عبدالله كوثري كه امسال با ترجمه‌ي «ريشه‌هاي رومانتيسم» برگزيده‌ي شاخه‌ي هنرهاي نمايشي در بخش هنر كتاب سال شده است، گفت: حيرت كردم از برگزيده نداشتن كتاب سال در حوزه‌ي ادبيات داستاني، شعر و ترجمه‌ي ادبي؛ اما چرايش را بايد از برگزاركننده‌ها پرسيد؛ آن‌ها بايد بگويند چرا؟ اين مترجم در گفت‌وگو با خبرنگار بخش كتاب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، همچنين اظهار كرد: سال گذشته هم در بخش ترجمه ظاهرا خودم، سروش حبيبي و مهدي سحابي و احتمالا چند نفر ديگر از دوستان به مرحله‌ي نهايي رسيديم كه نمي‌دانم كدام‌مان برتر شديم و اعلام كردند كه اصلا جايزه‌اي نمي‌دهيم. امسال هم وقتي نام مرا در بخش هنر اعلام كردند، تعجب كردم. درحالي‌كه كتاب «ريشه‌هاي رومانتيسم» به دو بخش ادبيات و فلسفه مي‌تواند وصل شود و كتابي است بينابين اين دو رشته. اين درست است كه رومانتيسم در هنر دراماتيك و تجسمي تأثير گذاشته است؛ اما بيان چيستي و چگونگي مفهوم رومانتيسم در نهايت به ادبيات و فلسفه برمي‌گردد؛ نه به هنر دراماتيك. زماني هم كه جايزه‌ام را مي‌خواستند اعلام كنند، گفتند در بخش ادبيات دراماتيك و من تعجب كردم. شايد اين نوع اعلام به اين خاطر بود كه مي‌خواستند سنت سال‌هاي گذشته برقرار باشد و در عنوان ادبيات به معناي خاص جايزه‌اي نداده باشند. او در ادامه عنوان كرد: چند روز پيش هم از ستاد كتاب سال با من تماس گرفتند و پيشنهادم را درباره‌ي بهبود يا تغيير وضعيت كتاب سال پرسيدند و من كه خودم سه‌بار عضو هيأت داوران اين جايزه بوده‌ام، گفتم اولا اسامي داوران بايد اعلام شود؛ چون اهميت اين جايزه به لحاظ كيفيت و اين‌كه رييس قوه‌ي مجريه، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي و رييس مجلس در آن حضور دارند، بسيار بالاست و حتما كساني كه داور مي‌شوند، افراد باصلاحيتي هستند. حداقل در دوره‌هايي كه من داور بودم، اين را مطمئن‌ام. حالا هم نبايد تركيب داوران خيلي فرق كرده باشد. پس اين جايزه قبل از هرچيز اعتبارش به داورانش است و تا وقتي اين اسامي اعلام نشوند، همواره موجي از پچ‌پچ پشت سر هر كتاب خواهد بود. درحالي‌كه معرفي داوران به اين مسأله تا حدي خاتمه مي‌دهد، مثلا اگر افكار عمومي بدانند كه كساني مثل رضا سيدحسيني يا ابوالحسن نجفي در بحث داوري جايزه بوده‌اند، اين موجه است و همه مي‌پذيرند؛ پس داوران بايد مشخص شوند. زماني مي‌گفتند ممكن است ايجاد دشمني كند، خب اين الآن هم هست و بالأخره اين اسامي از جايي درز مي‌كنند و منتشر مي‌شوند. پس بهتر است در همان ابتداي جايزه اعلام شوند. پيشنهاد ديگرم هم اين بود كه همه‌ي كتاب‌هاي چاپ‌شده در هر رشته‌اي مورد بررسي قرار گيرند و به اين جايزه راه يابند؛ نه اين‌كه اثري به‌خاطر اسم پديدآورنده‌اش، چون به او نظر لطفي ندارند، اصلا وارد داوري نشود؛ چرا كه اين يك نقص است. كوثري در عين حال يادآورد شد: مسأله‌ي بخش ادبيات در كتاب سال در دوره‌هاي قبل هم بود و فقط در يك دوره، هم رمان و هم شعر برگزيده داشتند. او افزود: متأسفانه اين نقص بزرگ جايزه‌ي كتاب سال است و هيچ توجيهي هم ندارد. وقتي به اين آثار اجازه‌ي انتشار مي‌دهند، يعني سزاوار خوانده‌ شدن هستند. پس چطور مي‌آييم يك ‌دفعه بخش‌هايي را كه پرمخاطب‌ترين كتاب‌ها را براي خواندن دارد، حذف مي‌كنيم. در همه‌جاي دنيا هم كتاب‌هاي ادبي پرخواننده هستند. اين موضوع را نمي‌فهمم. به عنوان مثال ترجمه‌هاي ادبي خودم چندين‌بار چاپ مي‌شوند، اما «ريشه‌هاي رومانتيسم» ممكن است يك يا دوبار چاپ شود. انتهاي پيام