عضو هيأت علمي دانشکده‌ي ادبيات دانشگاه فردوسي گفت: "عطار" انسان و آدم شدن را در گرو عشق ورزيدن مي‌داند و شايد مضمون نيمي از شعرهايش اين باشد. به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خراسان، محمد تقوي در مراسم بزرگداشت عطار نيشابوري که روز گذشته (يكشنبه) در فرهنگسراي سيمرغ برگزار شد، با بيان اين‌که انساني که عطار معرفي مي‌کند، تلفيقي از فرشته و انسان است، خاطرنشان كرد: مسأله‌ي جايگاه و تعريف انسان بعد از عطار در بعضي از بزرگان ديده مي‌شود؛ اما در اين امر، عطار بسيار دقيق عمل كرده است. وي تصريح کرد: عطار مقام اصلي انسان را در داستان "شيخ صنعان" به نمايش گذاشته است، که در اين داستان سعي دارد فرشته شدن را نقطه‌ي اوج يا کامل انسان نداند و انسان و آدم شدن را در گرو نگاه کردن و عشق ورزيدن مي‌داند. او با بيان اين‌که سخن محمدرضا شفيعي کدکني درباره‌ي عطار جاي نقد دارد، اظهار كرد: سخن او را که گفته است، «عطار در سير تکاملي شعر فارسي مانند جزيره‌اي برکنارمانده است و بسياري از قواعد تکامل را عملاً رعايت نکرده است»، مي‌توان از يک جهت نقض به شمار آورد؛ زيرا جنبه‌هاي اکتسابي آن سنت‌ها و قراردادهاي شيعه‌يي که به تدريج شکل گرفت، ممکن است در قياس با هم‌عصرانش در آثار عطار ديده نشود؛ اما از جهت اين‌که در يک مسير طبيعي يا يک ارتباط ويژه بين شاعر و ذهنيت و حال و هواي شاعرانه، اين نوع اشکالات وارد شعر شده است، اين را نقض به حساب نمي‌آوريم. تقوي افزود: اين امر درباره‌ي شاعران بزرگ به حساب ابتکارات و ابداعات شاعري گذاشته مي‌شود، البته دليل ديگر اين است که عطار مانند مولانا دغدغه‌ي لفظ را نداشته است؛ اما با اين وجود، در بخش ذوقي و کلامي نيز عطار داراي جايگاهي است. او در ادامه خاطرنشان كرد: نگاه عرفاني و ديني به معني مرسوم وجود دارد و آن اين است که عارف نسبت به ديندار يک قدم پيش‌تر است و عطار در منطق الطير خود به باور اين معني با سيمرغ مي‌پردازد. اين مدرس دانشگاه اظهار كرد: بزرگان عرفان ما همواره نسبتي با شعر و ادب پيدا و سعي کرده‌اند وجه نظري عرفان به عملي تبديل شود. انتهاي پيام