ماني حقيقي گفت: «كنعان» فيلمي تراژيك است و من به‌عنوان يك تماشاگر و نه سازنده اين فيلم به‌خاطر پايان آن غصه مي‌خورم.

به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) كارگردان فيلم « كنعان» كه عصر روز گذشته درجمع دانشجويان دانشكده علوم پزشكي دانشگاه شهيد بهشتي سخن مي‌گفت، با بيان اين مطلب ادامه داد: شخصيت « مينا» در پايان فيلم تصميم اشتباهي مي‌گيرد، چرا كه معتقدم يك زن امروزي ايراني حق دارد تنها باشد و همين تصميم اشتباه او باعث غصه‌مندي بنده مي‌شود.

او فيلم «‌كنعان»‌را متعلق به سينماي اجتماعي دانست و ادامه داد: پس از اكران فيلم در جشنواره فجر به دلايل بسيار پيچيده‌يي از جمله صحنه نذر كردن «مينا»، عده‌يي نام سينماي معناگرا را به اين فيلم دادند، در حالي كه سينماي معناگرا بحثي است مصنوعي چرا كه اصولا سينماي بي‌معنا يا غير معناگرا نداريم.

حقيقي اضافه كرد: به‌عنوان نويسنده و كارگردان تلاش مي‌كنم قصه‌يي اجتماعي و صادقانه تعريف كنم. بنابراين مضامين و احساسات جاري در جامعه را در فيلم منعكس مي‌كنم.

به اعتقاد او در فيلمي همچون « كنعان» كارگردان بايد بكوشد موضع‌گيري عادلانه‌يي در مورد شخصيت‌ها داشته باشد، زيرا اگر هر دو كاراكتر دوست داشتني باشند، قصه بهتر از آب در مي‌آيد تا اينكه تماشاگر با كاراكترهايي كاملا مثبت و منفي رو به رو شود. اين گونه است كه تماشاگر لذت مي‌برد و مي‌تواند با كاراكترها همدلي كند.

ماني حقيقي جذابيت «‌كنعان» را در ابهامات آن دانست و تصريح كرد: شايد اين ابهامات موردپسند عده‌يي نباشد، اما هميشه دوست داشتم فيلمي بسازم كه در آن همه موضوعات رو و گل درشت نباشد، چون اين مشكل برخي از فيلم‌هاي ماست.

او با اشاره به نماهاي درشت از چهره بازيگران توضيح داد: با نزديك شدن به چهره بازيگران و نوع ديالوگ‌هايي كه در نظر گرفته‌ايم، كنايه‌يي به وضع روحي اين آدم‌ها مي‌زنيم.

اين كارگردان سينما متذكر شد: فيلم «كنعان» براي من بسيار شخصي است، البته عده‌يي مدام بازي ترانه عليدوستي را در اين فيلم با بازي او در فيلم‌هاي قبلي‌اش به ويژه «من ترانه 15 سال دارم» مقايسه مي‌كنند وآن فيلم مانند بختكي است براي « كنعان» در صورتي كه ترانه ديگر آن ترانه 15 ساله نيست واگر قرار باشد امروز دوباره « كنعان» را بسازم، از ميان چهار شخصيت اصلي اين فيلم تنها از حضور ترانه عليدوستي مطمئن هستم.

حقيقي با اشاره به تاثيرپذيري‌اش از سينماي عباس كيارستمي توضيح داد: در اين فيلم تلاش كردم تمام آموزه‌هايم را از آن گونه سينما كه زير سايه آن بوده‌ام، كنار بگذارم و مي‌خواستم فيلمي كاملا گريه‌دار بسازم و تماشاگر را احساساتي كنم.

او درباره حجم زياد موسيقي در اين فيلم گفت: تهيه‌كننده فيلم معتقد بود موسيقي به تماشاگر كمك مي‌كند كه با فيلم جلو برود و با احترامي كه براي نظر او قائل بودم، جنس موسيقي فيلم را كاملا احساساتي انتخاب كردم تا احساسات تماشاگر را تحريك كنم.

او همچنين درباره قابل پيش‌بيني بودن پايان فيلم توضيح داد: از آغاز پايان فيلم را مي‌دانيم، اما نكته اينجاست كه وقتي شخصيت « مينا» را آن اندازه مصمم نشان مي‌دهيم تماشاگر درگير اين موضوع مي‌شود كه او چگونه تصميم خود را تغيير مي‌دهد.

كارگردان « كارگران مشغول كارند» درباره مميزي فيلم «كنعان» توضيح داد: تنها ايرادي كه به ما گرفته شد اين بود كه دخيل بستن كاري است خرافي و خوب نيست در فيلم ديده شود. اما جذابيت اين موضوع براي من از آن جهت بود كه فيلمنامه را بعد از خواندن يك داستان كوتاه كانادايي نوشتم و در آن داستان فردي كه هيچ تعلق خاطري به سنت‌هاي فرهنگي كشورش ندارد به شدتي از درماندگي مي‌رسد كه دست به دامن چيزي مي‌شود كه هيچ باوري به آن ندارد.

او درباره نام فيلم نيز گفت: اين موضوع هم مانند برخي مسايل ديگر دراين فيلم رو نيست و شايد با ديدن دوباره فيلم متوجه انتخاب اين نام شويد و در عين حال نيازي نيست كه همه از انتخاب اين نام سر در بياورند، چون نام آن اصلا يك چيز حسي است ودر كل قضاوت رابه عهده تماشاگر مي‌گذاريم كه پاسخ پرسش‌هاي خود را پيدا كند. هر چند پيدا كردن اين پرسش‌ها ممكن است براي تماشاگر قدري خسته كننده باشد.

به گزارش ايسنا، ترانه عليدوستي بازيگر نقش « مينا»‌درباره حضورش در اين فيلم توضيح داد: قرار نبود در اين فيلم بازي كنم. اما بعد از خواندن فيلمنامه پيشنهاد كردم كه نقش «مينا» را بازي كنم. زيرا اصولا به عنوان يك بازيگر كمتر با نقش‌هايي رو به رو مي‌شوم كه از ابتدا تعريف درست و شناسنامه مشخصي داشته باشند در حالي

كه « مينا» اين ويژگي‌ها را داشت.

او درباره تفاوت اين نقش با نقش‌هاي قبلي‌اش گفت: براي تماشاگري كه مرا در سه فيلم قبلي‌ام در يك طبقه اجتماعي خاص ديده است، بازي در اين نقش خيلي متفاوت به نظر مي‌رسد. اما « مينا» براي من شخصيت غريبي نيست و حس مي‌كنم او را به خوبي مي‌شناسم.

اين بازيگر در پاسخ به پرسشي درباره اهميت داشتن تجربه‌هاي شخصي براي بازي در چنين نقش‌هايي ادامه داد: اهميت تجربه كردن بسيار جدي است، اما هيچ بازيگري نمي‌تواند تمام نقش‌هاي خود را تجربه كند. بازيگر با تخيل و تفكرش كار مي‌كند. مجموعه اندوخته‌ها و تجربياتي كه در زندگي به دست مي‌آوريم به ما كمك مي‌كند به آن نقش برسيم و اصولا بازيگري يك علم است و راه هاي ديگري جز تجربه كردن براي رسيدن به يك نقش وجود دارد.

او اضافه كرد: مينا قصد بازي دادن هيچ كس را نداشته است، او نمونه افرادي است كه زندگي‌شان را دوست ندارند، اما ايراد كار را هم پيدا نمي‌كنند و تصور مي‌كنند با تغيير دادن چيدمان اطرافشان مي‌توانند به رضايت برسند.

ترانه عليدوستي در پايان سخنانش گفت: بازي دراين نقش انرژي بسيار زيادي از من گرفت تا تفاوت سني خودم را با اين نقش از ميان ببرم، اما اين هدف اصلي نبود بلكه تمام تلاشم اين بود كه مينا قابل باور باشد.

انتهاي پيام