يك پيش‌كسوت حوزه‌ي غارنوردي گفت: آتش زدن غار «پبده» در شهرستان لالي استان خوزستان مانند به آتش كشيدن تخت جمشيد است.

مصطفي سلاحي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي آتش زدن محوطه‌ي غار تاريخي پبده كه به كشته شدن حيوانات داخل آن و از جمله تعداد زيادي خفاش منجر شد، بيان كرد: براساس اخبار منابع اطلاعاتي، اين غار يكي از سكونتگاه‌هاي انسان‌هاي دوران پارينه‌سنگي بوده و حتا قديمي‌ترين پارچه‌ي دست‌بافت ايراني در غار پبده كشف شده است.

وي ادامه داد: شايد اين غار از برخي نظرها به اندازه‌ي تخت جمشيد ارزشمند نباشد، اما در هر صورت اين اثر، ارزش خاص خود را دارد و بايد به آن توجه كرد.

او افزود: غار پبده به‌دليل اين‌كه در دوره‌اي سكونتگاه انسان‌ها بوده، دودزده شده است؛ ولي آتش زدن محوطه‌ي آن و از بين بردن يك گروه از جانوران ساكن در غار، مسأله‌ي مهمي است كه جريمه‌ي خاصي هم از نظر اجتماعي دارد.

درباره‌ي اين حادثه، دبير اجرايي انجمن دوست‌داران ميراث فرهنگي مسجدسليمان نيز به خبرنگار ايسنا در خوزستان توضيح داد: عده‌اي محوطه‌ي غار تاريخي پبده در لالي را با 15هزار سال قدمت كه جزو نخستين سكونتگاه‌هاي انسان در فلات ايران است، آتش زدند.

ايوب سلطاني گفت: آتشي كه احتمالا توسط حفاران غيرمجاز يا عواملي ديگر ايجاد شد، غار را فرا گرفت و دود غليظي تمام سطح غار و فضاي اطراف آن را اشباع كرد و اين اتفاق سبب مرگ هزاران خفاش ساكن در اين غار شد.

او اظهار كرد: دود آتش سبب نابودي نقاشي‌هاي صخره‌يي مي‌شود. تا كنون مطالعات باستان‌شناختي در اين غار فقط به گمانه‌زني آزمايشي محدود بود كه توسط پروفسور گريشمن انجام شده است. با اين حادثه، ما يكي از ارزشمندترين و مهم‌ترين غارهاي پيش از تاريخ را كه مي‌تواند به مطالعات پيش از تاريخ كمك كند، از دست داده‌ايم.

وي بيان كرد: براساس باور قديمي مردم منطقه خفاش‌ها شوم هستند، ولي خفاش‌هاي ساكن در غار پبده سال‌هاي متمادي و بسيار بهتر از كارشناسان از اين غار تاريخي و ارزشمند محافظت كرده‌اند كه اكنون با مرگ آن‌ها بر اثر اين آتش‌سوزي، حفاران غيرمجاز جسارت نزديك شدن به اين غار را خواهند يافت.

سلطاني توضيح داد: ‌اين غار كه در منطقه‌ي آرپناه شهرستان لالي واقع شده است، اهميت زيادي در مطالعات باستان‌شناسي فلات ايران و ارتباط آن با فرهنگ‌هاي همسايه دارد. در منابع موثق تاريخي از اين غار به‌عنوان نخستين سكونتگاه‌ انسان در فلات ايران ياد شده كه متأسفانه در سال‌هاي اخير به‌طور مداوم دچار آسيب‌ شده است.

وي ادامه داد: رنگ‌پاشي، حجاري و يادگارنويسي‌هاي يكي دو سال اخير منظر بصري غار را تا حد زيادي مخدوش كرده‌اند. اين غار در حال ثبت شدن در فهرست آثار ملي بود و ما رسيدگي، حفاظت و بررسي كارشناسان سازمان ميراث فرهنگي را در اين‌باره خواسته‌ايم.

به گفته‌ي دبير اجرايي انجمن دوست‌داران ميراث فرهنگي مسجدسليمان، اين غار در سال 1949 ميلادي توسط پروفسور رومن گريشمن ــ باستان‌شناس ــ بررسي و گمانه‌زني شد. اين گمانه‌زني به‌صورت آزمايشي بود و در عمق 5 / 3 متر به خاك بكر رسيد. هم‌چنين در گزارش‌هاي گريشمن آمده است كه ما نخستين‌بار در ايران، بقاياي انسان دوره‌ي اواخر ميان‌سنگي و اوايل نوسنگي با پيشينه‌ي حدود 15هزار سال را در اين غار كشف كرده‌ايم.

او اضافه كرد: گريشمن توضيح‌هاي خود را درباره‌ي اين غار چنين ادامه مي‌دهد كه در اين دوره، انسان توانست از چكش‌هاي سنگي، آلات تركيبي، استخوان، چرم، چوب و انواع ميكروليت‌ها در زندگي روزانه‌اش استفاده كند. مشخصه‌ي بارز اين دوره، استفاده از حيله براي شكار و خلاقيت در ساخت دست‌ابزارها بوده است. انسان آن دوران توانست براي نخستين‌بار از خاك رس به‌صورت ناشيانه سفال‌هاي بسيار خشن با پخت ناقص را در فلات ايران توليد كند.

انتهاي پيام