حضرت عبدالمطلب جد بزرگوار پيامبر گرامي اسلام(ص) در شهر مكه رحلت كردند. آن حضرت در مدينه متولد شدند و پس از مرگ پدر تحت سرپرستي عموي خود "مطلب بن عبد مناف" قرار گرفت و از آن به بعد نزد مردم به "عبدالمطلب" شهرت يافت.

به گزارش سرويس دين و معارف اسلامي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، 27جمادي الاول سالروز وفات حضرت عبدالمطلب جد بزرگوار پيامبر گرامي اسلام(ص) است. وي به خرد و فصاحت شهره بود و در ميان اهل قريش احترام خاصي داشت، حضرت عبدالمطلب پرده‌داري كعبه و تهيه آب و آذوقه زائران كعبه را به عهده داشت و اين وظيفه مقدس همچون ميراثي گرانبها از پدر به آن حضرت رسيده بود. از جمله فرزندان عبدالمطلب مي‌توان عبدالله پدر حضرت محمد(ص) و ابوطالب پدر حضرت علي(ع) را نام برد.

* نگاهي به زندگي عبدالمطلب

عبدالمطلب فرزند هاشم بن عبدمناف، كه بنى‌هاشم به وى منسوب مى‌‏باشد و پدر بزرگ پيامبر(ص) بود. نام او شيبه، کنيه‌اش ابوالحارث (حارث بزرگ‌ترين پسر او بود)، و مادرش سلمي بنت عمر از قبيله خزرج بود. عبدالمطلب در بين مردم به «فياض» (بخشنده) شهرت داشت. او بخشي از کودکي خود را در قبيله مادرش در شهر مدينه سپري کرد و پس از آن توسط مطلب، عموي خود، بر اساس سفارش هاشم به مکه بازگردانده شد. هاشم در هنگام مرگش به مطلب گفته بود «پسرت، شيبه، را درياب» و چون مطلب او را سرپرستي مي‌کرد، و مردم او را غلام مطلب مي‌دانستند، عبدالمطلب ناميده شد.

* پرده داري كعبه و تهيه آذوقه زائران

پس از مطلب، عبدالمطلب مهمانداري از حاجيان کعبه را به عهده گرفت و براي سهولت در آب‌رساني به حاجيان، چاه زمزم را، به کمک پسر بزرگش، حارث، بازسازي کرد. هنگام کندن چاه، به دليل کارشکني‌هاي قريش نذر کرده بود چنانچه خداوند ده پسر به او عطا کند، به شکرانه آن، يکي از آنها را براي خدا در پيشگاه کعبه قرباني کند، و سال‌ها بعد، قرعه به نام عبدالله دهمين پسر او و پدر پيامبر اکرم(ص) افتاد، ولي با فشار مردم و سران قريش، عبدالمطلب ناچار شد راه حلي براي اين مشکل بيابد و سرانجام به جاي عبدالله، صد شتر قرباني کرد.

زماني که ابرهه پادشاه يمن براي انهدام کعبه به مکه لشگر کشيد، عبدالمطلب به عنوان بزرگ قريش به ديدار او رفت، اما فقط از او خواست دويست شتري را که از او غارت شده بود، بازگرداند. ابرهه گفت: «چرا به اين خواسته کوچک اکتفا مي‌کني، در حالي که من براي خراب کردن کعبه آمده‌ام.»، عبدالمطلب گفت:« من صاحب شتران قريش هستم و کعبه، پروردگاري دارد که خود، از آن نگاهباني مي‌کند.» عبدالمطلب اولين کسي بود که در ماه رمضان به کوه حراء مي‌رفت و در تنهايي به عبادت مي‌پرداخت.

* فرزندان عبدالمطلب

او ده پسر به نام‌هاي عبدالله، عباس، حمزه، ابوطالب زبير، حارث، حجل، مقوم، ضرار، ابولهب و شش دختر به نام‌هاي صفيه، ام حکيم، عاتکه، اميمه ،أروي و بره داشت. عبدالمطلب همانند ديگر اجداد پيامبر(ص) از آيين توحيد و دين حضرت ابراهيم پيروي مي‌کرد و از شرک بيزاري مي‌جست.

* سرپرستي پيامبر خدا(ص)

پس از مرگ عبدالله، سرپرستي پيامبر به عهده عبدالمطلب قرار گرفت. وي(ص) را بسيار گرامي مي‌داشت و او را فرزند خود مي‌خواند. روايت است، هنگامى كه مرگ وى فرا رسيد، فرزندش ابوطالب را طلبيد و او را درباره حضرت محمد(ص) سفارش نمود و به وى تأكيد كرد، كه محمد را دوست داشته باشد و با زبان، مال و دست خويش، وى را يارى كند. زيرا به زودى او سيد و سرور قوم عرب خواهد شد. آنگاه دست ابوطالب را گرفت و با او در اين باب، پيمان گرفت. پس از اين فرمود: «مرگ بر من آسان شده است.»

* وفات جناب عبدالمطلب

هنوز از عمر با بركت فرزند زاده‏اش حضرت محمد(ص) بيش از هشت بهار نگذشته بود، كه اجل عبدالمطلب در صد و بيست سالگي فرارسيد كه اين تاريخ براساس سال قمري 27 جمادي الاولي مي‌باشد، البته در قول ديگري تاريخ وفات ايشان را روز دهم ربيع الاول نقل كرده است. بدين گونه، سرور قريش در صد و بيست سالگى و در ميان غم و اندوه بازماندگان، به ويژه در اندوه و گريه فرزندزاده خردسالش حضرت محمد(ص) جان به جان آفرين تسليم كرد و در مكه معظمه به خاك سپرده شد.

انتهاي پيام