علي معلم دامغاني با بيان اين‌که شاهنامه کتاب آرمان‌ها و آرزوهاي انساني است، گفت: «هيچ‌کس شاهنامه ناخوانده به عظمت اسوه‌هاي علوي پي نمي‌برد.» به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، رييس فرهنگستان هنر، هم‌زمان با روز بزرگداشت فردوسي عنوان كرد: «شاهنامه کتاب آرمان و آرزوهاي انساني است؛ نه کتاب تاريخي. تاريخ از وقايع خبر مي‌دهد و قابل صدق و کذب است؛ در حالي‌که شاهنامه شامل صدق و کذب نيست.» او در توضيح اين مطلب، افزود: «بيان آرزوها و آرمان‌ها، از نوع گزارش خبري نيست که مشمول صدق و کذب شود. براي اين‌که پهلواني نشانه و نمونه‌اي در جهان داشته باشد، فردوسي بايد شخصيتي مثل رستم را از ميان پهلوانان سيستاني بسازد و همه دربايست‌هاي پهلواني را به او نسبت بدهد تا اين شخصيت در طول تاريخ آرياييان به عنوان سمبول، نمونه، سرمشق و آموزگار پهلواني قرار بگيرد.» معلم همچنين در مورد ديگر شخصيت‌هاي شاهنامه عنوان کرد: «فردوسي در مظلوميت و عفت، سياوش را برمي‌گزيند. سياوش شخصيتي است که از آتش مي‌گذرد تا اثبات کند، ناپاکي در وجود او نيست.» رييس فرهنگستان هنر افزود: «اين درست به عمل کيمياگران يا زرگران مي‌ماند که طلاي ناخالص را به آتش مي‌سپرند. اگر طلا، خالص و بي‌عيب باشد، از بوته عمل به تمام و کمال بيرون مي‌آيد؛ چرا كه طلاي خالص به هر محکي که سنجيده شود، همان طلاست و هيچ عيب و ايرادي در آن نيست.» او سپس سياوش را نمادي از شرافت قوم ايراني معرفي كرد و گفت: «سياوش علاوه بر اين‌که نشانه پاکي به شمار مي‌رود، عنصري است که مظلوميت و شرافت آريايي در او آشکار مي‌شود.» معلم ادامه داد: «کسي که قصه رستم را مي‌خواند، در واقع مي‌کوشد تا مقدمتا دنياي پهلواني و انرژي بي‌حد و اندازه‌اي را که خداوند گاهي به موهبت، در اختيار کسي مي‌گذارد، بشناسد. پهلوان نيز اين موهبت را جز در راه خير و صلاح مردمان به کار نمي‌گيرد.» رييس فرهنگستان هنر سپس آشنايي با شخصيت‌هاي شاهنامه را مقدمه‌اي براي شناخت اسوه‌ها برشمرد و افزود: «قدرت رستم در خدمت آرياييان، نورپرستان و اهوراييان است. چنان‌که توانايي علي بن ابي طالب (ع) در خدمت حضرت مصطفي (ص) و خداوند است. بدين دليل دانستن حکايتي چون رستم و سياوش، مقدمه‌اي براي فراگرفتن درس والاتري است که در عالم ميثاق و اسوه‌ها مطرح مي‌شود.» او همچنين در تبيين مقام شاهنامه نتيجه گرفت: «هر قهرماني از قهرمانان شاهنامه جايگاهي دارد که اين جايگاه نسبت به عالم اسوه‌ها در حکم دروازه و محراب محسوب مي‌شود. هيچ‌کس شاهنامه ناخوانده به عظمت اسوه‌هاي علوي پي نخواهد برد. کار دشوراي است که کسي مفهومي را نداند، با مصداق آن روبه‌رو شود و احساس درک و دريافت کامل داشته باشد.» انتهاي پيام