بيشتر مردم اصفهان را با بناهاي تاريخي‌اش مي‌شناسند، با آبي كاشي‌‌كاري‌هاي رازآلود مسجد‌هايش، با خشت‌هاي پل‌هاي زاينده‌رود و تنها ميدان چهارگوش ايران، ميدان نقش جهان؛ اما شايد بتوان اصفهان را شهر طعم‌هاي متمايز هم دانست، شهر برياني، فرني سرد، حليم بادنجان و گوش‌فيل با دوغ.

به گزارش خبرنگار سرويس ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گوش‌فيل و دوغ، خوردني ويژه‌ي اصفهان است كه در آن، دو طعم شيرين و شور تركيب مي‌شود. اين خوراكي را در مغازه‌هاي نزديك ميدان نقش جهان و سفره‌خانه‌هاي سنتي مي‌توان پيدا كرد.

علي عنايتي مغازه‌‌اش نزديك ميدان نقش جهان است و گوش‌فيل‌ها را در ظرف كوچكي مي‌گذارد و آن‌ها را با يك ليوان دوغ محلي خنك دوهزار تومان مي‌فروشد.

او درباره‌ي اين خوراكي توضيح داد: اين نوشيدني را خيلي وقت است در اصفهان مي‌خورند، شايد از زمان شاه‌عباس. گويا ابوعلي سينا و شيخ بهايي هم درباره‌ي آن نوشته‌اند. طعم شور و شيرين فشار خون را تنظيم مي‌كند و مانند سرم قندي و نمكي است و براي كساني كه فشاز خوني پايين دارند، خوب است.

وي بيان كرد: گوش‌فيل مانند زولبيا و باميه، با آرد، شربت و ماست درست مي‌شود و دو شكل دارد؛ شكل اصلي‌اش مثل يك برگ بزرگ و شبيه گوش فيل است و به همين دليل به آن گوش‌فيل مي‌گويند. دوغ آن هم محلي است كه به آن نعناع و برگ گل سرخ مي‌زنيم.

او درباره‌ي نظر گردشگران اصفهان درباره‌‌ي اين نوشيدني گفت: همه اول فكر مي‌كنند خيلي عجيب است كه يك شيريني بسيار شيرين با شهد، مثل گوش‌فيل با دوغ كه شور و ترش است، خورده شود. اول به‌سختي مزه‌مزه مي‌كنند، اما بيشتر آن‌ها از اين طعم خوششان مي‌آيد و ليوان بعدي دوغ را هم سفارش مي‌دهند.

گوش‌فيل و دوغ طعمي متفاوت دارد كه به امتحانش مي‌ارزد. گوش‌فيل طعمي شبيه باميه دارد، اما برشته‌تر است و شهد بيش‌تري دارد؛ اما وقتي گوش‌فيل را با دوغي خنك با طعم نعناع بخوريد، حتما خوش‌تان مي‌آيد. اين دو طعم يكديگر را تلطيف مي‌كنند و طعمي ماندگار را در ياد مي‌گذارند.

انتهاي پيام