سیراف پررونق‌ترین بندر کشور بود که روابط تجاری زیادی با روم و یونان در اروپا و ماداگاسکار در آفریقا تا کانتون چین در آسیا در دوره‌های ساسانی و اسلامی داشت.

بازمانده‌های این شهر باستانی در نزدیکی بندر «سیراف» کنونی دیده می‌شود. سیراف زمانی از بندرهای اصلی ایران و خاورمیانه و محل پهلوگیری کشتی‌های بزرگ بود. بازرگانان سیرافی به دوردست‌های آسیا و آفریقا سفر دریایی می‌کردند. آنچه از سیراف بازمانده، حفره‌های سنگی کنده شده بر شیب تپه‌های سنگی است که گویا بعد از اسلام به‌عنوان قبر نیز استفاده شده‌اند. همینطور سنگچین‌ها، چاه‌ها، سنگ‌فرش‌ها و غارهایی شبیه آتشگاه در دل کوه‌ها بجا مانده‌ است.

به احتمال زیاد می‌توان گفت که گودال‌های حفر شده بر پهنه کوهستان سیراف در ابتدا به منظور جمع آوری و استحصال آب ایجاد شده‌اند و آنچه که بعدها توسط افرادی (احتمالاً متنفذ و متمول و نیز شاید توسط عموم و بدلیل رخداد حوادث غیرمترقبه همچون زلزله و یا بیماری طاعون و نیاز به دفن سریع مردگان) مورد استفاده به عنوان گورهای فردی یا خانوادگی شده در روزگارانی زیاد پس از احداث اولیه اینان صورت گرفته‌ است. پیدا شدن استخوان و آثار مردگان درون برخی از این حوضچه‌ها نه تنها منکر سیستم استحصال و ذخیره آب نيست بلکه با دقت بر گورهای یافته شده و وجود لایه‌ای از قشر نفوذ ناپذیر ساروج درون حوضچه‌های استفاده شده به عنوان قبر، به نکاتی موید روش تأمین آب در شهر باستانی سیراف پی برده می‌شود.

در حال حاضر شهر سیراف یکی از آثاری است که کاندیدای ثبت جهانی شده است ولی به دلیل پاره‌ای از مشکلات ثبت این اثر گرانبها مدتی طولانی است که به تاخیر افتاده و همچنان پرونده این اثر خاک می‌خورد .

معاون میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی استان بوشهر در گفت‌وگو با ایسنا در این رابطه اظهار داشت: متاسفانه ثبت این اثر به دلیل ساخت و سازهای غیرمجاز بر روی بافت تاریخی با تاخیر روبرو شده است.

نصرالله ابراهیمی افزود: برای ثبت این اثر آزادسازی حرائم و پاک‌سازی محوطه از ساخت و سازها در اولویت است.

وی خاطرنشان کرد: سیراف مربوط به دوره ساسانی و اشکانی است که مطالعات اولیه آن توسط دو تیم ایرانی و انگلیسی در سال 1964 میلادی شروع شد و آثاری مانند مسجد جامع سیراف، بازار قدیم، خانه‌های اعیانی، کارگاه سفال پزی، قبور سنگی و تاسیسات آبی و .. از جمله آثار کشف شده در این شهراست.

معاون میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی استان بوشهر با اشاره به اینکه رایزنی‌هایی در سطح استانی و ملی برای آزادسازی حرائم در حال انجام است، اظهار داشت: بعد از تصویب آزادسازی حرائم نیاز به اعتبار و زمین برای خریداری واحدهای ساخته شده جهت تعویض با مالکین فعلی است .

وی تصریح کرد: این امر نیازمند اعتبار و توجه کافی و زمانبر است به همین دلیل ثبت آن به تاخیر می‌افتد.

مدیر موسسه سیراف پارس در بوشهر نیز در ادامه با اشاره به اهميت آثار موجود در شهر به ایسنا گفت: از آنجا که بی‌توجهی‌ها به شهر سیراف در جامعه جهانی و حتی در سطح ملی‌ کم است تصمیم گرفته شد که از روش‌های دیگری برای جلب توجه‌ به منظور اختصاص اعتبار برای ساماندهی این شهر استفاده شود که از آن جمله می‌توان به پرونده راه آبی ابریشم برای ثبت در آثار ملی اشاره کرد.

محمد کنگانی تصریح کرد: راه آبی ابرایشم یکی از راههای پر رونق تجاری است که در دوران مختلف محل ارتباط ایران با کشورهای مختلف، از جمله هند، چین ، تانزانیا، کشورهای عربی ، آفریقا و ... بوده است .

وی افزود: مبدا راه آبی ابریشم از سیراف است و تا چین ادامه دارد و صراحتا می‌توان گفت این طرح کاملا فراملی است از این رو ثبت ملی این اثر می‌تواند توجه جوامع زیادی را به این شهر و تاریخ آن جلب کند.

مدیر موسسه سیراف پارس در بوشهر با اشاره به اینکه آثار این شهر به دلیل ساخت و سازها و وجود آلاینده‌های فراوان در حال تخریب هستند، اظهار داشت: آلودگی هوا به دلیل تاسیسات پتروشیمی و گرمای بالای هوا و همچنین نزدیکی به بندرباعث تسریع در تخریب این بناها می‌شود.

وی افزود: برای مثال می‌توان به مسجد جامع این شهر اشاره کرد که در نزدیکی بندر قرار دارد و هنوز موج شکنی برای جلوگیری از ضربات موج‌ها در این محوطه ساخته نشده است.

کنگانی ابراز داشت: افزایش جمعیت و در نتیجه ساخت و سازها، ضربات بی‌رحمانه بر بافت تاریخی این شهر وارد می‌کند و مسئولان باید هر چه زودتر با تعیین حرائم و جلوگیری از ساخت و سازها و ایجاد محافظ برای بناها و آثار موجود از تخریب بیش از پیش این اثر گرانبها جلوگیری کنند.

وی درپایان گفت: یک اثر تاریخی در وهله اول هویت یک جامعه محسوب می‌شود ورونق شهرهای تاریخی از جمله سیراف علاوه بر اینکه رونق و توسعه زیادی را در بخش‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به دنبال دارد به نوعی معرف آن جامعه نیز است اما متاسفانه برخي مواقع نسبت به تاریخ این مرزو بوم کم‌توجهي مي‌شود و رسیدگی به آثار فاخر تاریخی، هنری و فرهنگی در آخرین درجه اهمیت قرار مي‌گيرد، به نحوي كه به جای سرمایه‌گذاری در این بخش که به خودی خود در آن خوش می‌درخشیم به تقویت ابعادی دیگر که بازدهی خوبی هم به همراه ندارند، می‌پردازیم، فوتبال ما مثال خوب و شاهدی بر این مدعاست.

انتهاي پيام