بنایی که سالها صدای پرطنین ساز «پدر نی ایران» در میان دیوارهای آن به اوج میرسید، حالا در تنهایی هر روز فرسودهتر میشود.
به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خانهی «نایب اسدالله اصفهانی» پدر نی ایران در خیابان چهارباغ خواجو و نزدیک «مکینهی خواجو» در حالی هر روز بیشتر آسیب میبیند که مالک آن به این بنای تاریخی بیتوجه است و تیرآهنهای حائلشده روی کمر دیوارها، تنها محافظ این بنای باارزش و تاریخیاند.
سخنگوی ائتلاف ملی حامیان میراث فرهنگی دربارهی وضعیت این خانه، به خبرنگار ایسنا توضیح داد: این خانه از سالها پیش در تملک بانک سپه اصفهان بود، تا اینکه درپی بیتوجهی مالک، با تلاش تعدادی از دوستداران میراث فرهنگی اصفهان، در سال 1381 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید،. این در حالی است که بعد از 10 سال، اکنون بخشهای زیادی از این بنا در حال تخریب است و حتا کاهگل و بخشی از دیوارهای آن فروریخته است.
علیرضا روحانی ادامه داد: در سالهای گذشته، تعدادی از دوستداران میراث فرهنگی با اشاره به ظرفیتهای این بنای ارزشمند و فرهنگی، پیشنهاد تبدیل کردن آن به موزهی موسیقی اصفهان یا ساخت تندیس نایب اسدالله اصفهانی را مطرح کردند تا شخصیت پدر نی ایران ناشناخته نماند.
وی با بیان اینکه هیچ رسیدگیای از سوی بانک سپه یا ادارهی میراث فرهنگی اصفهان به این خانهی تاریخی نمیشود، اظهار کرد: هرچند این بنای قاجاری، معماری یا تزیینات خاصی ندارد، ولی بهدلیل سکونت استاد نایب اسدالله اصفهانی بهعنوان پدر نی ایران در این خانه، باید به آن رسیدگی کرد. این بنا را با خانه موزهی «موتسارت» در اتریش و خانه موزهی «بتهوون» در شهر بن آلمان میتوان مقایسه کرد.
او اضافه کرد: خانهی «موتسارت» موزهی ادوات موسیقی و لوازم شخصی این آهنگساز شده است و درآمدزایی قابل توجهی دارد. حال اگر بخواهیم خانهی نیمهمخروبهی نایب اسدالله اصفهانی را با خانهی «موتسارت» و «بتهوون» مقایسه کنیم، میتوان وضعیت آن را بسیار اسفناک دانست.
به گزارش ایسنا، نایب اسدالله اصفهانی در سال 1231 هجری شمسی در اصفهان متولد شد و در سال 1300 درگذشت. آرامگاه او در تخت فولاد است و سنگ قبرش در سالهای قبل از انقلاب بهدلیل عبور خیابان از محدودهی تخت فولاد، آسیبهایی دید که با پیگیری انجمن اصفهانپژوهان و دوستداران میراث فرهنگی اصفهان ساماندهی شد.
پدر نی ایران، کسی است که نی را از میان گلههای گوسفند، زمانی که چوپانها آن را برای بیرون آوردن گوسفندان از آغل مینواختند به دربار آورد. در واقع، او با گذاشتن نی میان دندانهای پیشین، سبک چوپانی نواختن نی را به دربار پادشاهها و حتا ملکهی انگلیس برد.
انتهای پیام
نظرات