جزیره‌ی هرمز نه اداره‌ای با عنوان میراث فرهنگی و گردشگری دارد و نه دفتری با این نام، فقط یک نماینده از سوی استان هرمزگان دارد که او هم نه بودجه‌ای در اختیار دارد و نه طرح و برنامه‌ای، کارش هم فقط سرکشی و تهیه‌ی گزارش است، این را خودش گفته، شاید برای همین است که حال و روز آثار تاریخی و گردشگری در جزیره‌ی هرمز خوب نیست.

زارعی که خودش را نماینده‌ی اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری استان هرمزگان در جزیره‌ی هرمز معرفی می‌کند و می‌گوید برای این پُستش حکم هم دارد، به خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: همراه سه نفر دیگر که در واقع نگهبان قلعه‌ی پرتغالی‌ها در جزیره‌ی هرمز هستیم، در دفتری در این قلعه مستقریم و من به‌عنوان نماینده‌ی اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری استان به آثار تاریخی سرکشی می‌کنم و گزارش‌های ماهانه‌ای را از آثار تاریخی برای اداره کل می‌فرستم.

او درباره‌ی این‌که آیا به‌عنوان نماینده‌ی اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری هرمزگان بودجه یا برنامه‌ای دارد؟ اظهار کرد: هیچ طرح یا بودجه‌ای دست ما نیست. من گزارش‌ها را می‌فرستم و کارها از اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری استان هرمزگان دنبال می‌شود.

زارعی در توضیح این‌که نظارت‌هایش چگونه است و دقیقا به‌عنوان نماینده‌ی اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری استان هرمزگان چه کاری در جزیره‌ی هرمز انجام می‌دهد؟ بیان کرد: ما فهرستی داریم و هر ماه، تاریخ نظارت بر آثار تاریخی جزیره را در آن ثبت می‌کنم و به اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری هرمزگان تحویل می‌دهم، گزارش‌های تخریب هم این‌طور به اطلاع اداره می‌رسد.

او پیگیری حفظ حریم خانه‌ی تاریخی «زعفرانیه» و دادن اخطار به مالک انبار خاک سرخ را که در حریم قلعه‌ی پرتغالی‌هاست نتیجه‌ی تهیه‌ی گزارش‌هایش و تحویل آن‌ها به اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری هرمزگان دانست و در ادامه درباره‌ی خانه‌ی زعفرانیه توضیح داد: این خانه که در نزدیکی قبرستان جزیره است، 800 سال قدمت دارد و ثبت ملی هم شده که دقیقا از سال ثبت آن خبر ندارم؛ اما ثبت تمام آثار تاریخی جزیره به بعد از سال‌های 1386 و 1385 برمی‌گردد.

وی گفت: الان فقط حاشیه‌ای از این خانه مانده است، تا قبل از تعطیلات نوروز هم پارکینگ موتورها بود؛ ولی حالا اطرافش را فنس‌کشی کرده‌اند و دیگر از موتورها خبری نیست.

زارعی ادامه داد: به شهرداری نامه‌ای زدیم و خواستیم حریم این خانه‌ی تاریخی حفظ شود، چون خانه‌های مسکونی که اطراف آن ساخته شده‌اند، در حریم خانه‌ی تاریخی زعفرانیه قرار دارند. شهرداری می‌گوید هماهنگی شده و به صاحبان این خانه‌ها اخطاریه فرستاده است تا از حریم عقب بکشند. بعد هم باید برای مرمت این خانه اقدام کنیم.

او همچنین درباره‌ی جابه‌جایی انبار خاک سرخ که سال‌هاست همسایه‌ی دیوار به دیوار قلعه‌ی پرتغالی‌ها شده است هم گفت: چند وقت پیش، اخطاریه‌ای را برای صاحب شرکت «بوستان معدن»، مالک سوله‌ی خاک سرخ فرستادیم. اخطاریه به‌خاطر گزارش‌هایی که از هرمز به استان فرستادم و آن‌ها (اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری هرمزگان) هم از تهران اقدام کردند، فرستاده و در آن درخواست شد که انبار جابه‌جا شود.

زارعی بیان کرد: صاحبان شرکت و این انبار گفته‌اند درخواست تحت بررسی است و بعد از جلسه‌ی هیأت مدیره‌ی این شرکت درباره‌ی جابه‌جایی تصمیم گرفته می‌شود و نتیجه را هم به ما اعلام می‌کنند.

او درباره‌ی این‌که آیا در این اخطاریه، مهلتی برای جابه‌جایی تعیین شده است؟ گفت: زمان تعیین نشده، ولی قرار است نتیجه را به اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری هرمزگان اعلام کنند.

نماینده‌ی اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری هرمزگان در ادامه‌ی این گفت‌وگو درباره‌ی ساختمان‌هایی که در حاشیه‌ی شهر هرمز قرار دارند و احتمال داده می‌شود، مکتب‌خانه‌یی با قدمت تاریخی باشند، اظهار کرد: سه ساختمان در جزیره وجود دارد که شش‌ماه پیش، هیأتی از تهران برای نقشه‌برداری به جزیره آمد و قرار شد، این ساختمان‌ها را در ادامه مرمت کنند.

او ادامه داد: در اصطلاح عام به این ساختمان‌ها، مکتب‌خانه می‌گویند؛ ولی به‌خاطر شکل آن‌ها و ایوان‌هایی که درون ساختمان‌ها وجود دارد، احتمال می‌دهند آن‌ها مقبره باشند. این منطقه هنوز کاوش نشده، ولی گمانه‌زنی شده و قرار است هیأتی امسال برای مرمت دوباره مراجعه کند.

اما او درباره‌ی قصر «بی‌بی گل» که گفته می‌شود به‌دلیل بی‌توجهی میراث فرهنگی به ویرانه‌ای تبدیل شده است هم با تعجب گفت: اصلا قصری وجود ندارد. این قصر 200 سال پیش از بین رفته و هیچ چیزی جای آن نیست، مردم محلی می‌گویند اینجا قصر بوده است.

وی درباره‌ی این‌که آیا ویرانه‌های این قصر وجود دارد یا پیمایشی در محل برای یافتن این قصر تا به‌حال انجام شده است؟ بیان کرد: تکه‌هایی از سنگ و ساروج باقی مانده، ولی تا به‌حال شناسایی صورت نگرفته است.

زارعی درباره‌ی آب‌انبارهای هرمز هم که بسیاری از آن‌ها ردی از تاریخ در خود دارند، مثل آب‌انبار «بی‌بی صورت» که اکنون رها شده‌اند و در معرض تخریب قرار گرفته‌اند نیز اظهار کرد: 11 آب‌انبار در جزیره شناسایی شده‌اند که 10 آب‌انبار شماره‌ی ثبت دارند. نمی‌دانم آب‌انبار «بی‌بی صورت» کدام است؛ ولی یکی از این آب‌انبارها به شمار‌ه‌ی «3» روبه‌روی بخشداری هرمز قرار دارد و شهرداری کنار آن در حال ساخت فضای سبز است و به آب‌انبار هم آسیب زده که گزارش آن را هم به استان فرستاده‌ام.

نماینده‌ی اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری استان هرمزگان در جزیره‌ی هرمز همچنین درباره‌ی آب‌انبار نزدیک سوله‌ی خاک سرخ که در معرض تخریب قرار دارد، گفت: این آب‌انبار در میان درخت‌ها پوشیده شده بود، برای همین تا به حال آن را ثبت نکرده‌ بودیم؛ ولی حالا آن را پیدا کرده‌ایم و در گزارش‌ها هم ثبت شده است.

اما او از کتیبه‌های قدیمی که مردم در میان زباله‌ها پیدا کرده یا از آن‌ها در دیوارچینی اطراف مکتب‌خانه‌ها استفاده کرده‌اند، اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت: این‌ها را ندیده‌ام، شما باید به جزیره بیایید، آدرس دقیق را نشان دهید تا بدانم کجا این اتفاق‌ها افتاده است.

زارعی درباره‌ی وضعیت سرمایه‌گذاری در مجتمع گردشگری که بهمن 1387 در زمینی به وسعت 22هزار مترمربع با 10میلیارد ریال اعتبار ساخته و پیش از تکمیل شدن، نیمه‌کاره رها شد نیز توضیح داد:‌ مجتمع را یک‌ماه قبل از پایان سال 1391 برای ایجاد غرفه‌های صنایع دستی زنان بومی جزیره به شخصی اجاره دادند. مجتمع را اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری برای مراقبت به شهرداری داد، آن‌ها هم به یکی اجاره دادند که غرفه‌ی صنایع دستی در آنجا برپا کند.

زارعی درباره‌ی این‌که آیا مجتمع گردشگری به پاتوقی برای فروش صنایع‌ دستی تبدیل شده است و امکان اقامت برای گردشگران در آن وجود ندارد؟ گفت: امکان شب ماندن در این مجتمع برای گردشگران نیست؛ ولی حالا محل فروش صنایع دستی شده و آب‌ و برق آن هم کامل شده است.

انبار خاک در کنار قلعه‌ی پرتغالی‌ها

ورودی مجتمع گردشگری

جزیره‌ی هرمز

انتهای پیام