«براساس مصوبه مجلس شورای اسلامی ازدواج سرپرست و فرزندخوانده چه در زمان حضانت و چه بعد از آن ممنوع است؛ مگر این‌که دادگاه صالح پس از اخذ نظر مشورتی سازمان بهزیستی، این امر را به مصلحت فرزندخوانده تشخیص دهد.»
این موضوعی است که چند روزی است در کشور ما نقل محافل گوناگون شده است و به همین خاطر با استفتاء از برخی از مراجع عظام تقلید در پی واکاوی این نکته برآمدیم.
متن پرسش و پاسخ خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از آیت‌الله علوی‌گرگانی در این زمینه به شرح زیر است:
پرسش
«برخی این امکان را مطرح کرده‌اند که با صدور جواز قانونی اساسا موضوع فرزندخواندگی از اصالت مقصود شارع فاصله گرفته و ممکن است این موضوع طریقی برای سوءاستفاده شود. چنانکه به عنوان مثال فردی با قبول فرزندخواندگی یک دختر نوجوان، پس از مدتی با وی ازدواج کند و به این ترتیب کیان خانواده‌ها به خطر افتد. حال پرسش این است که:
1- ارزیابی حضرتعالی از این مصوبه به لحاظ شرعی چیست؟
2- چگونه می‌توان با اجرای این مصوبه سایر مبانی شرعی و اخلاقی در خانواده‌ها را رعایت کرد؟
پاسخ آیت‌الله علوی گرگانی
بسمه تعالی
گرچه در حالت اولیه، ازدواج با فرزند خوانده در مواردی که محرمیت ایجاد نشده باشد حرمت ندارد، اما چون فرزندخوانده نوعی رابطه عاطفی با پدر و مادرخوانده خود پیدا می‌کند، با ازدواج تنظیم روابط عاطفی دچار خدشه می‌شود.
تصویب چنین مصوبه‌ای مانعی ندارد، البته لازم است در اینگونه مصوبه‌ها تخصیصات و تبصره‌هایی زده شود چراکه در برخی موارد پدر و مادر خوانده برای کفالت بهتر فرزند و ایجاد رابطه بهتر با فرزندخوانده مجبور به ازدواج است و لذا باید تبصره‌هایی در اینگونه موارد در نظر گرفته شود.»
انتهای پیام
نظرات