کارشناس مدیریت ورزش بانوان گفت: برای گسترش ورزش همگانی بانوان باید تسهیلات ویژه‌ی برای آنها در نظر بگیریم و حتی از آنها هزینه‌ای هم دریافت نشود.

دکتر فریده هادوی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره حضور زنان در ورزش‌های همگانی اظهار کرد: حضور بانوان در ورزش همگانی بسیار کمرنگ است. معمولا امکانات تخصیص داده شده برای بانوان اصلاً مناسب نیست. فضاهایی مختص بانوان از نظر زمانی بیشتر در اختیار خانم‌های خانه‌دار است و زنان شاغل نمی‌توانند از آن استفاده کنند. به بسیاری از مکان‌ها هم امکان دسترسی آسان وجود ندارد و یا هزینه آن بسیار بالاست و مقرون به صرفه نیست که آنها در باشگاه‌های خصوصی فعالیت کنند. باشگاه‌های خصوصی برای مدت زمان کم هزینه زیادی از افراد دریافت می‌کنند و باتوجه به حالت فداکارانه زنان برای خانواده قطعاً یک خانمی که از قشری متوسط باشد این هزینه را قبول نمی‌کند.

او ادامه داد: اگر زن را به عنوان زیربنای یک جامعه کوچک و ایمن (یعنی خانواده) در نظر بگیریم نه تنها از آنها نباید هزینه‌ای بابت ورزش گرفته شود بلکه باید نسبت به مردان تسهیلات بیشتری را برای آنها فراهم کنیم تا با انجام فعالیت‌های ورزشی هم خودشان سالم باشند و هم بهره آنها در خانواده بالا برود و مهم‌تر از همه اینکه فرهنگ ورزش را به وسیله زن می‌توان در خانواده نهادینه کرد.

این کارشناس مدیریت ورزشی درباره تاثیرات ورزش بانوان در خانواده تصریح کرد: معمولا عادات رفتاری خانواده تابع مادر خانواده است و وقتی یک زن ورزش می‌کند روی تمام افراد خانواده تاثیر می‌گذارد. از نظر اقتصادی فردی که ورزش می‌کند معمولا فعالیت‌های جسمانی را انجام می‌دهد و از تکنولوژی کمتر استفاده می‌کند و در نتیجه خانواده هم از این مساله پیروی می‌کند و به جای رفتارهای تنبل‌گونه، پویاتر عمل می‌کنند. اگر زن را به عنوان سرچشمه در نظر بگیریم از لحاظ فرهنگی، اجتماعی، بهداشت و سلامت و الگوهای رفتاری می‌تواند خانواده و حتی جامعه را تحت تاثیر قرار بدهد.

دکتر هادوی درباره توجه مسوولان به اهمیت ورزش همگانی بانوان گفت: زمانی که می‌خواهیم توجه به یک موضوع را بسنجیم باید ببینیم آیا برنامه استراتژیک برای آن وجود دارد یا نه. یعنی برنامه‌ای که آن موضوع خاص را راهبری کند. حال سوال اینجاست که در حال حاضر آیا برنامه‌ای که ورزش زنان را در جامعه راهبری کند وجود دارد؟ وزارت ورزش در معاونت ورزش همگانی برنامه راهبردی دارد؟! آیا وزارت بهداشت برای سلامت زنان برنامه‌ای در این باره دارد؟ آیا زنان به فعالیت‌های ورزشی و سالم‌سازی تشویق می‌شوند؟ آیا آموزش و پرورش برای دختران به عنوان زنان آینده برنامه‌ای دارد؟ بنابراین اگر در هیچ کدام از این سازمان‌ها برنامه‌ای را مشاهده نمی‌کنیم یعنی مسوولان نگاه ویژه و خاصی که رسالتش فعال کردن زنان باشد را ندارند.

او درباره فرهنگ‌سازی و ایجاد انگیزه بین بانوان و خانواده‌ها برای انجام ورزش تصریح کرد: نمی‌توانیم به یک فردی بگوییم ورزش کن بلکه باید برای او شرایط فیزیکی ورزش کردن را ایجاد کنیم. وقتی جایگاهی را برای زنان که از نظر زمانی، مکانی و اقتصادی مناسب است فراهم بکنیم و بگوییم این امکانات برای شماست و آنها را به آن سمت هدایت کنیم قطعاً به طور خودکار آنها جذب ورزش می‌شوند. فرهنگ‌سازی شفاهی نیست بلکه باید کاری کنیم که ورزش جزو عادات فرد شود.

فریده هادوی ادامه داد: تاریخ هر قوم و نژادی را که در ایران در نظر بگیریم می‌بینیم که اصولاً زنان سالمی در ایران زندگی می‌کردند. در تمام استان‌های ایران ورزش‌های بومی و محلی وجود دارد و حتی به نظرم ورزش‌هایی که بچه‌ها در کوچه و خیابان انجام می‌دهند جزو ورزش‌های همگانی محسوب می‌شود بنابراین این نکات نشان می‌دهد که در فرهنگ ما ورزش وجود دارد و فقط ما روش درست را انتخاب نکرده‌ایم و روش درست هم بازگشت به خود است. یعنی بازگشت به فرهنگ ایرانی. باید ورزش‌هایی را در محله‌ها پیش‌بینی کنیم و مکان‌هایی را به عنوان انجمن ایجاد کنیم تا دختران به همراه مادرانشان در آنجا فعالیت کنند وقتی این موضوع نهادینه شود خانواده و خود افراد می‌پذیرند که در تمام طول زندگی خود ورزش کنند.

این متخصص مدیریت ورزشی در پایان درباره تایید ورزش همگانی بر پیشرفت ورزش قهرمانی و حرفه‌ای گفت: در ورزش قهرمانی اگر قرار باشد فردی را انتخاب کنند قطعاً فردی برگزیده می‌شود که شرایط ابتدایی ورزش را داشته باشد. یعنی افرادی که خوب بدوند، خوب پرتاب کنند و حرکت‌های بنیادین را انجام بدهند. این حرکت‌های بنیادین در ورزش همگانی به وجود می‌آید و جامعه‌ای هم که افراد آن عادت به ورزش کردن دارند قهرمانان بهتری را پرورش می‌دهند. در پایان باید گفت زیرساخت ورزش قهرمانی و حرفه‌ای چیزی جز ورزش همگانی نیست.

انتهای پیام