امامزاده عبدالله از امکان مقدس خراسان‌جنوبی است که در روستای کارشک از توابع شهر خضری در همجواری دره‌ی زیبای نیمبلوک قرار دارد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه‌ی خراسان‌جنوبی، زیارتگاه امامزاده عبد الله در دره‌ی سرسبز نیمبلوک یکی از مهم‌ترین قطب‌های گردشگری و زیارتی خراسان‌جنوبی محسوب می‌شود.
ایشان عبدالله بن موسی الجون بن عبدالله بن محض بن حسن مثنی بن امام حسن(ع) هستند. موسی الجون دارای یازده فرزند به نام‌های زینب، ام‌کلثوم، فاطمه، رقیه، خدیجه، صفیه، ام الحسن، ملیکه، محمد، عبد الله و ابراهیم بود.
عبدالله بن موسی مکی و به ابومحمد مشهور بود. برخی او را شیخ صالح و شیخ رضا می‌نامیدند.
عبدالله بن موسی حسنی در ایام خلافت مأمون عباسی پیوسته از ترس خلیفه در حالت پنهانی بسر می‌برد و در سال 203 هجری به قهستان رفت تا از این موقعیت طبیعی کارشک و سایر ارتفاعات قهستان و نیز نیروی انسانی طوایف عرب‌نژاد ثقفی و سالاری که در حوالی آبگاه خضری سکونت داشتند استفاده کند.
عبدالله بن موسی پیوسته متواری بود تا اینکه در زمان متوکل از جهان رفت. در کتب تاریخی وفات امامزاده عبدالله را نقل کرده‌اند که تقریباً تمامی آنها نقل یکسانی از وفات ایشان بیان و با شواهد موجود و اطلاعات مطلعین محلی که سینه به سینه از اجداد و نیاکان‌شان نقل می‌کنند انطباق دارد.
از ساخت اولین بنای این امامزاده اطلاعی در دست نیست و مشخص نشده اولین‌بار چه کسی و در چه سالی بنا را ساخته است. با توجه به وضعیت حاکم در آن زمان و ترس و هراسی که مردم از خلفای جور عباسی داشتند احتمالاً تا مدت‌ها کسی جرأت رسیدگی به قبور امامزادگان را نداشته و بدین خاطر بنا یا مقبرهای برای آنها ساخته نشده است.
احتمالاً بنای اولیه آرامگاه امامزاده عبدالله قبل از سلسله صفویه احداث شد، کارشناسان میراث فرهنگی بنا را از دوره صفویه تایید می‌کنند در عصر سلطنت شاه طهماسب و شاه سلیمان صفوی مرمت اساسی شد و تعداد 8 شمعدان زیبای مفرغ و مطلا از جانب سلاطین این سلسله اهدا شد.
در سال 1336 شمسی این شمعدان‌ها به همراه تعدادی قالیچه و اثاثه زینتی آرامگاه سرقت شد اما به طرز معجزه آسایی سارق اموال دستگیر شد و اموال تزئینی و قالیچه‌های یاد شد به دفتر آرامگاه برگردانده شد.
اما شمعدان‌های گرانبها را که اساس سلاطین بر آنها نقش بسته بود به موزۀ ایران باستان تهران منتقل کردند. به استناد اطلاعات موجود شمعدان‌های اهدائی سلاطین صفوی در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود. (نامه ارسالی به دفتر نخست وزیری به تاریخ 5/7/42به شماره 63053)
زیارتگاه زیبای امام زاده عبدا...(ع) تا قبل از سال 1347 پابرجا و عمارت زیبائی داشت که به شکل مربع ساخته شده بود و زیربنائی در حدود 200 مترمربع داشت. مصالح ساختمانی آن از آجر و گچ و سطح حیاط نیز آجر فرش بود.
محوطه آستان مقدس سه در ورودی داشت. اولی در وسط دیوار جنوبی، دومی در سمت غرب و به نام در هشتی معروف بود. سومی در دیوار شمالی قرار داشت. بنای مزار در وسط محوطه واقع و دارای سه ایوان و دو گوشواره بود که هر یک از ایوان‌ها روبروی درب ورودی قرار میگرفت. نمای خارجی مزار نیز با سبک زیبائی آجر چینی شده بود.
بنای اصلی ساختمان قدمت بیشتری داشت اما ایوان غربی و گوشواره‌ها نسبتاً جدید و گنبد آن در سال 1330 شمسی تجدید بنا شده بود. در وسط مزار ضریح چوبی مشبک بر روی قبر امامزاده قرار واقع که به شکل مکعب کامل و به ضلع 5/2 متر بود.
در دیوارهای جنوبی، غربی و شمالی رواق‌های متعددی واقع که محل استراحت زوار بود اما دیوار شرقی آن نوبنیاد و بدون صفه و رواق بود.(سالاری، 1343 ص30)
متأسفانه این بنای عالی با شکوه در زلزله دلخراش شهریور ماه 1347 شمسی مانند همة روستاها ویران شد. اما آنچه هر بینندهای را متحیر میساخت. قسمت بالای قبر همانند دستی مساوی با مرقد مطهر امامزاده باقی ماند که هر بیننده را فوق‌العاده متعجب میساخت. سرانجام پس از سه سال در سال 1350 اولین کلنگ بازسازی آن به زمین زده شد.(روزنامه اطلاعات ، سه شنبه ،26 مرداد 1350، شماره 13573)
ساختمان جدید امامزاده از سال 1370هجری شمسی آغاز شده و همچنان طرح جامع این بارگاه در حال اجرا است.
مساحت حرم با 1000مترمربع با اسکلت آهنی و بتنی با تعداد 32 ستون بتنی، نماسازی داخل و بیرون مزار، گنبدی زیبا و بزرگ لاجوردی به ارتفاع 21 متر، کتابخانه با 12مترمربع و 1200جلد کتاب، مرکز بهداشتی درمانی، تسطیح 4000 مترمربع از اراضی اطراف ، بقعه امامزاده به اتمام رسیده است.
ضریح پروفیلی و استیل قبلی در ابعاد 3*2 و ارتفاع 3 متردر سال 1385 جمع‌آوری و ضریح مطلای زیبای هنر اصفهانی‌ها به طرز با شکوهی در جمع انبوه مشتاقان آن حضرت نصب شد.
بزرگان مدفون در جوار امامزاده
در جوار امامزاده قبور تعدادی از علماء و بزرگان نیز وجود داشته که با بازسازی و طرح توسعه‌ی سنگ‌های لوح این قبور از محل اولیه خود برداشته شده است.
قدیمی‌ترین سنگ لوحی که دیده می‌شود متعلق به امیر خلیل الله متوفی به سال 701 هجری قمری است.
تعداد زیادی سنگ قبردر محل امامزاده وجود دارد که اکثرا متعلق به افراد برجسته‌ی علمی ودینی می‌باشند. این سنگ لوح‌ها میتواند بیانگر تاریخ و فرهنگ منطقه باشد.
ایام زیارت
بارگاه امامزاده با طبیعت زیبای منطقه محل جاذب زائران فراوانی در پنج‌شنبه و جمعه‌ها، اعیاد مذهبی و ملی و به‌ویژه روز عاشوراست. زوار این امامزادۀ بزرگوار را علاقمندانی از شهرهای مشهد ،گناباد ، بیرجند، قاین، فردوس، سرایان وروستاهای اطراف تشکیل می‌دهند. در ایام محرم و صفر دسته‌های عزاداری در این محل به نوحه‌خوانی، سینه‌زنی و زنجیرزنی میپردازند و مراسم عزاداری با شکوهی برگزار می‌کنند.
امکانات رفاهی خدماتی
حرم و تاسیسات آن در زمینی به مساحت حدود 3 هکتار قرار دارد. زائرسرا شامل 8 اتاق می‌باشد. فضای سبز مناسب و همجواری با باغات و مزارع، پایاب قنات ، آبسردکن، سکوهای استراحت، آب انبارهای قدیمی، کتابخانۀ و اتاق تأسیسات و انباری، سرویسهای بهداشتی زنانه و مردانه ، وضوخانه، دفتر اداری امامزاده ،دفتر مخابرات، و سایر امکانات فضای امن و آسایش بخشی را برای زائران فراهم آورده است.
این مکان به علت همجواری با دره سرسبز نیمبلوک میتواند به یک قطب گردشگری تبدیل شود.
گزارش از «عصمت برزجی»
انتهای پیام
نظرات