خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - یادداشت روز

زهره شمس - خبرنگار

رئیس‌جمهور صبح روز یکشنبه در اولین کنفرانس اقتصاد ایران واژه‌ای را بر زبان آورد که در اتمسفر سیاسی کشور ما واژه‌ای دور از دسترس و مهجور محسوب می‌شود.

وی از «همه‌پرسی» سخن گفت و اصل ششم قانون اساسی را مورد توجه قرار داد که "در جمهوری اسلامی ایران امور کشور باید به اتکاء آراء عمومی اداره شود، از راه انتخابات: انتخاب رئیس‌جمهور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شوراها و نظایر اینها، یا از راه همه‏‌پرسی در مواردی که در اصول دیگر این قانون معین می‌گردد."

در واقع روحانی با تسلط بر اصول قانون اساسی از جمله اصل ششم آن در این کنفرانس، گفت: خوب است بعد از 36 سال یک بار هم که شده این اصل قانون اساسی را اجرا کنیم و برای مسائل مهم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به جای آنکه قانونی در مجلس تصویب شود، ماده قانونی یا برنامه را مستقیم به آرای مردم و همه‌پرسی بگذاریم.

باید دانست که در کشور ما تنها سه بار (نوبت اول در 10 و 11 فروردین 1358 برای تغییر نظام سیاسی از سلطنت پهلوی به جمهوری اسلامی، نوبت دوم برای تأیید قانون اساسی 58 در آذرماه آن سال و نوبت سوم برای قانون اساسی بازنگری شده 68 در مرداد ماه این سال) همه‌پرسی برگزار شده است و پس از آن، تاریخ سیاسی ایران دیگر همه‌پرسی یا رفراندومی را به خود ندید؛ چراکه حتی بر زبان آوردن چنین واژه‌هایی تابویی است که شکستنش بسیار دور از ذهن و سخت به نظر می‌رسد و عموماً اطلاق چنین واژه‌ای، تغییر یک نظام سیاسی را به اذهان متبادر می‌کرده است.

حال گویا روحانی قصد شکستن چنین تابویی را دارد و می‌خواهد تأکید کند که وقتی از «رفراندوم» صحبت می‌شود، کسی نمی‌خواهد حرف از چنین تغییری بزند.

او می‌خواهد بگوید که اولاً به جای انتظار کشیدن برای مصوبه مجلس می‌توان برخی موضوعات مهم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را مستقیم با مردم در میان گذاشت و ثانیاً می‌توان چنین تابویی را شکست و دانست که می‌توان از ظرفیت‌های معطل‌مانده قانون اساسی به خوبی بهره برد.

تبعات تصمیمات درباره امور مهم اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و ... را مردم بر دوش می‌کشند و وقتی چنین است، چرا تصمیم‌گیری درباره آن را خود همین مردم انجام ندهند و دور از میدان، متحمل تمام هزینه‌هایی باشند که بر دوششان گذاشته شده است؟

شاید این آغاز راهی باشد که قرار است در آن یک به یک تابوهای ناصحیح شکسته شوند، بازتعریف واژه‌ها و مفاهیم انجام شود و البته خلافی هم صورت نگیرد و اذهان نیز مشوش نشود.

انتهای پیام