بوکسور سابق تیم ملی ایران که 9 سال است با بیماری دست و پنجه نرم می‌کند، از قول‌هایی که داده شده اما به مرحله اجرا نرسیده، ناراحت است. او می‌گوید این روز‌ها همه‌چیز را به خدا واگذار کرده است.
ایسنا - تهران: راکی ایران که روزگاری با مشت‌هایش نامش بر زبان‌ها بود اکنون زندگی کابوس‌واری را پشت سر می‌گذارد و حالا روی ویلچری در خانه کوچکش در گوشه‌ای از تهران از مشتی که زمانه بر پیکره‌اش زده است، می‌نالد. کیومرث راکی دشتکی در سال 1343 و در حالی که کمتر از 10 سال داشت از مسجد سلیمان پا به عرصه ورزش بوکس ایران گذاشت او برخلاف راکی آمریکایی در خانواده‌ای تقریبا مرفه سال‌های قبل از انقلاب یعنی شرکت نفت بزرگ شد و به ورزش روی آورد اما حال و روز این ملی پوش اسبق ایران اکنون اصلا خوب نیست و در خانه‌ای استیجاری در گوشه‌ای از این تهران بزرگ با مشکلاتش دست و پنجه نرم می‌کند که زورش هم به آنها نمی‌رسد.
سه سال پیش راکی در گفت‌وگو با ایسنا از مشکلاتی گفته بود که گریبانگیر او شده و بر درد بیماری‌اش افزوده اما سه سال پس از آن صحبت‌ها عملا هنوز هم تغییری در وضعیت این پیشکسوت ورزشی ایجاد نشده و بار مشکلاتش کمتر که نشده، بیشتر هم شده است.
کیومرث راکی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایسنا در پاسخ به اینکه اکنون با گذشت 9 سال از زمین‌گیر شدنش و بیماری‌هایی که با آن درگیر است، آیا با حمایت‌های احتمالی مشکلاتش کمتر شده یا نه؟ گفت: هنوز هیچ تغییری حاصل نشده، واقعا دیگر خسته شده‌ام. از اینکه این همه مشکلاتم را به این و آن بگویم، رسانه‌ها آن را منتقل کنند و برخی بیایند و قولی بدهند که سرانجام آن قول هیچ چیز نیست، واقعا خسته شده‌ام.
ناامید از کمک‌ها
این بوکسور سابق ایران معتقد است باید در همه حال راستگو بود، اظهار کرد: نمی‌دانم چرا برخی از افراد بعد از اینکه مصاحبه‌ای از من می‌بینند، فکر می‌کنند که چیزی به من بگویند و من را امیدوار کنند. آنها فکر می‌کنند من نمی‌دانم اما می‌دانم که هیچ کمکی در کار نیست و از این نوع رفتار آنها ناراحت می‌شوم.
قطع مستمری بهزیستی
وی در حالی که بغض کرده بود گفت: نمی‌خواهم از کاستی‌ها بگویم ولی چند ماه است که اجاره خانه‌ام عقب افتاده و شرمنده صاحبخانه شده‌ام. او هم مدارا می‌کند و چیزی نمی‌گوید اما من انسان هستم و می‌دانم شرایط چگونه است. از همه این‌ها بدتر اینکه مستمری 120 هزار تومانی که بهزیستی ماهیانه به من می‌داد اکنون سه ماه است قطع شده است. حالا با این چه کنم؟
ناراحتی بابت بدقولی‌ها
وی در پاسخ به این سوال که قرار بود شرکت نفت حدود دو سال قبل بخشی از هزینه‌هایش را تقبل کند گفت: من حدود 20 سال کارمند وزارت نفت بودم اما متاسفانه آنها هیچ اهمیتی نمی‌دهند. من برای گرفتن حقم باید وکیل بگیرم و دوندگی کنم و این رسم مردانگی نیست.
راکی در پاسخ به این سوال که ناطق نوری مشاور وزیر نفت است، آیا او نمی‌تواند در این زمینه کمک کند گفت: ناطق نوری هر چه در توان داشته کمک کرده و کاری از دستش برنمی‌آید. امیدوارم یک نفر پیدا شود و قبل از اینکه همه چیز خراب شود، کاری کند.
ناامید از کمک‌های صندوق حمایت از قهرمانان
وی در مورد کمک‌های صندوق حمایت از قهرمانان و ورزشکاران نیز گفت: در صحبت‌هایی که با آقای جمشیدی مدیرعامل صندوق داشتیم، نشان داد که انسان باشخصیتی است و کارها را پیگیری می‌کند. او حتی گفت که وزیر ورزش خواستار موضوع رسیدگی به وضعیت او شده است اما متاسفانه بعد از آن هیچ خبری نشد.
در حسرت دیدار دختر
وی در گفت‌و‌گویی که دی ماه 93 در ایسنا منتشر شد به دختر گم شده‌اش در انگلیس اشاره کرده بود که اکنون خبرهای خوشی در این زمینه دریافت کرده است. او گفت بعد از منتشر شدن مصاحبه‌هایم و گفتن خاطرات زندگی‌ام متوجه شدم که دخترم زنده است و خوشبختانه بعد از پیگیری‌های زیاد و کمک دوستان شماره‌ام را پیدا کرد. وقتی متوجه شدم که او زنده است و از این طرف و آن طرف پیگیر احوالات من شده است، شوکه شدم. همان جا خدا را شکر کردم و به تنها آرزویم رسیدم.
راکی با ابراز امیدواری به اینکه به زودی دخترش را ملاقات کند گفت: دخترم پیگیر آمدن به ایران است، امیدوارم به زودی او را ببینم.
بوکسور سابق تیم ملی ایران که در نگاهش مشخص است برای میزبانی از دختر ندیده‌اش نیز دچار مشکلاتی است با بغض می‌گوید: آرزو داشتم قبل از مردنم دختر گم شده‌ام را ببینم. در این مدتی که با دخترم صحبت کردم واقعا شرایط روحی‌ام فرق کرده است. او دختری عالی است که در آن محیط نامناسب انگلستان توانسته شرافتمندانه زندگی کند و به اینجا برسد که حتی مسئولیت یک شرکت بزرگ را به او سپرده‌اند.
روایت راکی از برجام
کیومرث راکی در پایان با انتقاد از دولت آمریکا و اجرایی نکردن کامل برجام گفت: آمریکایی‌ها دزد واقعی هستند و پول ایران را در روز روشن دزدیده‌اند. آن زمان که جوان بودم هم شاهد چنین اتفاقاتی بودیم که پول‌های مردم ایران را به زور بلوکه می‌کردند و نمی‌دادند. می‌دانم شرایط مملکت چطور است و به همین خاطر از مشکلات گله‌ای ندارم. فقط امیدوارم دست به دست هم دهیم و این برجام را به سرانجام برسانیم و به آمریکا بفهمانیم که شرایط چطور است.
انتهای پیام
نظرات