به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فرانسه، براساس توافق صلح مینسک 2 شورشیان مورد حمایت کرملین با کی‌یف و مسکو بر سر متوقف کردن جنگ توافق کرده و یک نقشه راه پیچیده برای دستیابی به صلح، مورد توافق قرار گرفت. این توافق تحت نظر روسای جمهور اوکراین و روسیه و با کمک همتایان آلمانی و فرانسوی آنها در تاریخ 11 فوریه 2015 امضا شد.

این توافق در یک دوره متشنج و پر از درگیری همراه با نگرانی از بالا گرفتن یک جنگ تمام عیار میان دو کشور همسایه منعقد شد. کی‌یف، کرملین را متهم کرده بود که به شکلی پنهانی هزاران سرباز را وارد خاک اوکراین کرده است و این مساله فشار زیادی را بر روابط مسکو با غرب وارد کرد.

دستاورد توافق مینسک 2 این بود که نگرانی‌های مربوط به بالا گرفتن یک جنگ گسترده تر برطرف شد اما خشونت‌ها هرگز از بین نرفتند و بی اعتمادی عمیق که راه حل سیاسی اوکراین را به بن‌بست رسانده، پابرجا ماند.

برآوردهای جدید حاکی از کشته شدن بیش از 10 هزار نفر در جنگ داخلی اوکراین هستند و مناطق وسیعی از نواحی شرقی تولید کنند فولاد و زغال سنگ در اوکراین همچنان تحت کنترل جمهوری‌های خودخوانده شورشیان در لوهانسک و دونتسک هستند.

همچنین تحریم‌های غرب علیه مسکو نیز همچنان باقی مانده است.

یک دیپلمات غربی که نامش را فاش نساخت در کی‌یف به خبرگزاری فرانسه گفت: این وضعیت تقصیر همه است و هیچ اراده سیاسی برای حلش وجود ندارد.

غرب معتقد است که روسیه این جنگ را به راه انداخته و به تحریک آن ادامه می‌دهد. اما در عین حال غرب معتقد است که اکنون کی‌یف باید براساس مفاد توافقنامه تاحدودی به مناطق تحت کنترل شورشیان خودمختاری بدهد.

توافق مینسک 2 در پی فروپاشی یک توافق صلح اولیه در سپتامبر 2014 که منجر به راه افتادن سنگین ترین درگیری‌ها در جنگ داخلی اوکراین شد، منعقد گردید.

این توافق بعد از 18 ساعت مذاکرات میان ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه و پترو پوروشنکو، رئیس‌جمهور اوکراین به دست آمد. رهبران فرانسه و آلمان نیز بین این دو دشمن قسم خورده نقش میانجی‌گر را داشتند.

درون مایه توافق مینسک 2 یک طرح 13 بندی مجزا است که خواهان آتش‌بس فراگیر و فوری و عقب نشینی سریع سلاح‌های سنگین از خط مقدم درگیری است.

این توافق به کی‌یف کنترل همه مرزهایش با روسیه را می‌داد به این شرط که اوکراین قانون اساسی‌اش را تغییر داده و به مناطق جدایی طلب نزدیک مرز روسیه تا پایان سال 2015 "وضعیت ویژه" و "خودمختاری داخلی موقت" بدهد.

با این حال هیچ یک از این شرط‌ها عملی نشدند اما این توافق چند بار تمدید شد زیرا قدرت‌های بین‌المللی آن را تنها امید برای پایان دادن به جنگ در اوکراین می‌دانستند.

یک فاکتور مهم دیگر نیز خودداری نیروهای ملی گرا و پوپولیست حاکم بر پارلمان اوکراین از دادن قدرت‌های بیشتر به شورشیان بود زیرا آنها نگران بودند که این شورشیان مناطقشان را به روسیه واگذار کنند.

این شورشیان نیز هرگز براساس این توافق انتخابات تحت نظارات سازمان امنیت و همکاری اروپا و مطابق با قوانین اوکراین را برگزار نکردند و به جای آن انتخابات مربوط به شوراهای داخلی خود را که موجب خشم کی‌یف شد، برگزار کردند.

همچنین مرز اوکراین با روسیه آنقدر باز باقی مانده که کرملین برای کمک به جدایی طلبان به ارسال تانک‌ها و سلاح‌های دیگر برای آنها ادامه دهند.

با این حال این توافق صلح توانسته ابعاد درگیری‌ها در اوکراین را کاهش داده و آن را به یکسری کانون‌های مشخص محدود کند. همچنین طی این مدت موارد درگیری شدید همچون مورد اخیر در شهرک آودیوکا به ندرت اتفاق افتاده است.

کی‌یف نگران است که جنگ در اوکراین تبدیل به یک "جنگ یخ زده" همچون وضعیتی که در دو منطقه اوستیای جنوبی و آبخازیا در گرجستان در سال 2008 یعنی به هنگام اعلام یک جانبه استقلال آنها به وجود آمد، شود.

گرجستان هنوز این مناطق را خاک خود دانسته و متعهد شده این مناطق را با حمله نظامی جدید بازگرداند.

کی‌یف همچنین نگران است که در دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا تحریم‌های آمریکا علیه روسیه تخفیف یابند.

انتهای پیام