این مدرس دانشگاه با اشاره به این‌که قسمت‌های خوراکی اقاقیا دانه‌ها، گل‌ها و ریشه گیاه را شامل می‌شود، ادامه داد: دانه‌های اقاقیا بعد از حرارت دیدن حالت اسیدی خود را از دست می‌دهد و قابل خوردن می‌شود. گل‌ها نیز بعد از جوشاندن به صورت مربا قابل استفاده است و در صورت خشک شدن می‌تواند به عنوان دم‌نوش استفاده شود.

وی افزود: گیاه اقاقیا علاوه بر این‌که آرام‌بخش است در خصوص ترش کردن معده، سرفه، گلودرد و استرس اثرات درمانی داشته و برای تحریک جریان صفرا و پاک‌سازی دستگاه گوارش کاربرد دارد. این در حالی است که میزان مواد شیمیایی در دانه، ریشه، گل و تنه این گیاه بسیار متفاوت است. 

محبی تصریح کرد: دانه‌های خشک شده گیاه سرشار از کلسیم، پروتئین، چربی، فیبر، فسفر، انواع ویتامین و مواد معدنی است و گل‌های گیاه نیز دارای ترکیباتی است که بعد از هیدرولیز به کورستین (ماده موثر موجود در پوست پیاز) و شکر تبدیل می‌شود. علاوه بر این، پوست درخت اقاقیا دارای آلبومین، نیشکر، ترکیبات چربی، کولین، آلکالوییدهای سمی، تانن، صمغ، نشاسته و رزین‌های غیرفعال است.

این مدرس دانشگاه با تاکید بر این‌که اثرات درمانی گیاه اقاقیا در زمینه مشکلات گوارشی به اثبات رسیده است، افزود: مشهورترین اثر گیاه اقاقیا درمان ترش کردن معده، سوزش سر دل و التهاب معده است. شکوفه‌های اقاقیا نیز مدر، نرم کننده و ضد اسپاسم است و از دمنوش یا عصاره این گیاه برای پاک‌سازی بدن استفاده می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: برای افرادی که به کیسه صفرا مبتلا هستند، گیاه اقاقیا یک پیشنهاد عالی است؛ چرا که باعث تحریک جریان صفرا می‌شود. علاوه بر این، یک فنجان دمنوش اقاقیا برای درمان خستگی‌های روزمره، علی‌الخصوص خستگی‌های ذهنی و حالات عصبی پیشنهاد می‌شود و زمینه را برای آرامش سیستم عصبی فراهم می‌کند.

محبی تاکید کرد: نقش مصرف اقاقیا در سرکوب سرطان، درمان بیماری‌های چشمی، بهبود سوختگی، بهبود مشکلات تنفسی و سم‌زدایی نیز چشم‌گیر بوده و تاثیرات اعجاب انگیزی در کاهش تهوع، تسکین دردها و مبارزه با ویروس‌ها و باکتری‌ها دارد.