این شاعر و طنزپرداز در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه یکی از باورهای موجود در میان توده مردم در خصوص طنز این است که از هر چیزی که آن‌ها را به خنده وادارد به عنوان طنز یاد می‌کنند، گفت: دیدگاه خاصی نیز در خصوص طنز موجود است که مخاطب خاص خود را دارد و این نوع دیدگاه حاکی از این است که طنز تنها به خنده‌ درآوردن مردم نیست، بلکه یک نوع نقد مصلحانه است.

او در ادامه اظهار کرد: در طنز فاخر، مهم به فکر واداشتن مخاطب است؛ حال با خنده، غم و یا حتی به گریه درآوردن او. در این نوع طنز، طنزپرداز به دنبال دادن دیدی متفاوت به مخاطب و به فکر واداشتن او است.

بیابانکی خاطرنشان کرد: در فضای ادبیات و شعر نیز طنز به طور خاص مشاهده می‌شود که در اشعار حافظ ما شاهد بن‌مایه طنزآمیز اشعار هستیم که یک کارکرد آن تحلیل و واکاوی اجتماع و حاکمیت است که با زبان شیرین، تزویر و دورویی را با استفاده از ابزار شریعت به چالش کشیده است.

او همچنین با اشاره به اینکه اشعار خیام نگاه طنزگونه‌ای به زندگی، مرگ و آخرت دارد، گفت: خیام غالبا در اشعار خود نگاه طنزآمیزی دارد و به واسطه این نگاه اشعار ماندگاری را برجای گذاشته است.

این شاعر و طنزپرداز افزود: در اشعار مولانا نیز شکل طنزآمیزی از روایت موجود است که شاعر با بیان داستان به بیان ماجرا برای دیگری و نتیجه گرفتن از آن می‌پردازد.

او با اشاره به تفاوت طنز و کمدی گفت: طنز با کمدی دارای تفاوت‌هایی است که می‌توان این‌طور بیان کرد که در واقع طنز در متن اتفاق می‌افتد که با استفاده از ابزار زبان در خلق معانی به واسطه در کنار هم قرار دادن کلمات شکل می‌گیرد و کمدی در واقع به اجرا درآوردن طنز است.

انتهای پیام