به گزارش ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «چند روز از پیوستن سروش رفیعی، هافبک پرسپولیس به باشگاه الخور قطر می‌گذرد. مدام دل‌دل می‌کردم که چیزی بنویسم یا نه! ممکن است این یادداشت کام برخی از هواداران پرسپولس را تلخ کند اما تلخی تازه به از قند مکُرر.

فرانچسکو توتی ستاره آس رُم چند هفته پیش کفش‌هایش را برای همیشه آویخت و حالا مثل یک امپراتور بازنشسته مورد تحسین قرار می‌گیرد. او بارها این شانس را داشت که به تیم‌های بزرگ‌تر برود و افتخارات بیشتری به دست بیاورد اما یک بار در مقابل این پرسش تکراری جمله فوق‌العاده‌ای گفت: «تو مدرسه به ما یاد دادن خانواده مهم‌ترین چیز تو زندگیه، آدم خانواده فقیرش رو رها نمی‌کنه تا با پولدارها زندگی کنه!»

او حالا جایش را در میان پرستیدنی‌های رُم پیدا کرده است. مردم این شهر مثل یک قدیس تحسین‌اش می‌کنند، نه به واسطه جام‌های نه چندان پرتعدادی که کسب کرد بلکه به خاطر ۲۵ سال وفاداری به تیمش. ستاره‌هایی مانند فرانچسکو توتی البته انگشت‌شمار اما ستودنی‌اند.

سروش رفیعی تل گری اهل روستای رازیانه کاری شهرستان ممسنی در استان فارس است. شهرستان کوچکی که انبوهی ستاره درجه یک مثل ساسان انصاری، شهرام گودرزی، خالد شفیعی، سیدمحمدرضا حسینی، داریوش شجاعیان و... را به فوتبال ایران معرفی کرده است. کسی در توانایی سروش تردید ندارد. قدرت پا به توپ، بازی‌خوانی ممتاز، ارسال توپ به فضاهای خالی پشت سر مدافعان و آرامش و لبخندش از او بازیکن محبوبی ساخته است.

سروش یکی، دو سال از فوتبالش را در جدال با کارت پایان خدمت سربازی هدر داد. در تراکتورسازی درخشید اما وقتی در نیم‌فصل لیگ گذشته به پرسپولیس پیوست، خیلی‌ها خودشان را آماده کردند که بعد از علی پروین و حمید استیلی یک شماره ۷ به یادماندنی را در تالار افتخارات باشگاه داشته باشند. او مثل یک سنجاب چالاک با آرامش بخشیدن به خط هافبک پرسپولیس در قهرمانی این تیم نقش کلیدی ایفا کرد و با دریبل‌ها و حرکات تکنیکی‌اش دل هواداران را ربود.

جشن قهرمانی پرسپولیس را اگر در ورزشگاه آزادی نگاه کنید، رفتار سروش رفیعی مثل بازیکنان بزرگ و حرفه‌ای باشگاه است. وقتی گوینده ورزشگاه یکی‌یکی اسم بازیکنان را می‌خواند تا برای دریافت مدال و ایستادن روی سکو بیایند، سروش رفیعی بر خلاف دیگران که آمده بودند و پایکوبی می‌کردند، کنار سکو ایستاده بود و به بازیکنان خوش‌آمد می‌گفت اما...

خبر پیوستن سروش رفیعی به الخور قطر بسیاری از قرمزها را شوکه کرد. قطر؟ الخور؟ مگر قرار نبود سروش اگر از پرسپولیس جدا می‌شود، لژیونر اروپا شود؟ واکنش‌های طنز آمیز در شبکه‌های مجازی هم در نوع خودش جالب بود:

- سروش رفیعی یک نیمممممممم‌فصل برای این تیم بازی کرده از الان شروع کردن میگن: اسطوره نرو. بمون اسطوره شو!

- رامین رضاییان و مهدی طارمی رفتن ترکیه کودتا شد؛ سروش بره قطر جنگ جهانی شروع میشه فک کنم!

- سروش رفیعی بره شاخص خوش‌استایلی کشور افت می‌کنه!

- سروش رفیعی واقعا رفت الخور قطر؟ تیم یازدهم جدول ۱۴ تیمی قطر! چی تو اون تیم جذابه جز پولش؟ واقعا این قدر پولکی؟ بدجور از چشمم افتاد...

البته گفته می‌شود سروش به نیت دیده شدن توسط کارلوس کی‌روش به قطر رفته است و شاید بتواند از آنجا به اروپا برود. توجیه‌کنندگان رفتار سروش رفیعی، علی کریمی و جواد نکونام را مثال می‌زنند. علی کریمی از الاهلی قطر به بایرن‌مونیخ پیوست و جواد نکونام از الشارجه امارات به اوساسونا.

این حق طبیعی سروش رفیعی است که در ۲۷ سالگی به آینده مالی‌اش فکر کند اما برای بازیکنی که سراسر استعداد است همه چیز در آینده مالی خلاصه می‌شود؟ مگر بازیکنان ما در چه شرایط بد مالی به سر می‌برند که اشتها و ولع و جاه‌طلبی برای درخشش و اسطوره شدن را با قراردادهای مالی در کشورهای عربی تاخت می‌زنند؟

فرانچسکو توتی ۲۵ سال برای رُم بازی کرد تا اسطوره شد. تعداد بازی‌های سروش با لباس پرسپولیس به ۲۰ بازی نرسید اما توسط هواداران مثل بازیکنانی که سال‌ها برای این تیم توپ زدند، تحسین شد! طبق برخی آمار او برای فجر سپاسی ۲۱ بازی، برای فولاد خوزستان ۸۰ بازی و با لباس تراکتورسازی ۳۹ بازی انجام داده است! او اسطوره کدام تیم است؟

انتهای پیام