این جملات بخشی از نوشتار حبیب احمدزاده برای کارگردان دلیران تنگستان است که پس از گذراندن روزهای سخت در بیمارستان که در پی سوختگی ۸۰ درصد برایش رقم خورد، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
احمدزاده همچنین با انتشار عکسی که از زمستان ۲۲ قبل باقی مانده است، خاطره‌ای مشترک با همایون شهنواز را یادآور شده است.
در مطلب حبیب احمدزاده ـ نویسنده و مستندساز ـ که با عنوان «شهنواز مردی که به تاخت رفت» به ایسنا ارسال شده، آمده است:
«او در زمانی سریال دلیران تنگستان را ساخت که بسیاری از ما مردم این کشور و جنوبی‌ها حتی نام این قهرمان موطن خود را نشنیده بودیم. او برگردن من یکی بسیار حق اسطوره‌ای دارد. به وقتی موسوم به قبل از انقلاب که در جلوی تلویزیون لامپی شاوب لورنس خانه عمویم در آبادان به همراه دیگر بچه‌ها دراز کشیده و منتظر شروع سریال دلیران تنگستان می‌شدیم و همراه با آنان با انگلیسی‌های متجاوز در نخلستان‌های ندیده دلوار نبرد می‌کردیم و چه سال‌ها بعدتر و پس از انقلاب که همراهش شدم در سفری دونفره به مناطق جنگی آبادان و خرمشهر و دریاقلی را که شناخت و در لحظه برگشت در هواپیما که کمربندش را می‌بست و گفت که به نظرش دریاقلی و ماجرایش حتی بزرگتر از رییسعلی دلواری است که من به شوخی گفتم این حرف را در آبادان زدی تمام، ولی هرگز در بوشهر تکرارش نکن که خونتان پای خودتان است و همین سفر شد مبنای نوشتن فیلمنامه شب واقعه توسط ایشان و فیلمی با همین نام و ... .
در کنگره شهیدان استان بوشهر و در آخرین لحظات، لختی بالا آمد و با اشاره به عکس‌های شهدا گفت تا قبلش برایم رییسعلی فقط یک نفر بود ولی الان با دیدن عکس این همه شهید، متوجه شدم که این استان این همه رییسعلی پرورانده ...
و هیچوقت لبخندهای کودکانه و معصوم این مرد هشتاد ساله را حتی بر روی تخت بیمارستان فراموش نخواهم کرد، هیچ وقت»
انتهای پیام
نظرات