به گزارش ایسنا، در گذشته رزق و روزی صدها نفر با نواختن ضربه‌های چکش به مس و خلق ظروف مسی تامین می‌شد اما این روزها ظروف دیگر رونق را از این هنر اصیل و ارزشمند گرفته و راه پرشتاب زوال را در پیش گرفته است.

یکی از افرادی که تاکنون توانسته در شهرستان گناباد با این هنر روزگار بگذراند استاد سیف الله صفاریان است.

پدرش نصرالله صفاریان استاد مسگر به علت اشباع بازار مسگری در کاشان در سن سی سالگی، جهت امرارمعاش به شهر بیدخت از توابع شهرستان گناباد مهاجرت کرد و به این پیشه مشغول شد و می توان گفت که پدرش تک هنرمند مسگری در گناباد بوده است.

در همین خصوص پای صحبت استاد سیف الله صفاریان هنرمند پیشکسوت و تنها مسگر شهرستان گناباد نشستیم.

استاد سیف الله صفاریان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با بیان اینکه در سال 1316 در شهر بیدخت در یک خانواده هنرمند مسگر متولد شدم، اظهار کرد: در سن هفت سالگی از نعمت وجود پدر محروم شدم و دنبال تحصیل نرفتم و از همین رو سواد خواندن و نوشتن ندارم.

وی ادامه داد: قبل از مسگری در بازارهای مختلف جهت امرار معاش مشغول به کارگری شدم و از آنجایی که جوهره مسگری در وجودم بود و به خاطر زنده نگهداشتن هنر پدری در سن 25 سالگی به صورت سنتی شغل مسگری را انتخاب کردم.

این هنرمند مسگر با اشاره به اینکه اکنون حدود 56 سال هست که بطور مستمر به این شغل ادامه می‌دهم، افزود: در ایام‌القدیم پدرم تنها مسگر گناباد بود اما همزمان با من یک مسگر از طبس در گناباد مشغول به مسگری بود که اکنون از وی و بازماندگانش اطلاع ندارم.

رونق مسگری در گذشته

صفاریان به رونق این شغل در زمان‌های گذشته و حال اشاره و تصریح کرد: در زمان گذشته مایحتاج اصلی زندگی مردم از جنس مس بود، سر سفره و داخل مطبخ‌های مردم اکثر ظروف مسی بود و همچنین در میان جهیزیه عروس‌ها حدود 200 کیلوگرم ظرف مسی به چشم می‌خورد.

وی خاطرنشان کرد: علاوه بر ساخت و ساز و فروش ظروف مسی، مسگرها وظیفه سفید کاری را هم بر عهده داشته و در تمام ایام سال مشغول بودند و درآمد خوبی هم داشتند.

این هنرمند پیشکسوت گفت: از زمانی که ظروف استیل، آلومینیومی، چینی و ملامین باب شد، عده‌ای از مردم به سمت این ظروف روی آوردند و فروش ظروف مسی کم شد، اما با این حال ظرف‌های مسی جایگاه خود را حفظ کرد.

صفاریان بیان کرد: من با تمام بالا و پایین‌های بازار سعی کردم هنرم را حفظ کنم، زمانی را به خاطر می‌آورم که مخارج زندگی‌ام را نداشتم، خریدار مس کم بود اما مغازه‌ام را حفظ کردم.

وی اضافه کرد: به علت از رونق افتادن بازار مس، فروش کم ظرف‌های مسی و درآمد پایین این حرفه هیچ یک از فرزندانم وارد این پیشه نشدند و حتی جوانان امروزی هم میلی به این هنر ندارند.

مسئولین در حفظ هنر مسگری کوشا باشند

وی مهمترین مشکل حال حاضر این حرفه را بی‌توجهی مسئولین به این هنر دانست و تأکید کرد: از مسئولین انتظار می‌رود که به این هنر توجه بیشتری داشته باشند و با اعطای تسهیلات به جوانان و پشتیبانی از آنان در حفظ این هنر اصیل ایرانی کوشا باشند.

تنها هنرمند مسگر گناباد عنوان کرد: در طی سال‌های اخیر، پزشکان به این نتیجه رسیده‌اند که مس برای سلامتی خوب است و پخت و پز در ظروف مسی از بسیاری از بیماری ها جلوگیری می کند؛ ظروف مسی آرامش اعصاب به همراه داشته و از کم خونی و کمبود آهن نیز جلوگیری می‌کند.

انتهای پیام