فرزین پورمحبی
اگر میخواهید بدانید بالاخره از پس این روزها برمیآییم و یا به قول «ظریفی»: "دوام میآوریم " یا خیر؟ فقط کافی است به قد و بالایتان نظری بیندازید؛ اگر تا به حال با این همه مصیبت، سُر و مُر و گنده ماندهاید، شک نکنید با این سختجانی، باز هم مثل شاخ شمشاد دوام میآورید!
در آزمایشات علمی، موشهایی از انواع و اقسام بلا و گرفتاری و بیماری، جان سالم به در برده و دوام میآورند که به لحاظ ژنتیکی مقاومتر و یا به قولی: دارای «ژن خوب» و اصلاحشده باشند!
اما یک ایرانی موش نیست، شیر است! پس به عکس موشها، ایرانیهایی که دارای «ژن خوباند» و در رانت و نعمت بزرگ شدهاند در برابر مصیبتها، کمتر مقاومت نشان میدهند و دوام نمیآورند!
اما در عوض، ایرانی جماعت با «ژن مزخرف»، بادمجان بم هستند و تا دلتان بخواهد در هر شرایط حساس کنونی دوام میآورند. بس که درد و بلا خورده پس ملاجشان، شدهاند: گرگ باراندیده!
بله... این نوع از آریاییها، زلزله بیاید، میمانند. دو سال بعد از زلزله هم، داخل چادر در سرما و گرما میمانند! آب نیتراتدار و شیر پالمدار و انواع و اقسام خوراکیهای تقلبی بخورند، میمانند! هوا هم وارونه شود، آنها وارونه نمیشوند و میمانند. در تحریم و تورم، اگر یکونیم میلیون حقوق بگیرند، میمانند. بعد هم که کارخانهشان تعطیل شد و همان چندر غاز را هم نگرفتند، باز میمانند! چه اشکنه بخورند و چه نخورند میمانند! بدون دارو و با استفاده مجدد از وسایل یک بار مصرف پزشکی میمانند. خلاصه اینکه انواع و اقسام مصیبتها را میچشند و همچنان مثل یک «تن ماهی کنسروشده آغشته به مواد نگهدارنده» میمانند و میمانند. البته این درست که کیفیت این دوامآوری تا حدی زیر سوال است اما در عین حال نباید کمیت را فدای کیفیت کرد! مهم این است که باری به هر جهت، مردم فهیم ایران دوام بیاورند و بمانند و اصل هم بر باری به هر جهت ماندن است... نه چگونه ماندن.
اصلا خودتان قضاوت کنید؛ کدام کشور را سراغ دارید که با این همه سوراخ سنبه و نشتی و بذل و بخشش همچون: اختلاس، حقوقهای نجومی، کمک به کشورهای دور و اطراف، سفرهایهای بیمورد خارجی مردم و مسئولان، نبود توریست، فرار مغزها، تعطیلی کارخانهها و تولید، واردات بیرویه، فرارهای مالیاتی، ورود قاچاق، اختصاص بودجه به کلی نهادهای بیخاصیت و.... بتواند دوام بیاورد و بماند؟! اما...
ما میتوانیم... ما با همه این احوالات دوام آوردهایم که هیچ، جمعیتمان را هم زیادتر کردهایم! پس بعد از اینهم، مثل آب خوردن دوام خواهیم آورد و همچنان تکثیر خواهیم شد. اصولا هیچ تولیدی، مثل «تولید مثل» پرهیجان و افتخارآفرین نیست. مرگ بر ترامپ و وازکتومی!
باز هم تاکید میکنیم: ما هیچگاه کمیت را فدای کیفیت نکرده و نمیکنیم! اعتقاد داریم: دلخوشی و رفاه و آسایش و رقص و طرب و... مقدمه که چه عرض کنیم، خود فسادند! ما بدون آنکه مبتلا به مازوخیسم باشیم و یا مرتاض شده باشیم، راه زجر و مصیبت را خودمان انتخاب کردهایم و کلی هم از آن لذت میبریم. به هر حال همینی است که هست!
انتهای پیام
نظرات