به گزارش ایسنا، استعفای دسته جمعی ۱۴ بازیکن تیم ملی فوتبال ایران قبل از جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۸ جزو اتفاقات نادر و در عین حال عجیب فوتبال ایران است که در نهایت موجب کنار رفتن تعدادی از بهترین فوتبالیست‌های ایران و ظهور بازیکنان بزرگی شده است.

البته نتیجه این اتفاق، از دست رفتن قهرمانی در سال ۱۹۸۸ و مقام سوم تیم ملی در جام ملت‌های آسیاست. ضیا عربشاهی که از بازیکنان مستعفی تیم ملی بود، بعد از مدتی به تیم ملی برگشت و در جام ملت‌های آسیا همراه تیم ملی بود اما اتفاقاتی رخ داد که او در عین آمادگی نتوانست به تیم ملی کمک کند.

عربشاهی در گفت‌وگو با ایسنا روایت متفاوتی از استعفای بازیکنان مطرح می‌کند که می‌تواند در باز کردن گره کور این ماجرا کمک کند.

وطن‌خواه وارد رختکن شد و به بازیکنان بزرگ و باتجربه تیم ملی پرخاش کرد که به بازیکنان برخورد. پنجعلی، حاجیلو و چنگیز بازیکنان کوچکی نبودند. هر کدام عزت و احترام داشتند. به ما برخورد که چرا اینطور صحبت کرد. در نتیجه ۱۴ بازیکن لایحه استعفا از تیم ملی را در بازگشت به تهران امضا کردند و گفتند که در این شرایط حاضر نیستند برای تیم ملی بازی کنند.

* اخیرا فنونی‌زاده مدعی شده که بازیکنان تیم ملی در سال ۱۹۸۸ برای برکناری دهداری، نامه استعفا از تیم ملی را امضا کردند. روایت‌های مختلفی درباره این اتفاق وجود دارد.

تیم ملی در بازی‌های آسیایی سئول حضور داشت و هدایت تیم بر عهده پرویز دهداری، رضا وطن‌خواه و بهمن صالح‌نیا بود. استعفای دسته جمعی بازیکنان قبل از بازی تیم ملی رخ داد. پرویز دهداری ترکیب تیم ملی را برای بازی فردا مشخص کرده بود و همه می‌دانستند ترکیب به چه شرحی است.  بعد از تمرین راهی رختکن و سالن دوش شدیم که یکسری از بازیکنان با صدای بلند با هم شوخی می‌کردند و صدای خنده و شوخی بازیکنان در رختکن پیچیده بود.

آقای وطن‌خواه وارد رختکن شد و به بازیکنان بزرگ و باتجربه تیم ملی پرخاش کرد که به بازیکنان برخورد. پنجعلی، حاجیلو و چنگیز بازیکنان کوچکی نبودند. هر کدام عزت و احترام داشتند. به ما بر خورد که چرا این طور صحبت کرد. در نتیجه ۱۴ بازیکن لایحه استعفا از تیم ملی را در بازگشت به تهران امضا کردند و گفتند که در این شرایط حاضر نیستند برای تیم ملی بازی کنند.

*چه اتفاقی افتاد؟

فردا صبح ترکیب عوض شد و فقط اسامی بازیکنان غایب در لایحه استعفا از تیم ملی در ترکیب اصلی وجود داشت. حدود ۱۰ نفر از ترکیب خارج شدند.

* شما به همراه سه بازیکن دیگر به تیم ملی برگشتید.

بعد از بازی‌های آسیایی، ترکیب تیم ملی برای بازی با کویت در انتخابی المپیک اعلام شد و از من و سه بازیکن دیگر برای حضور در فدراسیون جلسه حراست دعوت کردند. ما هم جلسه گذاشتیم و به تیم ملی برگشتیم.

* ظاهرا از کار خودتان پشیمان شدید و با پس گرفتن استعفا و عذرخواهی به تیم ملی برگشتید.

ما پشیمان نبودیم. فدراسیون از ما خواست به تیم ملی برگردیم و ما هم جلسه گذاشتیم و صحبت کردیم.

ما بلند صحبت می کردیم و آواز می خواندیم.آقای وطن خواه نظامی فکر می کرد. تیم ملی را با پادگان اشتباه گرفت. بازیکنان تیم ملی هم باتجربه و بزرگ بودند. 

 * اگر بحث دعوت به تیم ملی است، چرا غلام رضا فتح آبادی به همراه شما، فنونی‌زاده و سجادی به تیم ملی برنگشت؟

فتح آبادی به تیم ملی دعوت نشد. مرتضی یکه به همراه ما سه نفر دعوت شد و برگشت. ما را مربیان خواستند و دعوت کردند.

* با مرحوم دهداری جلسه گذاشتید؟

نشستی با پرویز دهداری داشتیم و با او صحبت کردیم. مرحوم دهداری معلم اخلاق و جای پدر ما بود. بعد از پس گرفتن استعفا در سازمان ورزش، سر تمرین برگشتیم.

* این ماجرا خیلی عجیب است. مگر چه جوی بر رختکن حاکم بود که وطن خواه به بازیکنان بزرگ تیم ملی پرخاش کرد؟

ما بلند صحبت می‌کردیم و آواز می‌خواندیم. آقای وطن خواه نظامی فکر می‌کرد. تیم ملی را با پادگان اشتباه گرفت. بازیکنان تیم ملی هم باتجربه و بزرگ بودند.  

* چند سالتان بود؟

من تقریبا ۲۶ سال داشتم. من از ۱۷ سالگی آنجا بودیم در رده جوانان هم با وطن‌خواه کار می‌کردم. او مربی تیم ملی بود و یک چنین اتفاقی آن موقع رخ داد. وطن خواه چنین اتفاقی را برای قلی هاشم پور رقم زد که یاوری، سرمربی تیم ملی بزرگسالان از من خواست درباره ماجرا صحبت کنم و من هم گفتم که وطن‌خواه راستش را نمی‌گوید. در نتیجه قلی هاشم‌پور که کاپیتان تیم ملی جوانان بود، در تیم ملی ماند.

* مرحوم دهداری که از این ماجرا خبر داشتند، مداخله نکردند؟

پرویز خان یک مقدار متواضع بود. او خیلی خوب بود. واقعا استثنایی بود. دهداری قبلا در شاهین و پرسپولیس با وطن‌خواه هم‌بازی بود و از نظر سنی چند سال اختلاف داشتند. او به حرف‌های وطن خواه گوش داد. البته صالح نیا به ما حق می‌داد.

* فرصتی به دست آمد که ۱۰ بازیکنی که از تیم ملی رفتند با دهداری صحبت کنند؟

فرصت که بود اما من حضور نداشتم. پرویز خان مثل یک پدر بود. در سال ۱۹۸۸و دو روز مانده به بازی‌ها تب کردم. پرویز خان در طول یک هفته بیماری من، سه روزش را بالای سرم بود و شبانه روز از من مراقبت می‌کرد.

* در کدام بازی حضور داشتید؟

من در بازی با کره‌جنوبی بازی کردم.

* که با سه گل باختیم.

از خیلی از بازیکنان آماده‌تر و سرحال‌تر بودم ولی مریض شدم. بدشانسی هم آوردیم.

* ترکیب تیم ملی هم اشتباه بود که با ذخیره‌ها مقابل کره‌جنوبی به میدان رفت.

ترکیب اشتباه بود. قبول دارم.

* اگر با کره مساوی می‌کردیم، اول می‌شدیم و در نیمه نهایی به جای عربستان با چین بازی می‌کردیم.

دقیقا همین طور می‌شد.

وطن خواه رفاقت را به رقابت ترجیح می‌داد. او این کار را در جام ملت‌ها انجام داد و من هم با پرخاش این موضوع را به او گفتم.

* در بازی با عربستان که شکست خوردیم، ناداوری هم بود؟

واقعا ناداوری بود. در دو جام ملت‌ها با ناداوری به عربستان باختیم.

* با این حساب دهداری مشکلی با ۱۴ بازیکن مستعفی تیم ملی نداشت و مشکل اصلی رضا وطن‌خواه بود؟

وطن خواه اخلاق به خصوصی داشت. من در عمر فوتبالم از نظر اخلاقی، کارت زرد هم نگرفتم. در جام ملت‌های آسیا هم با او درگیر شدم. این اتفاق جلوی دهداری و صالح‌نیا رخ داد. پهلوان رئیس فدراسیون بود و این اتفاق را چند نفر از مسئولان حراست دیدند و من محروم شدم.

* چه اتفاقی افتاد که به او پرخاش کردید؟

توضیحش طولانی است. من شرایط خوبی داشتم و از نظر بدنی خوب بودم. می‌توانید از مرتضی فنونی زاده بپرسید. وطن خواه رفاقت را به رقابت ترجیح می‌داد. او این کار را در جام ملت‌ها انجام داد و من هم با پرخاش این موضوع را به او گفتم.

* چه گفتید؟

به او گفتم که در دوره مرحوم محمد رنجبر روی نیمکت تیم ملی می‌نشست اما منِ عربشاهی، از ۱۷ سالگی کنار بازیکنان بزرگ تیم ملی بودم و به عنوان یار اصلی بازی کردم. باعث افتخارم بود که ۱۱ سال در تیم ملی بودم. بعد از محرومیت از تیم ملی، در ۳۱ سالگی از فوتبال خداحافظی کردم.

* با استعفای این ۱۴ بازیکن، به راحتی قهرمانی جام ملت‌های آسیا از دست رفت.

آنها ۱۴ نفر از بهترین‌های فوتبال بودند. من موقع استعفا ۲۵ سال داشتم. بقیه هم در همین سن و سال بودند. همه در باشگاه‌های بزرگ بودند. جام ملت‌های ۱۹۸۴ را هم روی یک تعویض اشتباه از ناصر ابراهیمی از دست دادیم.

* تعویضی که مرحوم احدی به جای ناصر محمد خانی وارد زمین شد و تیم ملی از آن ناحیه ضربه خورد.

احدی از بهترین بازیکنان ما بود اما مناسب آن بازی نبود. بهترین تیم بعد از انقلاب را داشتیم. ما باید قهرمان می‌شدیم. می‌توانستیم در فینال به چین، چند گل بزنیم. چین را در دور گروهی برده بودیم.

* خاطره شیرین و تلخی از آن دوره دارید؟

همه خاطراتم شیرین است اما خاطره تلخم، گل به خودی شاهین بیانی در دقیقه ۹۴ به تیم ملی بود که در نهایت به فینال نرفتیم.

انتهای پیام