«هوشنگ ابتهاج»، شاعر معاصر ۹۰ ساله ایرانی بالاخره مجبور شد درباره خانه مادری‌اش در رشت، اظهارنظر کند. مسئولان میراث به دنبال دست‌نوشته‌ای از ابتهاج بودند، اما همۀ کسانی که حتی اندکی با او آشنایی دارند، می‌دانند شاعری در کسوت ابتهاج، آنقدر عزت نفس دارد که امکان ندارد از فرد، مدیر یا سازمانی چیزی طلب کند. حالا خود شاعر می‌گوید آنقدر در این خانه زندگی کرده که می‌تواند تمام آن را با جزئیاتش نقاشی کند. حالا باید گفت، اگر مسئولان مربوطه به دنبال سند هستند، چه سندی مهمتر از حرف و صدای خود ابتهاج؟