«دل توی دلشان نیست. با چشمان سرمه‌کشیده و نگران، با لباس‌های عطرآگین، دو زانو به رسم ادب نشسته‌اند مقابل جهانی از مظلومیت. می‌گویند: دایی، اجازه می‌دهید؟ امام (ع) روی برمی‌گرداند تا نخواهد پاسخ منفی را مستقیم به دو نوجوان زینبش بگوید. «محمد» و «عون» از خیمه بیرون می‌آیند. بغض کرده‌اند. مادر از اخمشان می‌پرسد. می‌گویند: اذن نداد...» آنچه می‌شنوید، شعری از «یوسف رحیمی» و برداشتی آزاد از مقتل «لهوف»، با قطعاتی از آلبوم «عاشورا»ی «جواد معروفی» است.