«یاران، نماز عشاء را به امامت مولا اقامه می‌کنند. نماز که تمام می‌شود، حلقه یاران به سوی حسین، تنگ می‌شود و امام لب باز می‌کند: "من اصحابی با وفاتر و بهتر از شما نمی‌شناسم. بدانید که من هدف دیگری برای این جماعت داشتم و آنان را به راه پیروی از خدا می‌پنداشتم اما حالا می‌بینم که این‌گونه نیست. امشب، بیعت از شما برداشتم. اکنون، پرده شب شما را در بر گرفته است." برخی در تاریکی شب می‌روند تا به زندگی دنیا قناعت کنند. امام به خیمه بازمی‌گردد و زیر لب زمزمه می‌کند: اُف بر تو دنیا ...» آنچه می‌شنوید، شعری از «سیدحمیدرضا برقعی» و برداشتی آزاد از مقتل «لهوف»، با قطعه‌ای از «فریدون لاهورپور» است.