به گزارش ایسنا، حمیدرضا اسلامی عصر روز دوشنبه در نشست «ناآرامی در عراق، انسداد حکمرانی و مداخلات خارجی» که در دانشگاه تهران با حضور تعدادی از کارشناسان مسائل عراق و دانشجویان برگزار شد با اشاره به وضعیت کنونی در عراق اظهار کرد: مردم در این کشور از وقوع اصلاحات ناامید شده‌اند و تصور بر آن دارند که عزم جدی برای اصلاحات وجود ندارد.

وی با بیان این‌که «اعتراضات مردمی در عراق مسبوق به سابقه است»، به مقایسه اعتراضات در سال 2015 و 2019 در این کشور اشاره کرد و افزود: در اعتراضات 2015 کانون اعتراضات بسته بود و این اعتراضات ابتدا از استان‌های جنوبی شروع شد و سپس به شهرهایی چون بغداد رسید ولی در سال 2019 این اعتراضات از بغداد آغاز شده سپس به مناطق میانی عراق کشیده شد و اکنون شاهد گسترش حجم اعتراضات در مناطق جنوبی هستیم.

وی با بیان این‌که «میزان خشونت در اعتراضات پیشین کمتر از دوران کنونی بود» در بخشی از صحبت‌های خود در پاسخ به این سوال که چرا در حال حاضر شاهد تمرکز اعتراضات در مناطق اهل سنت نیستیم و نوعی انفعال در ارتباط با مسائل کنونی عراق در این مناطق شاهد هستیم، اظهار کرد: مردم اهل سنت در عراق می‌دانند که اگر وضعیت اعتراضات شیعیان در این کشور به وقوع بپیوندد برنده اصلی این اعتراضات آن‌ها خواهند بود. چرا که معادلات کنونی در عراق که به سود آن‌ها نیست تغییر خواهد کرد و وضعیت آن‌ها نسبت به قبل بهتر خواهد شد.

وی با بیان این‌که «البته اکراد (کردها) نگرانی‌هایی را در مورد این اعتراضات دارند»، اظهار کرد: در قانون اساسی فعلی عراق امتیازهای خوبی به آن‌ها داده شده است و اکنون آن‌ها نگران این هستند که اگر روند در عراق تغییر کند مطالبات آن‌ها چه خواهد شد.

اسلامی که سال‌ها سابقه فعالیت در عراق را نیز دارد در ادامه صحبت‌های خود با بیان این‌که «ما در عراق با دو جریان ایران گریز و ایران ستیز روبرو هستیم»، گفت: بعضا جریان ایران ستیز ما را در عراق در کنار آمریکایی‌ها قرار می‌دهد و ما را اشغالگر می‌داند.

وی همچنین با بیان این‌ اعتقاد که «ما در زمینه دیپلماسی عمومی در عراق ضعیف عمل کرده‌ایم و نتوانستیم با مردم در کف خیابان‌های عراق ارتباط بگیریم» اظهار کرد: انجام فعالیت‌های اقتصادی مشترک با دولت عراق و شرکت‌های خصوصی این کشور می‌تواند زمینه مناسبی را برای ارتباط گیری هر چه بیشتر با مردم این کشور فراهم کند. ما نباید فقط به ارتباط گیری با احزاب و گروه‌های سیاسی در عراق بسنده کنیم.

در ادامه این برنامه هادی معصومی پژوهشگر و کارشناس مسائل عراق نیز با بیان این‌که «ساختار سیاسی عراق بر اساس یک نیاز امنیتی تدوین شده و امنیت محور است»، اظهار کرد: این موضوع در مواردی مانع توسعه اقتصادی در این کشور شده و این مسئله را تحت تاثیر قرار گرفته است.

وی همچنین به آن‌چه ساختار قبیله گرایی و خویشاوند سالاری در عراق خواند، اشاره کرد و گفت:‌ یکی دیگر از موارد قابل توجه در تحلیل مسائل عراق اشاره به نفوذ اشغالگران در ساختار حکومتی عراق است. متاسفانه ساختار حکومتی در عراق با اعمال نفوذ آمریکایی‌ها به نحوی ایجاد شده که امکان تحقق اصلاح و مبارزه با فساد را سخت کرده است.

وی همچنین به تضاد ساختار منافع ملی عراق با منافع کشورهای حاشیه خلیج فارس اشاره کرد و گفت: این کشورها رشد چین و عراق را یک تهدید استراتژیک می‌داند و در واقع به نظر می‌رسد که کشوری که به واقع می‌خواهد عراق رشد کند ایران است البته به شرطی که مثل زمان صدام به تهدیدی علیه ایران تبدیل نشود.

این کارشناس مسائل عراق با بیان این‌که «در چهار دهه گذشته زیرساخت‌های اقتصادی عراق از بین رفته است» به بزرگ بودن دولت در این کشور اشاره کرد و گفت:‌ در حال حاضر حدود 60 درصد از بودجه عراق فقط صرف پرداخت حقوق کارمندان می‌شود و این یک معضل بزرگ است.

وی همچنین به اقتصاد تک محصولی عراق و وابستگی آن به نفت اشاره کرد و گفت: این موضوع در کنار تولیدی نبودن اقتصاد این کشور و حاکمیت اقتصاد رانتی و دلالی باعث افزایش مشکلات در این کشور شده است.

معصومی همچنین در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان این‌که «جریان بعث همچنان در بخش میانی مدیریت ساختار حکومتی عراق به ویژه حوزه امنیتی و دفاعی آن‌ها نفوذ دارد» افزود: شاهد خشمی متراکم در عراق هستیم و این خشم واقعی است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

وی با بیان این‌که «با توجه به وضعیت کنونی به نظر می‌رسد که راهکار برای وضعیت کنونی ایجاد یک نظام هرمی سیاسی با دوزی از پدرسالاری است»، گفت: دعوا در حال حاضر در خیابان‌های عراق این است که دیکتاتور چه کسی است. چنانکه برخی از اقشار در عراق می‌گویند ما یک صدام حلال می‌خواهیم.

معصومی همچنین در این نشست به مانند دیگر سخنرانان حاضر با انتقاد از برخی از رویکردهای ایران در ارتباط با موضوع عراق ابراز عقیده کرد: ما در این سال‌ها بیشتر تلاش کرده‌ایم با احزاب و گروه‌های سیاسی در عراق ارتباط بگیریم. گروه‌هایی که بعضا رفتار طلبکارانه نیز با ما داشته‌اند در حالی‌که ما باید بیشتر با مردم عراق در تماس باشیم و داشتن صرفا رویکرد مذهبی نسبت به عراق و یا تعامل با احزاب و گروه‌های سیاسی در این کشور کافی نیست. ما باید پروژه‌های اقتصادی بین دو کشور تعریف کنیم چنانکه این پروژه‌ها به نفع مردم دو کشور باشد و در واقع از طریق اقتصاد سیاسی نفوذ خود در این منطقه را گسترش دهیم.

انتهای پیام