سعید صفرزاده در گفتگو با ایسنا درباره ی اینکه  در مدت باقی مانده تا المپیک چه کاری می توان انجام داد تا یک سهمیه دوچرخه سواری ایران در توکیو نتیجه بگیرد، بیان کرد: بستگی دارد منظور ما از نتیجه گرفتن چه چیز باشد. اگر منظور قرار گرفتن بین سه نفر اول المپیک است که اصلا امکان ندارد اما  برای گرفتن نتیجه در المپیک باید هزینه شود. باید تیمی تشکیل شود و سه ، چهار نفری که مد نظر دارند تا یکی از آنها به المپیک برود، در این ۹ ماه در مسابقه باشند.

 او ادامه داد: نفرات مد نظر برای اعزام به المپیک بایددر مسابقه باشند و اصلا بحث اردو مد نظرم نیست چون من در اردوها بوده ام و باعث پیشرفت نمی شود. به دلیل مشکلات مالی، تغذیه در اردوها مناسب نیست و هر چه عضله داریم تبدیل به چربی می شود. از این رو به نظرم اردو سازنده نیست فقط مسابقه کمک می کند. اعزام به مسابقه  هم هزینه بر است و باید هزینه کنند.

صفرزاده افزود: در بازی های آسیایی رکابزنان تایلند ما را کاملا شگفت زده کردند. بعد از بازی ها من تحقیق کردم تا بیینم چرا تایلندی ها اینقدر پیشرفت داشته اند و متوجه شدم سه ماه قبل از بازی ها در کمپ سوئیس اردو زده بودند و تحت نظر بهترین مربی کمپ تمرین کردند و البته نتیجه هم گرفتند. جالب این است زمانی که تایلندی ها در کمپ سوئیس بودند همان تاریخ ما شمال ایران  در درازنو اردو داشتیم. کیفیت غذاها هم پایین بود به گونه ای که به ما قورمه سبزی می دادند اما حدود ۱ سانتی متر روی آن روغن بود. در چنین شرایطی اگر ما نتیجه می گرفتیم عدالت واقعا زیر سوال می رفت. 

صفرزاده در پاسخ به این پرسش که فکر می کند از لحاظ داشتن رکابزن خوب که که بتواند در المپیک نتیجه بگیرد، دست فدراسیون پر است یا خیر، تاکید کرد: رکابزنان خوب سربالارو داریم که می توانند نتیجه بگیرند اما باید روی آنها کار شود اما اگر به امان خدا رها شوند و هر کسی برای خودش تمرین کند نتیجه که نمی گیرند هیچ به خط پایان هم نمی رسند. مسیر المپیک خیلی سنگین است. حدود ۲۴۰ کیلومتر است و سربالایی سنگین دارد و باید رکابزنی که اعزام می شود سربالارو باشد. رکابزن کف رو قطعا به خط پایان نمی رسد.

 او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه خودش نیز دنبال رفتن به المپیک هست یا خیر، گفت: بله. بعد از مصدومیت سنگینی که داشتم حدود ۲۰ روز است تمرینات را شروع کرده ام. البته تمرین جاده نمی روم چون الان خیلی فصل روی دوچرخه نشستن نیست. تمرینات پایه را انجام  می‌دهم. حالا باید دید به المپیک می رسم یا نه. البته فرصت هست.

 رکابزن ملی پوش ایران در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه فکر نمی کند نسبت به کشورهای دیگر زمان زیادی را برای آماده شدن جهت حضور موفق در المپیک از دست داده باشیم، تصریح کرد: ۹ ماه زمان زیادی نیست و به نظرم در مقایسه با کشورهای دیگر که از سالها پیش کار را شروع کرده اند، دقیقه ۹۰ محسوب می شود اما الان حتی همان اردو را که می گویم خیلی نمی تواند سازنده باشد را هم نداریم و هر کسی برای خودش تمرین می کند. به نظرم اگر در المپیک نتیجه ای هم گرفته شود و یا رکابزن ما به خط پایان برسد، روی استعداد  و زحمت خودش بوده است.

 انتهای پیام