به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، پژوهشگران "موسسه فناوری کالیفرنیا"(CalTech)، شش بزرگسال را که یکی از نیمکره‌های مغز آنان در دوره کودکی برداشته شده بود، مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که نیمکره باقیمانده مغز این افراد، اتصالاتی قوی را میان شبکه‌های گوناگون مغز شکل می‌دهد تا به عملکرد بدن کمک کند.

"دوریت کلیمان"(Dorit Kliemann)، نویسنده ارشد این پژوهش گفت: ما در این پژوهش دریافتیم افرادی که جراحی "نیمکره‌برداری"(hemispherectomy) را پشت سر گذاشته‌اند، توانایی‌های قابل توجهی از جمله مهارت‌های زبانی بی‌نقص دارند. هنگامی که این افراد را برای نخستین بار ملاقات کردم، تقریبا موضوع نداشتن یک نیمکره مغز را در آنان از یاد بردم. من تصاویر ام‌.آر.آی مغز این افراد را در رایانه بررسی کردم و از این که تصاویر به مغز افرادی با یک نیمکره تعلق داشت، شگفت‌زده شدم.

پژوهشگران در این پروژه، شش بزرگسال که نیمکره‌برداری را در کودکی انجام داده بودند و شش بزرگسال با شرایط معمولی را مورد بررسی قرار دادند. آنها از شرکت‌کنندگان خواستند که در دستگاه اف‌.ام‌آرآی(fMRI) دراز بکشند و بیدار بمانند تا فعالیت مغز آنها هنگام استراحت بررسی شود.

در این پژوهش، شبکه‌هایی از نواحی گوناگون مغز که با کنترل بینایی، حرکت، احساس و شناخت در ارتباط بودند، مورد بررسی قرار دادند. سپس، داده‌های به دست آمده در این پژوهش را با پایگاه داده‌های مرکز تصویربرداری مغز در موسسه فناوری کالیفرنیا مقایسه کردند.

تصور پژوهشگران در ابتدا این بود که شاید اتصالات میان شبکه‌های خاص مغز در افرادی که یک نیمکره داشتند، ضعیف‌تر باشد اما بررسی‌ها نشان داد که اتصالات قوی‌تری در مغز این افراد وجود دارد.

همه شرکت‌کنندگان این پژوهش طی مراحل بررسی، در آغاز ۲۰ و ۳۰ سالگی بودند و نیمکره‌برداری، بین سه ماهگی تا ۱۱ سالگی آنها انجام شده بود.

کلیمان افزود: این پژوهش می‌تواند به ما کمک کند تا نحوه سازماندهی مغز را در بیماران گوناگونی که نیمکره‌برداری را انجام داده‌اند، بررسی کنیم و به درک بهتری در مورد مکانیسم‌های کلی مغز برسیم.

پژوهشگران امیدوارند که بتوانند با گسترش بررسی خود، به درک بهتری از نحوه سازماندهی مغز برسند.

کلیمان ادامه داد: نکته قابل توجه این است که افرادی هم وجود دارند که می‌توانند با نیمی از مغز زندگی کنند. گاهی اوقات، یک ضایعه بسیار کوچک مانند سکته مغزی یا آسیب‌دیدگی مغز می‌تواند اثرات مخربی به همراه داشته باشد. ما سعی داریم تا اصول مربوط به سازماندهی مغز را که به جبران آسیب‌های ناشی از این مشکلات منجر می‌شوند، درک کنیم. شاید این پژوهش بتواند به ارائه راهبردهایی منجر شود که به افراد مبتلا به آسیب مغزی کمک کند.

این پژوهش، در مجله "Cell Reports" به چاپ رسید.

انتهای پیام