خیلی جالبه همیشه بعد از مرگ یک هنرمند که از صحنه هنری کنار گذاشته شده و به کنج عزلت محکوم شده در مراسم بزرگداشت همکاران قدیمی زبان به شکوه و گلایه می گشایند و انتقاد میکنند که فلانی چکار کرده بود و چه وچه ؟ من نمی دانم چرا همکاران و دوستان قدیمی در زمان زنده بودن ایشان چرا با همبستگی و یکدلی و اتحاد اقدامی در مورد به صحنه آوردن ایشان انجام نمی دهند و هزینه ای متقبل نمی شوند ؟ این نیست جز اینکه بگوئیم متاسفانه اکثرا نان به نرخ روز خور شد ه اند و لا غیر.