به گزارش ایسنا، ابراهیم حاجیانی در نشست منطق اجتماعی اعتراضات آبان 98 اظهار کرد:در سال ۹۲ برای مردم امید و انتظاری وجود داشت، در سال ۹۶ این امید دوباره بود، اما نشد، بسترهای دیگری هم وجود داشت و بنزین شد جرقه اعتراضات. آیا این تحلیل می تواند کل موضوع اعتراضات را توضیح دهد؟ جفرافیای اعتراضات را هم باید در نظر گرفت. باید سیاست‌های تطبیقی انجام داد.

وی در ادامه به بیان پرسش‌هایی در رابطه با جغرافیای شهرهای اعتراضی پرداخت و گفت: چرا یزد این دفعه وارد این اعتراضات شد در حالی که اصلا انتظارش را نداشتیم؟ چرا در شیراز اینچنین شد؟ من فکر می کنم آن زخمی که برای هر شهری وجود دارد را باید شناخت.

حاجیانی گفت: تا زمانی که به شواهد لازم برای طرح این تئوری‌ها دست پیدا نکنیم نمی شود تحلیل درست کرد. هنوز خیلی زود است برای تحلیل اتفاقات اخیر. شواهد دستمان نیست و می خواهیم تجریه اعتراضات گذشته را با اعتراضات اخیر تطبیق دهیم.

وی سپس تصریح کرد: دامنه اعتراضات اخیر خیلی توسعه پیدا کرد؛ همه آن ها حاشیه نشین نیستند. طبقه متوسط هم کنار جوانان بیکار، مهاجرین افغانستانی، معلم‌ها، کامیون‌دارها بودند.

حاجیان همچنین گفت: خلاهای گفتمانی وجود دارد.  این خلاء اوجش را در ناآرامی سال ۹۶ دیدیم که می گفتند اصلاح‌طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا، جامعه دچار خلا ءگفتمانی است. به جای اینکه همدیگر را متهم کنیم باید تلاشی کنیم ببینیم چه راه حل ملی را می شود به جامعه پیشنهاد کرد که در ساختار فعلی جامعه را امیدوار کند. مسئله اصلی این است که در یک خلا ءگفتمانی قرار داریم. اگر می خواهیم گفت‌وگویی بکنیم باید به سمت امید اجتماعی برویم.

انتهای پیام