به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی انتشارات امیرکبیر، این کتاب در ۸۰۸ صفحه، قطع وزیری، ۱۷ فصل با هدیه ۹۹ هزار تومان در این نشر منتشر شد.
در معرفی ناشر از این کتاب آمده است:« ۵۲ سال از چاپ اول این کتاب در سال ۱۳۴۶ هجری شمسی می‌گذرد. «تاریخ قرآن» مسائل مربوط به نگارش و جمع‌آوری قرآن را از جمله تالیف قرآن در زمان پیامبر اکرم(ص) و گردآوری آن در زمان خلفای سه‌گانه را مورد بررسی قرار داده و تشریح کرده است. مولف در کتاب به کمک و واسطه آیات و روایات اثبات کرده است که اولین نسخه قرآن در زمان حیات پیامبر(ص) به صورت کامل جمع‌آوری شده و نسخه اصلی برای آن حضرت(ص) نوشته شده بود.»
در بخشی از کتاب که به نوشتن متن قرآن در زمان حیات پیامبر(ص) اشاره شده می‌خوانیم: «کار اصلی و اساسی پیامبر اکرم(ص) به خصوص در سال‌های آخر، کتابت وحی بود. کسانی که بیش از همه و پیش از دیگران در این کار یاور او بودند، علی(ع) و عثمان بودند... در مورد علی(ع) تقریبا همه تصریح دارند که از کاتبان اولیه و مداوم وحی بوده است... در مورد طرز نوشتن هم هرگاه آیه‌ای نازل می‌شد، پیغمبر(ص)، کسی یا کسانی از نویسندگان وحی را احضار نموده و دستور نوشتن می‌فرمود... در اواخر عمر گاهی روی درست نوشتن، واضح نوشتن بعضی حروف، کشیده یا دندانه‌دار کردن حرف‌ها هم تذکراتی را می‌فرمود.» «تاریخ قرآن» در ادامه هم مصحف‌های موجود در زمان خلفای سه‌گانه و خط و نقطه‌گذاری و اعراب آن را مورد بررسی قرار می‌دهد.»
مرحوم رامیار در مقدمه‌ای که در سال ۱۳۶۲ بر چاپ دوم «تاریخ قرآن» نوشته، محتوای آن را چنین توضیح می‌دهد: «طبیعی است که وقتی کلام الهی مایه هستی‌بخش زندگی مردم جهان قرار می‌گیرد، سرگذشتی می‌یابد. گذشته‌ای در پسی سر نهاده و تاریخی دارد... مگر تاریخ چیست؟ بازگویی گذشته. این نیز تاریخ این کتاب مقدس آسمانی است. البته گذشتگان نام دیگری برای این رشته داشتند و بیشتر در این باره از عنوان علوم قرآن استفاده می‌کردند اما در واقع این عنوان بسیار وسیع‌تر از آن بود که در اینجا چنان‌که باید مورد بررسی قرار گیرد.»
«تاریخ قرآن» رامیار اولین کتاب فارسی در موضوع خود محسوب می‌شود. در میان کتاب‌های تاریخ قرآن نوشته دانشمندان مسلمان هم جایگاه ممتازی دارد. این کتاب، برگزیده دومین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران است.
مرحوم محمود رامیار، مولف «تاریخ قرآن» و استاد دانشگاه مشهد در سال ۱۳۰۱ هجری شمسی در مشهد به دنیا آمد. رامیار با این‌که در سال ۱۳۴۱ شمسی در دوره دکتری دانشگاه تهران مشغول تحصیل و دوره آموزشی را هم به پایان رسانده بود اما در نهایت رساله دکتری خود را تحویل نداد.
او در سال‌های اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ شمسی در دانشگاه مشهد مشغول به فعالیت‌های علمی و دانشگاهی بود. افرادی مانند مرتضی مطهری، مجتبی مینوی تهرانی و سیدمحمدحسین حسینی بهشتی در زمان مسئولیت او در دانشکده الهیات دانشگاه مشهد برای دانشجویان نشست و سخنرانی داشتند.
او بعدها در تیر ۱۳۵۶ از مدرک دکتری خود با موضوع «احوال و آثار شیخ طوسی به عنوان رهبری شیعی» در دانشگاه ادینبورو اسکاتلند دفاع کرد. رامیار در سال ۱۳۶۲ ویراست دوم تاریخ قرآن که چاپ اول آن در سال ۱۳۴۶ منتشر شده بود را توسط انتشارات امیرکبیر راهی بازار نشر کرد. یک سال بعد هم برای درمان به اسکاتلند رفت اما نتیجه‌ای حاصل نشد و در ادینبورو درگذشت و همانجا هم به خاک سپرده شد.
انتهای پیام
نظرات