بر این اساس خبرگزاری ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی با حضور اساتید و کارشناسان این حوزه، اقدام به برگزاری میزگرد تخصصی در محورهای "بررسی وضعیت اخلاق علمی در دانشگاه، ابعاد و الزامات رفتار اخلاقی در سطح دانشگاه‌ها، نقش دانشگاه اخلاق مدار در تعالی اخلاقی جامعه و الزامات، راهبردها و راهکارهای نهادینه کردن اخلاق حرفه‌ای در آموزش عالی  در راستای مفاد بیانیه گام دوم انقلاب" کرده است.

فاقد یک رهبری فکری مشخص در سطح آموزش عالی هستیم

امین مظفری، جامعه شناس و استاد دانشگاه تبریز  در این میزگرد با بیان اینکه با تغییر حد و حدود آزادی علمی، اخلاق علمی هم تغییر پیدا می‌کند، اظهار کرد: آزادی علمی و تعهد به جست‌وجوی حقیقت از موارد اصلی در زمینه اخلاق علمی بوده و اگر وظایفی در این راستا برای هر فرد یا هر سازمانی تعیین شود، اخلاق علمی هم تغییر پیدا می‌کند.

وی اضافه کرد: آزادی علمی فراتر از یک میثاق بوده و قبل از هر چیز هر فردی باید به این نتیجه برسد که از آزادی علمی برخوردار بوده و یافته‌هایش را می‌تواند بدون ترس و با شهامت اظهار کند، با بررسی هستی شناسی آزادی علمی متوجه می‌شویم که جاهای دیگری به جز دانشگاه هم در تعیین سرنوشت آزادی علمی نقش دارند.

وی با بیان اینکه استقلال دانشگاهی از دیگر عوامل تاثیرگذار بر آزادی علمی و اخلاق دانشگاهی است، اظهار کرد: نهاد علم در مقابل نهاد دولت و صنعت یا سایر نهادها به چه میزان احساس استقلال کرده و در مواردی مثل انتخاب رییس دانشگاه و دانشکده به چه میزان تحت تاثیر قدرت است؟

این جامعه شناس خاطرنشان کرد: سیاست‌های حاکم بر دانشگاه‌ها با روی کار آمدن گروه‌های مختلف، دستخوش تغییر می‌شود، اما لایه نفوذ این گروه‌ها کم است، بر اساس تحقیقی در خصوص میزان سیاست زدگی آموزش عالی در ایران با تغییر دولت‌ها در مقایسه با سایر نقاط دنیا که بنده انجام داده‌ام، میزان نفوذ این گروه‌ها در ایران (از زمان مشروطه تاکنون) بیشتر است.

وی با تاکید بر اینکه از دانشگاه‌ها انتظار می‌رود تا خود کنترلی و خود مدیریتی داشته باشند، گفت: دانشگاه، جمهوری اندیشمندان و رییس دانشگاه به منزله رییس جمهور دانشگاه بوده و انتظار می‌رود از فرد دیگری دستور نگیرد.

وی متذکر شد: در سطح آموزش عالی ما فاقد یک رهبری فکری مشخص هستیم و بدبخت‌ترین دانشگاه‌ها آن‌هایی هستند که با جامعه یکدست بوده و هیچ پیامی برای عموم مردم نداشته باشد، دانشگاه باید فکر تولید کرده و بر اساس آن عمل کند.

استاد گروه جامعه شناسی دانشگاه تبریز خاطرنشان کرد: آیا آموزش عالی یک حق است، یا یک امتیاز؟ اگر پاسخی برای این سوال داشته باشیم، اخلاق دانشگاهی هم تغییر پیدا می‌کند، دانشگاه متعلق به همه بوده و کسی که به چند تست بیشتر از دیگران پاسخ داده است، نمی‌تواند ادعا کند که دانشگاه مال او است.

وی با بیان این‌که اساتید، دانشجویان و مدیران به عنوان ذی‌نفع، بازیگران اصلی آموزش عالی به شمار می‌آیند، اظهار کرد: دانشجو و استاد در این مثلث، یکدیگر را کنترل می‌کنند، اما هیچ کنترلی بر راس دیگر این مثلث که همان مدیران هستند، وجود ندارد و نه دانشجو و نه استاد هیچ یک نمی‌توانند این راس از مثلث سه گانه استاد، دانشجو و مدیران را کنترل کنند.

وی تاکید کرد: بخش اعظمی از بی‌اخلاقی دانشگاهی به راس مدیران بازمی‌گردد، بارها پیش آمده است که یک عضو هیات علمی دانشگاه که عمرش را صرف نظام آموزشی کرده است، برای دیدار با یک مدیر دانشگاهی، وقت گرفته و مدت‌ها منتظر دیدار او نشسته است. در مقایسه اتاق مدیران با اساتید دانشگاه، اتاق اساتید، محل سرکوب اندیشه است.

مظفری با اشاره به اعمال سیاست نئولیبرالیسم در دانشگاه‌ها گفت: این سیاست جدید گاهی اوقات در تعدد پردیس‌های دانشگاهی و رواج مدرک گرایی به شیوه بسیار ذلیلانه به بی‌اخلاقی‌ها دامن زده است، هر چند این موارد در کشورهای پیشرفته مانند آمریکا و انگلیس هم وجود دارد، اما به این شکل نبوده و اصالت مراکز علمی حفظ شده است.

وی متذکر شد: همین اقدامات کاملا غیراخلاقی و غیرعلمی هستند، مثلا درجه‌ای به برخی افراد می‌دهند که جامعه نمی‌تواند ناشایستگی آن را تحمل کند و تعارض ایجاد می‌شود.

این جامعه شناس در ادامه با اشاره به شعارهای اصلی جمهوری اسلامی ایران، خاطرنشان کرد: استقلال یکی از شعارهای اصلی جمهوری اسلامی بود، اما به نظر می‌رسد که منظورمان از استقلال فقط وابسته نبودن به آمریکا و انگلیس بوده است، اما جریانات سیاسی به گونه‌ای شد که با کشورهایی مثل چین و روسیه نشست و برخواست کردیم که بد هم نشد.

وی یادآور شد: سوال من این است که آیا در سیستم نظام آموزش عالی ایران، از ورودی‌ آن که شامل پذیرش دانشجو است تا فرایند و خروجی این سیستم، اخلاق رعایت می‌شود؟ در کشوری مثل ژاپن برای پذیرش دانشجوی رشته پزشکی به سابقه حضور فرد در نهادهای مردمی توجه می‌شود و تعداد تست‌های درست‌ تنها معیار پذیرش نیست، باید سوال کنیم که آیا دانشجوی پزشکی فارغ‌التحصیل شده، آمادگی لازم از نظر ساختار روانی و جسمی را برای این شغل دارد؟ اگر ورودی چنین سیستمی غیراخلاقی باشد، خروجی آن فاجعه‌بار خواهد بود.

استاد گروه جامعه شناسی دانشگاه تبریز در خاتمه گفت: علاوه بر ورودی سیستم، باید فرایند اخلاقی بودن آموزش را هم بررسی کنیم، در بسیاری از موارد مواد آموزشی ما تاریخ گذشته و متعلق به چند دهه قبل و به منزله مواد غذایی فاسدی است که به خرد دانشجو می‌دهیم و این هم اخلاقی نیست.

چرا باید تفاوت معنا داری بین مراحل قبل و بعد از هیات علمی شدن وجود داشته باشد؟

دکتر منصور بیرامی- رئیس دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز هم در ادامه این میزگرد، تشخیص مشکل، سبب شناسی و ارائه راهکار را سه مرحله اصلی در حوزه روانشناختی در مواجهه با یک مشکل عنوان کرد و گفت: اکنون حاشیه‌های اخلاقی بیماری کرونا بیش از خود کرونا به خوراک رسانه‌ها تبدیل شده است و هر سال ویروس‌های جدیدی برای از بین رفتن الگوهای اخلاقی مطرح می‌شوند.

وی متذکر شد: آیا به این میزان که به حاشیه‌های روانی کرونا پرداخته می‌شود، به خود بیماری و ویروس هم توجه می‌شود؟، در مورد اخلاق هم باید ببینیم که به چه میزان به خود «اخلاق» توجه کرده‌ایم.

وی گفت: اگر تعریف اخلاق را از چند صد نفر بپرسیم، هر یک تعریف متفاوتی از اخلاق ارائه می‌کنند و ما نمی‌توانیم معیار و شاخص مشخصی برای اخلاق تعریف کنیم، چرا که اخلاق یک مفهوم احتمالاتی است. اگر اخلاق را به منزله نمک غذا در نظر بگیریم، هنگامی که ضرورت ایجاد کند هم می‌توانیم غذا را بدون نمک بخوریم، اما اگر اخلاق را به منزله مواد لازم برای تهیه غذا تلقی کنیم، در صورت نبود آن، غذا درست نمی‌کنیم.

این روانشناس گفت: تعریف اخلاق را کسی می‌داند که با تئوری‌های اخلاقی آشنا باشد، متاسفانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در یک مورد اشتباه کردیم و آن اشتباه این بود که معلم پرورشی درست کردیم و پرورش را به جای سپردن به تمامی معلمان، به یک نفر سپردیم. مولفه کلیدی پرورش، اخلاق است.

وی متذکر شد: سپردن بار مسئولیت پرورش بر دوش یک نفر باعث شد تا معلمان پرورشی در مدارس بیش از سایر معلمان به حاشیه رانده شوند. آموزش اقتصاد، علوم، رواشناسی و مکانیک بدون اخلاق امکان‌ناپذیر بوده و پرورش و اخلاق باید توسط تمامی اساتید آموزش داده شود و این به معنی حذف کلاس اخلاق نیست و اساتید می‌توانند با تحت آموزش قرار گرفتن از اخلاقیات در تعامل با دانشجو و فرایند آموزشی استفاده کنند.

وی با مقایسه اخلاق قبل از جذب هیات علمی شدن و بعد از جذب هیات علمی شدن، گفت:  کاری کرده‌ایم که فرد حین گزینش مجبور به حفظ ظاهر و رعایت برخی مسائل می‌شود و این در حالی است که رفتار و حتی پوشش قبل و بعد از جذب هیات علمی شدن این فرد کاملا مغایرت دارند.

بیرامی بیان کرد: چرا باید تفاوت معنا داری بین مراحل قبل و بعد از هیات علمی شدن وجود داشته باشد، آیا دانشگاه طوری است که افراد اخلاقی را بی‌اخلاق می‌کند؟ ما اخلاق را در ظاهر افراد خلاصه و او را مجبور به ظاهرنمایی می‌کنیم.

وی خاطرنشان کرد: مخاطبان ما دانشگاهی هستند و بهتر است میز گردهای این چنینی در معرض عموم دانشگاهیان برگزار شود تا آن‌ها هم این بیانات را بشنوند.

استاد گروه روانشناسی دانشگاه تبریز، در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه دانشگاه تبدیل به محل تولید برخی کالاهای آسیب رسان شده است، گفت: دانشگاه باید کانون توانمندان باشد، نه جمهوری اندیشمندان، امروزه در دنیا رییس جمهور هم از قلب دانشگاه انتخاب می‌شود.

وی تاکید کرد: اندیشمند بدون توانمندی فایده‌ای برای جامعه ندارد، اندیشمندی زمانی به درد می‌خورد که به نگرش، توانمندی و اصلاح عملکرد تبدیل شود، امروزه سودمندی اجتماعی یکی از مولفه‌های اصلی سلامتی در دنیا بوده و معتقد هستم که عملکرد خوب و نگرش مثبت بهتر از اندیشمندی بدون توانمندی است.

بیرامی تاکید کرد: همانند اونیفرم تن، دانشگاهی باید اونیفرم مغزی هم داشته باشد و معنای یونیورسیتی هم همین است، اگر اساتید دانشگاه تبریز را یک جا جمع کنیم، هر کدام یک لباس پوشیده‌اند و شاید کم‌تر کسی تشخیص دهد که این‌ افراد استاد دانشگاه هستند.

وی خاطرنشان کرد: اساتید و در کل افراد بزرگ‌تر، الگوهای یادگیری دانشجویان هستند که از طریق الگوی یادگیری مشاهده‌ای با توجه به محرکی که به آن‌ها ارائه می‌شود، یاد می‌گیرند، اگر دانشجو من را الگو قرار نمی‌دهد، به این دلیل است که من مدل توجه پذیری نیستم، برای درونی شدن رفتار مورد نظر در این الگوی یادگیری باید به ویژگی‌های فراگیر و فرا ده توجه و انگیزه لازم و موقعیت برای تولید آن رفتار ایجاد شود.

وی در ادامه با اشاره به تفاوت‌های نسل جدید و قدیم گفت: متاسفانه در چند سال گذشته، نسلی وارد دانشگاه شده‌ که فقط مطالبه دارند و حاضر نیستند خودشان کاری انجام دهند و مدعی هستند که دانشگاه چه کاری برای من دانشجو انجام داده  و این در حالی است که اگر انقلاب اسلامی ایران به پیروزی نمی‌رسید، فرصتی برای تحصیل و تدریس من استاد وجود نداشت.

دانشگاه نباید سیاست‌زده شود

حجت‌الاسلام علی خدیوی، مسئول نهاد نمایندگی ولی‌فقیه در دانشگاه‌های استان نیز در این میزگرد گفت: اخلاق بر سه بخش "اخلاق عرفانی،  فلسفی و سازمانی" تقسیم می شود که اخلاق عرفانی رابطه انسان با خدا، اخلاق فلسفی رابطه انسان با خود و اخلاق سازمانی رابطه انسان با سازمان را تعریف می‌کند؛ اخلاق حرفه ای نیز بخشی از اخلاق سازمانی است.

وی افزود: اگر بخواهیم در دانشگاه اسلامی از اخلاق صحبت کنیم باید هر سه "اخلاق عرفانی،  فلسفی و سازمانی" را رعایت کنیم و چنانچه یک مورد را مورد غفلت قرار دهیم، نتیجه‌ای نخواهد داشت. اولین قدم در اخلاقی کردن دانشگاه این است که این سه بخش را هماهنگ کنیم و هر سه نیز ضروری است.

وی با بیان این‌که در نگاه سازمانی اخلاق حرفه ای، ارزش ها در درون سازمان تعریف می شود؛ اما در اخلاق دینی ارزش ها فراتر و برون از سازمان تعریف می شود، اظهار کرد: اخلاق سازمانی حرفه ای در این رابطه اهمیت دارد که در دانشگاه به دو قسمت اخلاق سازمانی و اخلاق دانشگاهی تقسیم می‌شود.

مسئول نهاد نمایندگی ولی‌فقیه در دانشگاه‌های استان با تاکید بر این‌که اخلاق سازمانی همان ساختار اداری است، گفت: متاسفانه ساختار علمی ما در دانشگاه تضعیف شده و جایگاه استاد تنزل یافته است، از این رو در توزیع بودجه نیز اول ساختار اداری و سپس ساختار علمی مورد توجه قرار می‌گیرد و علم به معنای علم، ارزش ذاتی خود را از دست می دهد.

وی با بیان این‌که اخلاق سازمانی همان حیطه اداری دانشگاه و اخلاق دانشگاهی هویت، ملیت، قومیت و مباحث علمی، فرهنگی و تعاملات علمی را شامل می شود، تاکید کرد: یک استاد باید تمام این موارد را رعایت کند.

وی با تاکید بر این‌که رابطه دانشگاه با جامعه باید در جامعه اسلامی بررسی شود، گفت: اگر دانشگاه با جامعه ارتباط نداشته و پاسخگوی جامعه نباشد، حذف شده و به حاشیه رانده می‌شود.

حجت‌الاسلام خدیوی افزود: در نظام دینی می گوییم که دانشگاه مستقل از جامعه و نظام نیست اما باید مستقل از دولت باشد، یعنی سیاست زده نشود؛ امروز یکی از آسیب‌ها همان سیاست زدگی دانشگاه بوده و انتخاب‌ها شایسته سالارانه نیست؛ این عدم شایسته سالاری باعث سیاست زدگی در دانشگاه می‌شود، فلذا باید توجه کرد که دانشگاه می‌خواهد خود را با چه بخشی از جامعه هماهنگ کند؟

وی با تاکید بر این‌که خودکنترلی و خودبنیاد بودن باید در این خصوص تعریف شود، افزود: پولی و اقتصادی شدن دانشگاه‌ها یکی از آسیب‌های این حوزه بوده و دانشگاه‌ خودکنترلی و خودبنیاد بودنش را از ازدست می‌دهد.

حجت‌الاسلام خدیوی در محور دوم میزگرد نیز با اشاره به نظریه‌های اخلاق گفت: نظریه‌های فضیلت گرایانه، وظیفه گرایانه و عاطفه گرایانه از نطریه‌های اخلاق هستند که باید مورد توجه قرار گیرند، چراکه اخلاق در دانشگاه را می‌خواهیم، اما نمی‌دانیم باید منطبق بر کدام یک از این نظریه ها باشیم.

وی با بیان این‌که در رویکرد عاطفه‌گرایانه نیت مهم نبوده و در رویکرد وظیفه گرایی در هر شرایطی صرف انجام وظیفه مهم است، افزود: اما در رویکرد فضیلت گرایانه، علم خود فضیلت است.

وی با تاکید بر این‌که در منابع دینی ما نیز علم همان فضیلت است، اظهار کرد: اکنون این رویکرد ها را از دست داده‌ایم، در حالی که دنیا نظریه های اخلاقی خود را تعریف کرده و در مسیر آن حرکت می‌کند.

مسئول نهاد نمایندگی ولی‌فقیه در دانشگاه‌های استان با اشاره به دیدگاه‌هایی که نسبت به دانشگاه می‌توان داشت، افزود: یکی نگاه سازمانی متبوع که می‌خواهیم آن را کنترل کنیم و دیگری سازمانی پیشرو که انتظار داریم کار کند و جامعه را کنترل کرده و جامعه پذیر کند.

وی بیان کرد: دانشگاه اسلامی و دانشگاهی که مورد مطالبه بیانیه گام انقلاب است، پیشران بوده و به عنوان زیردست دیده نمی‌شود.

وی با اشاره به ظرفیت‌های موجود در راستای تحقق بیانیه گام دوم انقلاب، گفت: ظرفیت‌های بسیاری چون ظرفیت انسانی، ظرفیت منابع طبیعی ایران، ظرفیت 40 سال تجربه در نظام میدیریتی و ظرفیت افول قدرت غرب را داریم.

خدیوی در ادامه وحدت را به معنی تمدن‌سازی عنوان کرد و افزود: وحدت حوزه و دانشگاه این نیست که دو نهاد با خوشبینی همدیگر را نگاه کنند، بلکه باید تمدن بسازند و حتی بحث وحدت سنی و شیعه هم اینگونه بوده و به تمدن‌سازی منجر شود.

دانشگاه باید پیشران پیشرفت جامعه باشد

حجت‌الاسلام سعید علیزاده، عضو هیات علمی دانشگاه تبریز نیز در محور اول میزگرد، با تشریح ابعاد اخلاق علمی، گفت: اخلاق علمی، به نوعی مقسم اخلاق علم است و نباید دو مقوله "اخلاق علمی و اخلاق علم" را منطبق بر هم بدانیم، چرا که تفاوت‌هایی بین این دو مقوله وجود دارد.

وی با تعریف اخلاق علم و اخلاق علمی اظهار کرد: اخلاق علم، همانی است که در قالب آن، سازمانی مثل دانشگاه چون متکلف به امر یادگیری و علم است و اخلاق کاربردی شامل "اخلاق آموزش، پژوهش، سازمانی و... را مطرح می‌کند اما اخلاق علمی یک سری رفتارهای اخلاقی مبتنی بر یافته‌های علمی است و نه مبتنی بر رفرنس‌های مذهبی، فلسفی، عرفانی و... .

وی با تاکید بر این‌که باید هدف مورد نظر خود از اخلاق در مجامع دانشگاهی را مشخص کنیم و بدانیم که مراد از اخلاق چیست؟ افزود: مدتی است که در حوزه اخلاق پژوهشی، جنبشی به نام "جنبش نرم افزاری و تولید علم" مطرح است و این موضوع باید در این رابطه مورد توجه باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه تبریز افزود: امروزه اخلاق پژوهشی در دانشگاه بسیار مهم بوده و دولت‌ها نیز پیوسته به این حوزه اهمیت داده‌اند، البته در رابطه با بودجه حرکت نمی‌کنند و طبق شنیده‌ها صرفا یک درصد از 14 درصدی که باید به حوزه پژوهش اختصاص یابد، احتصاص داده می‌شود و چه بسا همین اهمیت ندادن به زیرساخت مالی و اقتصادی حوزه پژوهش، خود رفتاری اخلاقی بوده و می‌تواند موجب بداخلاقی‌های بسیاری شود.

وی در این خصوص اظهار کرد: برخی از سیاست‌های سازمانی چون از بالا ترسیم می‌شود باید از بالا نیز رفع شود.

وی با بیان این‌که در حوزه اخلاق پژوهش دو مسئله در دانشگاه بسیار مهم است که باید مورد توجه قرار گیرد، گفت: یکی از مباحث مربوط به "اصالت سند علمی در پژوهش" است؛ یعنی اگر پژوهش به مطلبی رسید، حتی اگر به نفع یا ضرر جریان‌ها نیز باشد، بازهم باید اصالتش حفظ شود، چرا که نتیجه پژوهش یک سند علمی است. در این خصوص نباید استقلال دانشگاه برهم زده شده و یا آزادی‌اش محدود شود.

حجت‌الاسلام علیزاده با تاکید بر این‌که "اصالت متن علمی" موضوع دیگری است که باید در حوزه اخلاق پژوهش مورد توجه قرار گیرد، افزود: گاه در رفتار ژورنالیستی در عرصه‌های خبری توجه نمی‌شود که این سخن نمی‌تواند از فلان شخص و عقیده مطرح شود! این مصداق گاه در محیط های علمی هم مورد غفلت واقع می‌شود.

وی با تاکید بر این‌که اگر اصالت سند علم و اصالت متن علم در حیطه پژوهش مراعات نشود، به تولید علم و تولید علم بومی منجر نخواهد شد، افزود: اگر دانشگاه که دارای امکانات بسیار خوبی بوده و همه نیز بیت‌المال است، نتواند به درد مردم بخورد و علم بومی تولید کند، آیا این امر اخلاقی است؟ باید توجه داشت که آیا خروجی فعالیت‌های دانشگاه، به درد داخل این مرزها می‌خورد یا به درد خارج مرزها؟ معتقدم این موضوع کم و بیش مورد بی توجهی قرار می گیرد.

حجت‌الاسلام علیزاده در محور دوم میزگرد نیز با اشاره به ابعاد رویکرد فضیلت‌محورانه در اخلاق، گفت: رویکرد فضیلت مدارنه در اخلاق هنوز اصالت خود را حفظ کرده است و کسی با مقوله‌هایی مثل ایثار، گذشت، شجاعت، عشق، محبت و... دشمن نیست.

وی با تاکید بر این‌که مصادیق ایثار، گذشت و... در داخل دانشگاه با خارج آن متفاوت است، افزود: اگر در دانشگاه شهروند درجه یک و درجه دو تعریف کنیم، این اقدام مطابق با اخلاق نیست؛ هرچند اساتید و قبل از آن علم و قبل از علم نیز فضیلت در محوریت قرار دارد، اما استاد هیچ افاقه‌ای به معنای سلطه بر دانشجو ندارد.

وی افزود: امروزه شعار جوانگرایی و مخاطب محوری مطرح می‌شود، اما بدان معنا نیست که دانشجو سوار بر همه امواج دانشگاهی شده و روابط بین استاد و دانشجو معکوس شود؛ بلکه در دانشگاه، اخلاق، فضایل، معنویت و... محوریت دارد.

عضو هیات علمی دانشگاه تبریز با بیان این‌که دانشگاه اگر بخواهد به این فضایل برگردد، باید معلوم شود که تا چه حد می‌خواهد برگردد، گفت:  یک استاد برای عضویت در هیات علمی دانشگاه فرآیندهایی را طی کرده و امروز خود را بدهکار این جامعه نمی‌داند؛ چراکه نگاه حداقلی در فرآیندها منجر به این موضوع شده و حداقل‌ها مورد ارزیابی قرار گرفته است.

وی با بیان این‌که دانشگاه باید پیشران پیشرفت جامعه باشد و امام راحل هم تاکید داشتند که دانشگاه مبدا تحولات است، افزود: برای پیشرفت یک جامعه، باید ابتدا پیشران آن پیشرفت کند و دانشگاه باید در پیشرفت تقدم داشته باشد. البته باید از طرفی پیرو ارزش‌های جامعه بوده و از طرفی الگوهای فضیلت را به جامعه ارایه کند.

وی با اشاره به نکات گفته شده در بیانیه گام دوم انقلاب در مورد خودسازی و جامعه سازی، اظهار کرد: تاکید بر خودسازی در این بیانیه بدان معنا نیست که تاکنون خودسازی نکرده‌ایم بلکه تاکید بر گام بعدی خودسازی است.

حجت‌الاسلام علیزاده با تاکید بر این‌که اکنون وضعیت فرهنگی دانشگاه رشد بسیاری داشته است، افزود: باید اخلاق در تمامی اجزای دانشگاه جریان داشته باشد و یک استاد دانشگاه باید خودکنترل باشد و نیاز به ناظر و بازرس نداشته باشد و کار به جایی برسد که آزمون های ما نیاز به مراقب نداشته باشد.

وی با تاکید بر این‌که استقلال دانشگاه بسیار مهم است، افزود: اما باید دانشگاه به حدی رسیده باشد که بتواند به اهدافش برسد و دانشگاه باید در ارتقای اخلاقی به جایی برسد که نشان دهد به استقلال رسیده است. اما اکنون از این نقطه فاصله داریم و گاه به خودمان گل می زنیم؛ آیا ارائه یک پژوهش غیراخلاقی به جامعه با شاخص‌های علمی، گل به خودی نیست؟

وی افزود: دانشگاه در گام دوم انقلاب باید برای جامعه الگو باشد و جامعه نگاه کنند و ببیند که دانشگاه چه می‌گوید و چه علم می‌کند؛ در این شرایط است که به دروازه‌های تمدن سازی نزدیک شده ایم.

عضو هیات علمی دانشگاه تبریز با تاکید بر این‌که اخلاق یک کنش است و واکنش‌های فقهی و قانونی درپی دارد، افزود: اخلاق در دانشگاه به گونه ای است که حتی اگر حداقل‌های اخلاقی و قانونی هم در دانشگاه و گروهای مرجع رعایت نشود، همانند لکه رو بر روی لباس سفید بسیار نمایان شده و یک سری واکنش‌های فقهی و قانونی برجسته را به دنبال خواهد داشت.

انتهای پیام