بیشتر ما ایرانی ها، به نوعی، دچار نسیان هستیم؛ اگر کمی دقت داشته باشیم، متوجه می شویم که این فضاسازی های جدید، تلاشی دوباره برای حضور رامبد و درواقع، بازارگرمی برای حضور مجدد وی و برنامه های وی است. اخیراً، به دلیل موضوع ویروس کرونا، برخی مسؤولان، به دنبال ایجاد نشاط در بین مردم هستند؛ این خوب است اما به چه قیمتی؟ بازپخش چند برنامه از خندوانه در روزهای اخیر، آنهم در شبکه یک سیما، نشان از این بسترسازی دارد و این درحالی است که اعتراضات گسترده ای از سوی مردم متوجه رامبد، به جهت حضورش در کانادا بوده است. ما در مقطعی، پایان عمر هنری آقایان: رامبد جوان و همچنین امیرمهدی ژوله و پرویز پرستویی را به جهت حمایت غیرمنطقی از نامبرده داشتیم و این موضوع ادامه دار است. سلام… حالتون خوبه؟ بله… مردم عزیز ایران، ما شمارو خیلی دوست داریم… شما خیلی قشنگین… خیلی… یه سری بزنیم به کانادا برگردیم… به نظر می آد مقصر اصلی، آقای رامبد جوان نیست؛ مقصر، سیستم ناکارآمد و معیوبی است که در چندساله اخیر، به رامبد جوان ها، پروبال داده تا به این حد برسند و رشد کاریکاتوری داشته باشند؛ سیستمی که اجازه داده شخصی مثل ایشان، به راحتی در برنامه ای زنده، رودررویِ میلیون ها مخاطب، روی آنتن برود و با مردم صحبت کند و حرف های پیش پا افتاده، تکراری، ... و گاهی مبتذلی را با کمک جناب خان و سایر عوامل، به خورد مردم بدهد. مقصر بعدی، من و تو و ماها هستیم که می نشینیم پای برنامه این آقا و امثال این آقا و اعتراض مؤثری هم به مبادی رسمی نمی کنیم و چه قدر هم وقت مردم گرفته می شود با این برنامه هایی که آخرش هم چیزی عاید نمی شود. در کشور ایران، چون معمولاً بیشتر جاها و در بیشتر سطوح، رانت هست و اشخاص، با شایستگی، بالا نمی آن، نتیجه اش این می شه که داریم می بینیم. آقای رامبد جوان، هنرپیشه ای است که در زندگی واقعی و مناسبت های اجتماعی نیز رل بازی می کند. اگر ایرانی جماعت هم پای این برنامه ها می نشیند، معمولاً از سرناچاری و به خاطر دنبال نشاط اجتماعی بودن و فرار از وضع موجود است؛ چیزی که مسؤولان، کم به آن پرداخته اند و نتیجه اش، افسردگی و در برخی موارد، متأسفانه پناه بردن به مواد مخدر و الکل و… برای لحظه ای، خوشِ الکی بودن بوده. امیدوارم صدا و سیما، به خودش بیاد...