به گزارش ایسنا و به نقل از فدراسیون کشتی، اصغر ثمربخش، رئیس پرسابقه هیات کشتی مازندران که سال‌های زیادی را در کنار ورزش برجسته و مردمی این دیار گذراند، پس از اتمام مسئولیت در این هیأت، پیامی کوتاه برای اهالی ورزش و کشتی داشت که در ذیل می‌خوانید:

خانواده بزرگ ورزش
جامعه پرافتخار کشتی
مردم شریف ایران
هم‌ولایتی‌های گران‌قدر مازندران

با سلام و احترام

خدای بزرگ را شاکرم که پس از سال‌های متمادی این بار سنگین را بر زمین می‌گذارم، شانه‌های نحیف بنده به جبر زمانه و روزگار و گذشت عمر تاب تحمل این وظیفه گران را دیگر نداشت. از این رو با غایت احترام از خدمت فرد فرد شما خوبان حلالیت طلبیده و اذن خروج می‌طلبم.

این چند جمله را هم تقدیم می‌دارم:

کشتی موهبت ایران است، از دیرینه سال‌ها بدل شده به رزمگاه و رویت جای عزت و شرف ایرانیان.

این رشته ریشه‌اش در خاک ورزش نیست صرفا، که در اعماق دل‌های ماست که چون در آنجا روییده، هزاران گسل و سیل و زلزله و مصیبت و بدطینتی نتوانسته خللی در شکوه و جلالش پدید آورد.

شاید زمان‌هایی هم بوده که قد نکشید، متوقف شد اما هیچ‌وقت دیم نشد، از ریشه در نیامد، نخشکید. این اصالت کشتی برگرفته از آموزه‌هایی است که در نهادمان جوانه‌هایی جاودانه زده و منحصر به قبل و حال و آینده نیست بلکه تا خورشید در می‌آید و طلوع ماه در کار است بر جای می‌ماند.

کشتی وام‌دار کسی نیست. منتظر کسی هم نیست، ناز کسی را نمی‌خرد، به گروه و جمعی هم تعلق ندارد، این ورزش میراث همه ماست و ما که این فرصت را می‌یابیم که خدمتش کنیم صرفا ابزاری هستیم و نه عامل و مدیر و رئیس و فرمانده. این القاب بماند برای کسانی که از بر کشتی خورجین‌های خالی را پر می‌کنند. آن که کشتی را با گوشت و خون دوست دارد، در هر نقش و جایی هم کنارش است، خواه مدیر و خواه پادویی که خاک زیر تشک را جارو کرده همگی در یک حد و اندازه ارج و قرب دارند.

۵۰ سال عمرم را بی منت برای کشتی گذاشتم، جان بیشتری هم داشتم دریغ نبود لیک احساسم بر این بود که دوره تکلیفم تمام شده و حتما و قطعا مدیران قابلی هستند که ورزیدگی لازم را برای بر دوش کشیدن این مسئولیت خطیر را دارند.

لازم می‌دانم رخصتی بگیرم از صدر تا ذیل ورزش کشور، از تمام مدیران و پیشکسوتان و یاران و دوستان و فعالان و مشوقان و دوستداران کشتی، از مقام مسئول گرفته تا نمایندگان و نویسندگان رسانه‌های گروهی و جمعی، هر کس که در راه عاشقی برای کشتی قدم برداشته، از مساعی همگی تشکر و قدردانی می‌کنم و مسئلت دارم اگر ذره‌ای ناغافل و سهوی موجب تکدر خاطر این عزیزان شده‌ام بر من ببخشایند.

کشتی مازندران که همچون جان خویش از آن محافظت کردم به خدا می‌سپارم و برایش تداوم سترگی در تارک آسمان ورزش جهان را مسالت دارم.

گفتم چه خوب است دوستدار توام کشتی
گفت من که ورزشم، همه عمر در من چرا گشتی؟
گفتم هر که از راه رسید همین جواب دادم
که چنین عشقی لایزال نیافتم در تمام هستی

انتهای پیام