«چیت بافی» را از هنرهای کهن ایرانی می‌دانند که پیشتر در زندگی عشایری کاربرد داشته است. صنعتی که به دستان زنان و مردان هنرمند تولید می‌شد تا مردم کوچ‌نشین را در زمستان‌ها از سرما و در تابستان‌ها از گرما محافظت کند.  

البته این هنر که تا اندازه‌ای جزو هنرهای منسوخ‌شده استان ایلام به حساب می‌آمده است، از حدود چهار سال پیش به کمک برخی از هنرمندان صنایع‌دستی این استان احیا شد. هلن جوانمرد یکی از این هنرمندان است که به کمک پدر و مادرش از سنین کودکی «چیت‌بافی» را یاد گرفت و تلاش کرد که برای معرفی این هنر باقدمت، آن را از سیاه‌چادرها بیرون بیاورد و با ایجاد تغییرات کاربردی «چیت‌بافی» را وارد زندگی شهری کند. 

این هنرمند «چیت‌باف» در گفت‌وگویی با ایسنا می‌گوید: هنر «چیت‌بافی» قدمت هشت هزار ساله دارد. هنری که از نخ پشم و نی در تولید آن استفاده می‌شود و در ایام قدیم برای دور سیاه‌چادرها استفاده می‌شده است. با توجه به اینکه نخ پشم خاصیت انقباض و انبساط دارد، در زمستان خودش را جمع می‌کند و به همین خاطر هم مانع از ورود هوا به داخل سیاه‌چادر می‌شده و در تابستان نیز خودش را از هم باز می‌کند تا هوا به درون چادر رفت و آمد داشته باشد.

جوانمرد با بیان اینکه «این هنر تقریبا منسوخ شده بود اما الان به شکل جدی و کارگاهی دنبال می‌شود»، خاطرنشان می‌کند: حدود چهار سال است که «چیت‌بافی» را به‌شکل جدی دنبال می‌کنم و الان یک کارگاه «چیت‌بافی» و هفتاد نفر بافنده دارم. حضور در نمایشگاه‌های صنایع دستی باعث شد تا بتوانیم این هنر را به مردم و علاقه‌مندان صنایع‌دستی بیشتر معرفی کنیم. در دو سال گذشته نیز تصمیم گرفتم کاربری این هنر را تغییر دهم و آن را کابردی کنم. 

او می‌گوید: بر همین اساس مدتی است که با استفاده از هنر «چیت‌بافی» سبدهای پیکنیک و لباس، جعبه‌های رومیزی، زیلو، پارتیشن و ... برای خانه‌ها و به ویژه‌ بوم‌گردی‌ها تولید می‌کنیم. در دو سال گذشته از این تغییر کاربری به ویژه از سوی اهالی تهران استقبال شده است و توانستیم مشتری‌های خوبی به دست آوریم.  

انتهای پیام