نیما آذری، مدرس گردشگری پایدار، اکوتوریسم و گردشگری در گفت وگو با ایسنا عنوان کرد: برای افزایش سطح آگاهی مردم نسبت به طبیعت و این نعمت خدادادی اولین اصل شناختن با دیدن، و لمس کردن است ولی در درازمدت باید بر روی فرزندانمان و نسل آینده کار بکنیم. مثلا آن مکتب مدرسه طبیعت گردی که دنبالش هستیم، امروزه خیلی ها معتقدند گردشگری کودک را هم شامل بشود. بحث طبیعت گردی است که بچه برود و درگیرش شود و الزاما برای کلاس آموزشی نگذاریم که یوزپلنگ جز رده پستاندارانی است که الان در معرض خطر هست.

وی ادامه داد: لازم نیست اینقدر سنگین صحبت شود، بلکه کودک و نوجوان باید برود این محیط ها را ببیند، رودخانه ها، حیوانات، جنگل ها را بالا و پایین کند، هم بدنش ساخته تر شود و هم از آن ظرافت و نازکی و ترس کودکی بیرون بیاید. اینکه از تاریکی می ترسد؛ روشنایی را ببیند، طلوع و غروب را ببیند، چادر بزنیم، بتواند آتش روشن کند؛ همگی با رعایت ملاحظات یعنی اینکه ارتباط برقرار کند؛ در کمپ بخوابد؛ چادر بزند؛ صبح بیدار شود و پرنده ها را با دوربین چشمی ببیند، صدای رودخانه را گوش کند. آسمان شب را ببیند، کهکشان راه شیری را در شب ببیند. اینها به تدریج در ذهنش نهادینه می شود و جوان تر که می شود شناختش هم بیشتر می شود. در آینده می رود مفسر و محقق می شود. بسیار پدر و مادرهای آگاهی داریم که فرزندانشان را به سوی طبیعت سوق دادند، الان بچه رفته سمت اینکه جانورشناس شود. من افرادی را می شناسم که الان در زمینه طوطی سانان کار می کنند، ماهیگیری، خزندگان، و این نهادینه شدن بسیار مهم است و نسل ما باید برود به سمت طبیعت و ارتباط ایجاد کند و ما در این زمینه باید شرایطی را فراهم کنیم که نسل های بعدی شناخت بیشتری از طبیعت داشته باشند.

رئیس انجمن موسسات گردشگری کشور اظهار کرد: بحث کرونایی و در ارتباط با گردشگری، وزارت بهداشت هم خیلی می تواند دخیل باشد ولی من نقش نهادهای فرهنگی، صدا و سیما، مطبوعات، رسانه های اجتماعی و نهادها از جمله شهرداری ها در بحث فرهنگی خیلی خیلی زیاد می دانم. اگر ضوابط درست داشته باشیم و با بهره گیری از آنها فرهنگ مان را درست اجرا کنیم می توانیم از قوه قهری هم درست استفاده کنیم. من معتقد نیستم اگر کسی رعایت نکرد با زور او را به انجام کاری مجبور نماییم. اگر بحث فرهنگی را درست پیاده کنیم و شهرداری، صدا و سیما، وزارت گردشگری و محیط زیست درست عمل کند؛ هم نقش قانونگذاری و هم به ضوابط و دستور العمل هایی که مشخص می کنند هم خودشان قائل باشند، هم ناظر صحیح باشند. اینجا هم قوه قهریه به عنوان ابزاری نقش خود زا بازی می کند. مجموع این نهادها نقش دارند، یعنی اگر جایی به طبیعت آسیب رسید، قوه قضاییه باید وارد شود و آن قاضی هم حکم درستی بدهد که دیگران هم جرات نکنند بروند خرس بکشند.

آذری با بیان اینکه نقش فرهنگ سازی در اینجا خیلی اهمیت دارد، گفت: من تصورم بر این است که سازمان ها باید به این شکل رفتار کنند و بایستی یک پنجره واحد مدیریتی داشته باشیم و لازم الاجرا باشند. متاسفانه افرادی که دور یک میز بشینند و هم در زمینه قانون و دستورالعمل ها و هم نظارت و فرهنگ درست عمل کنند نداریم. ما حتی دیدگاه های این چنینی هم کم داریم. هنگامی که وزارت گردشگری و سازمان محیط زیست خیلی معتقد به گردشگری پایدار نباشد و محیط زیست فراموش شده باشد؛ نمی گویم ۱۰۰ درصدی، چرا که بخش های زیادی هم دارند به این مسئله فکر می کنند ولی اگر آن شکل و تفکر قالب را نداشته باشند فایده چندانی ندارد. بنابراین احتیاج به یک پنجره واحد مدیریتی در ستادهای ملی داریم.

وی خاطرنشان کرد: بحث طبیعت، محیط زیست، بهداشت، گردشگری همگی به هم گره خورده اند و نقش های فراگیر و فراموشی هستند. یک یا دو سازمان درگیر نیستند و قطعا خود مردم بحث پایه ای هستند. یک سازمان به تنهایی و بدون اینکه مردم هیچ مشارکت اجتماعی داشته باشند نمی تواند، بنابراین قضیه فقط سازمانی و اداری نیست، فرهنگی هم هست. اگر سازمان محیط زیست و وزارت گردشگری که می خواهیم نقش آنها را موثر بدانیم، پس نقش شهرداری، صدا و سیما، مطبوعات و رسانه ها نیز همگی در بحث فرهنگی نقش دارند. همچنین به منظور توسعه پایدار که از آن صحبت می کنیم، تمام ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیستی بایستی رشد بکند، و به منزله ستون های یک چهارپایه عمل بکنند، بدون یکی از ستون ها، چهارپایه لق خواهد زد.

این فعال حوزه گردشگری ادامه داد: بنابراین نقش های سازمانی موازی هم هستند؛ ولی بالاترین نقش خود مردم هستند که آن آگاهی اینقدر بالا برود که مشارکت مردم بیشتر شود. در حقیقت به سمت آن کشیده شوند که نقش خودشان را درست ایفا کنند. در حقیقت مردم لوکوموتیو بخش های دولت هستند نه دولت لوکوموتیو بخش مردمی. ولی به هر دلیلی اگر بخواهیم در نقش سازمان ها جزئی تر نگاه کنیم وزارت گردشگری مبتنی بر طبیعت، مخصوصا معاونت گردشگری و کمیته ملی گردشگری خیلی نقش دارند. البته تمام سازمان ها نقش دارند اما این سازمان ها، بیشترین نقش را دارند که در این زمینه کار کنند و لازم الاجرا هم باشد.

رئیس انجمن موسسات گردشگری تاکید کرد: گردشگری، محیط زیست و بهداشت، این ۳ حلقه به شدت فرابخشی هستند و تنها یک سازمان نمی تواند نقش داشته باشد، همان طور که در مثال چین گفتم. مشارکت اجتماعی در چین -به هر دلیلی- بالا است، می خواهد دستوری باشد، ساختار حکومتی باشد و یا هر علت دیگری به یک مشارکت اجتماعی می رسند و همچنین یک پنجره واحد مشارکتی و سخنگویی دارند.

نیما آذری با اشاره به اهمیت نقش آفرینی مردم عنوان کرد: ما در بحث گردشگری که رابطه مستقیمی با محیط زیست و سلامتی، چه جسمانی، چه روحی و روانی دارد احتیاج به پنجره واحد مشارکتی و مدیریتی داریم؛ و همه نهادها باید نقش خود را در یک ستاد ملی داشته باشند و مردم نیز در یک سطح بالاتر و با مشارکت اجتماعی که با سطح آگاهی بالا و فرهنگ سازی همراه است در این چرخه مشارکت کنند. 

انتهای پیام