به گزارش ایسنا، بنابر اعلام داورملودی، در این متن به طور مشخص قصد داریم نکاتی را در مورد یک آمپلی‌فایر مناسب گیتار بیس یادآوری نماییم تا کمک شایانی به این دسته از دوست‌داران موسیقی باشد.

گام اول

در درجه اول باید بدانید امپ‌ها در حالت کلی به سه دسته ترانزیستوری، لامپی و و هیبریدی تقسیم می‌شوند. اگر به دنبال قدرت بالاتر نسبت به قیمت امپ هستید، امپ‌های ترانزیستوری گزینه بسیار مناسبی به شمار می‌روند، چرا که آمپلی فایرهای لامپی به دلیل محدود بودن شرکت‌های تولید لامپ، قیمت بالاتری دارند. همچنین شایان ذکر است امپ لامپی آسیب‌پذیرتر از آمپلی فایرهای ترانزیستوری بوده و ممکن است با جابجایی زیاد آسیب ببینند. از سوی دیگر آمپلی فایرهای دیجیتال صدای بلندتری تولید می‌کنند، اما به محض رسیدن به نهایت توان خود (در سطوح بالای صدا)، صدای تولید شده در قیاس با رقیب خود یعنی امپ لامپی در شرایط یکسان، بسیار ناخوشایند خواهد بود. شاید این بارزترین دلیل محبوبیت امپ لامپی در میان نوازندگان حرفه‌ای گیتار باشد. با این حال توان امپ‌های ترانزیستوری نیز به قدری بالا در نظر گرفته می‌شود تا نیازی به رسیدن به حداکثر توان آن نباشد و صدا حالت طبیعی خود را حفظ نماید، بنابراین می‌توان اظهار داشت این مورد نقطه ضعفی برای یک امپ ترانزیستوری به شمار نمی‌رود.

امپ‌های مدلساز (modeling amp)

امروزه کمپانی‌های تولید امپلی فایر گیتار کاملا به تکنیک‌های ساخت یک امپ مسلط هستند. اینکه امپی که طراحی می‌نمایند پشت بسته باشد و یا پشت باز. به علاوه قادر به ساخت امپ‌هایی هستند که شبیه‌سازی هر نوع صدا و افکتی را ممکن می‌سازد. حتی نویز کمتری نسبت به امپ‌های قدیمی‌تر دارند و از افکت‌های صوتی مانند Chorus، Delay، Reverb و یا Flanger نیز بهره گرفته‌اند. با این حال بسیاری از نوازندگان، امپ مدلساز را جایگزین امپ اصلی خود نمی‌نمایند اما باید در نظر داشت که هر نوازنده، سلیقه منحصر به فردی دارد و نمی‌توان به طور قطع یک آمپلی فایر مشخص را به عنوان بهترین گزینه معرفی نمود.

اندازه آمپلی فایر

آیا امپ‌های بزرگتر همیشه بهترند؟ پاسخ منفی است. طراحی مدرن امپ‌های امروزی به گونه‌ای است که به خوبی فرکانس‌های پایین را پخش می‌کنند. به عنوان مثال یک امپ ۴*۱۰” امروزی نیز توان پخش فرکانس پایین سیم B را دارند (که به طور مشخص کمتر از ۴۲ هرتز است). مسئله‌ای که پیش‌تر غیرقابل تصور بود. درایورهای ۱۵ اینچی نیز حجم زیادی دارند و تقریبا می‌توان اظهار داشت اتاق را به لرزه در می‌آورد، بنابراین یک امپ ۱*۱۵” کمبو برای تمرین و یا اجراهای کوچکتر انتخاب مناسبی خواهد بود.

چه معیارهایی را باید در نظر داشت؟

· هد و کابین یا کمبو؟

در صدای تولیدی هر دو امپ تفاوت چندانی وجود ندارد، با این حال امپ‌های هد و کابین در واقع همان مشخصه‌هایی را دارند که یک امپ کمبو دارد، در دو بدنه مجزا! با این حساب می‌توان اظهار داشت امپ‌های کمبو قیمت مناسبتری نسبت به یک ست هد و کابین دارند. شاید در برخی موارد تعداد ورودی‌ها و خروجی‌های یک امپ کمبو کمتر باشد اما این مسئله تاثیری بر کیفیت خروجی آمپلی فایر گیتار بیس ندارد.

· توان آمپلی‌فایر

برای تمرین و استفاده‌های خانگی یک امپ ۱۰۰ وات نیز کافی است. با این وجود از آنجایی که تولید فرکانس‌های پایین، درایور را درگیر می‌کند، بهتر است امپی در بازه ۲۰۰-۴۰۰ وات تهیه نمایید.

· تعداد درایورها (اسپیکرها)

ترکیب‌های متفاوتی از درایورهای مختلف وجود دارد. از معروفترین این ترکیب‌ها می‌توان به ”۴x۱۰”، ۱x۱۵”، ۱x۱۸ و ۸x۱۰” اشاره داشت. در ترکیب‌های حرفه‌ای‌تر بیسیست‌ها از یک امپ ۱x۱۵” و یک ۴x۱۰” استفاده می‌نمایند و به کمک یک کراس‌اور، فرکانس‌های پایین را به امپ ۱۵ اینچی، و low-mid و  فرکانس‌های بالا را به دیگر اسپیکرها انتقال داده تا صدا، وضوح بیشتری داشته باشد.

· جنس بدنه امپ

از آنجایی که فرکانس‌های گیتار بیس ارتعاشات بیشتری تولید می‌نماید معمولا جنس بدنه‌ی امپلی فایر گیتار بیس ضخیم‌تر از امپ‌های گیتار الکتریک است. به همین دلیل وزن بیشتری هم دارند، بنابراین، هنگام تهیه امپ گیتار بیس حتما به وجود لبه‌های فلزی و همچنین توری محافظ اسپیکرها دقت داشته باشید تا از آسیب دیدگی احتمالی امپ جلوگیری نمایید.

انتهای رپرتاژ آگهی