• شنبه / ۱۰ خرداد ۱۳۹۹ / ۱۹:۰۲
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 99031005801
  • خبرنگار : 71626

توضیح درباره «خاکسپاری در مزار مهرداد بهار»

توضیح درباره «خاکسپاری در مزار مهرداد بهار»

همسر امیرکاووس بالازاده از چگونگی دفن شدن این استاد دانشگاه و پژوهشگر در مزار مهرداد بهار، نویسنده و اسطوره‌شناس و حاشیه‌هایی که به همراه داشته، نوشته است.

سحر قدیمی، مترجم و همسر دکتر امیرکاووس بالازاده، در متنی که در اختیار ایسنا قرار گرفته نوشته است:

«راستی و مهر و محبت فسانه شد

در پی انتشار خبری مبنی بر "خاکسپاری بی‌اجازۀ شخصی گمنام در مزار دکتر ملک مهرداد بهار و برداشته شدن سنگ مزار ایشان"، ضروری است ملاحظات زیر از جانب خانوادۀ محترم ایشان و دیگر دلواپسان فرهنگ و ادب این دیار مورد توجه قرار گیرد.

۱. شب گذشته، خواهر و خواهرزاده دکتر بهار در تماسی تلفنی، اعتراض‌شان را مبنی بر دفن پیکر همسرم در مزار دکتر بهار بدون کسب اجازه از خانواده ایشان عنوان کردند و با وجود توضیحات اینجانب تصمیم گرفتند موضوع را رسانه‌ای کنند. در آغاز صرفاً متأسفم که این خانواده فرهیخته به رغم شنیدن آن توضیحات، خبر را طوری جلوه داده‌اند که گویی شبانه عده‌ای سودجو به قطعه هنرمندان بهشت‌ زهرا هجوم برده‌اند و پیکر عزیز گمنام‌شان را در ملک خصوصی ایشان به خاک سپرده‌اند.

۲. شخصی که از او به عنوان «گمنام» یاد شده، دکتر امیرکاووس بالازاده است: روزنامه‌نگار، کتاب‌شناس، اسطوره‌پژوه و استاد نمونه دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی که سال‌ها شاگرد و همدم زنده‌یاد دکتر بهار بود و پس از فوت ایشان یادنامه درخشانی در ستایش شخصیت علمی ایشان منتشر کرد (مهر و داد و بهار، انجمن آثار و مفاخر ملی، ۱۳۷۷) و بیشتر از دو دهه در راستای شناساندن و معرفی آثار ایشان در نزد شاگردان خود کوشید تا نسل‌های جوان‌تر هم از میراث علمی ایشان بهره‌مند شوند.

۳. پس‌زمینه خانوادگی این شخصیت گمنام از خاندان محترم بهار چیزی کم ندارد؛ از جد بزرگ ایشان، «حاجی محمد بالا» در کتاب احمد کسروی (تاریخ مشروطه ایران) به عنوان یکی از ارکان اصلی انقلاب مشروطه در تبریز یاد شده است و تمام نوادگانش نیز از خدمتگزاران این آب و خاک بوده‌اند.

۴. این شخصیت گمنام روزنامه‌نگار نمونه روزنامه‌های گوناگون و استاد برجسته و محبوب نسلی از دست‌اندرکاران و هنرمندان درخشان سینما و تئاتر این دیار بوده است، کسانی که باور دارند آموزه‌های ایشان مسیر زندگی‌شان را عوض کرد و هویت تازه‌ای به آن‌ها بخشید (چنان‌که گروهی از آن‌ها مقدمات یادنامه خود استاد بالازاده را مهیا کرده‌اند که قرار است همزمان با سالگرد فوت ایشان چاپ شود).

۵. این شخصیت گمنام (با کتابخانه‌ای بیشتر از 20هزار جلد کتاب)، در حوزه‌های فرهنگ و ادب و هنر، کتاب‌شناسی متخصص بود و اساتید بسیاری در موارد بی‌شمار به نظر کارشناسی ایشان مراجعه می‌کردند.

۶. گذشته از شخصیت علمی، بزرگمردی، منش والا، فن بیان، هوشمندی، عطوفت و تواضع ایشان زبانزد اهل فن بود. به ویژه آن‌که در مطالعات میان‌رشته‌ای (با توجه به رشته تحصیلی فرهنگ و زبان‌های باستانی و رشته کاری‌اش، تئاتر) نیز فعالیت بسیاری داشت.

۷. پس از درگذشت ایشان (بر اثر بیماری نادر آمیلوایدوسیس در سن ۶۱ سالگی)، دوستان، همکاران، اساتید و شاگردان ایشان از چند کانال گوناگون دست به کار شدند تا در جایگاهی شایسته شخصیت علمی و فرهنگی‌شان به خاک سپرده شود: دانشگاه آزاد اسلامی (واحد تهران مرکز)، انجمن هنرهای نمایشی و خانه کتاب به صورت جداگانه با وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی تماس گرفتند و نامه‌نگاری کردند تا جایی مناسب برای خاکسپاری ایشان در قطعۀ هنرمندان پیدا کنند و چه جایی بهتر از مزار استادش که شب‌ها و روزهای بسیاری را با هم گذرانده بودند و مهر زیادی به هم داشتند.

۸. تعداد زیاد افراد حاضر در مراسم خاکسپاری استاد بالازاده، در اوج هوای سرد دی‌ماه پارسال تهران حاکی از نام و جایگاه ایشان بود.

۸. قطعه هنرمندان بهشت‌ زهرای تهران، مالکیت شخصی ندارد، ملکی دولتی است که درگذشتگان با توجه به سابقه علمی و فرهنگی و هنری و پس از بررسی دستاوردهای حرفه‌ای و با نظر گروهی از کارشناسان و اجازه مستقیم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در آن‌جا به خاک سپرده می‌شوند. طبعاً چنین اشخاصی متعلق به چند نفر و یکی دو خانواده نیستند؛ جزیی از فرهنگ این دیار هستند و در دل و ذهن آدم‌های بسیاری زنده. از این رو، شخصی کردن چنین موضوعی و نادیده گرفتن واقعیات و داوری‌های احساسی پسندیده نیست؛ مخصوصاً گروهی از ما که خود را اهل ادب و دانش و تفکر می‌دانیم.

۹. غرض‌ورزی‌های شخصی و استفاده از نام نیک‌مردانی که ذره‌ای به محل دفن خود اهمیت نمی‌دادند، آن هم شش ماه پس از درگذشت استاد بالازاده دل هر کسی را به درد می‌آورد، آن هم من که خود، شاگرد همسرم بودم و از اهمیت رابطه شاگرد و استادی نزد ایشان بیشتر از هر کسی باخبرم. هنوز در شوک درگذشت همسرم هستم که باید با این‌گونه نامهربانی‌ها روبه‌رو شوم، چون واقعاً چه کسی به جز من می‌دانست که استاد بالازاده هر بار که به بهشت‌ زهرا می‌رفت، قبل از حاضر شدن بر سر مزار پدر و مادرش، بر سر مزار استاد بهار حاضر می‌شد. اطمینان دارم به خاک سپردنش در آن‌جا از مدت‌ها پیش مقدر شده بود.

۱۰. به آدم‌ها احترام بگذاریم. «گمنام» خواندن کسی نه چیزی از شأن او کم می‌کند و نه به بزرگی استاد بهار می‌افزاید. بکوشیم مثل آن‌ها متواضع باشیم.

۱۰. برخلاف ادعای خانواده محترم بهار، سنگ مزاری درخور توجه در جای سنگ قبلی نصب شده است که به شهادت کسانی که آن را دیده‌اند، شایسته نام این دو مرد بزرگ است. اطمینان دارم این دو عزیز که عمری در راه تاریخ و فرهنگ این بوم و بر کوشیدند و در زندگی به دنبال نام و نان نبودند، مایل نیستند پس از مرگ نیز آماج ناراستی و نامهربانی قرار بگیرند، آن هم از سوی ما که از ماهیت واقعی رابطه ایشان بی‌خبریم.

«با مُردگان خویش مروت کنید از آنک/ او نیست تا جواب شما را بیاورد» (ملک‌الشعرای بهار)

با احترام

سحر قدیمی (مترجم و همسر دکتر امیرکاووس بالازاده)»

از آرامگاه مرحوم دکتر مهرداد بهار، فرزند استاد ملک‌الشعرای بهار به عنوان اولین آرامگاه قطعه هنرمندان بهشت زهرا یاد شده است.

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
۱۳۹۹-۰۳-۱۱ ۰۳:۳۱

مایلم در جواب متن فوق متنی برای شما ارسال کنم ولی ظاهرا طول نوشته ام از حد مورد قبول بیشتر است و به این دلیل امکان آن وجود ندارد.

avatar
۱۳۹۹-۰۳-۱۱ ۰۳:۴۴

بر خلاف متن نوشته فوق توسط خانم سحر قدیمی، در نامه ای که توسط خانواده بهار به مراجع ذیصلاح ارسال شده از شخص یا اشخاصی با صفت ناشناس ذکری به میان نیامده و هیچ کس به سودجوئی و هجوم متهم نشده است و انتساب چنین واژه هایی به نامه فوق کذب محض است. در سندی که در زمان خرید مقبره به خانواده ما تسلیم شد، سازمان بهشت زهرا متعهد شده است که جز وابستگان سببی و نسبی مرحوم ملک مهرداد بهار، پیکر شخص دیگری در این محل دفن نخواهد شد. بر این اساس برای خانواده ما بسیار عجیب بود که نام شخصی که با ایشان آشنایی قبلی نداشتیم را روی سنگ مزار مشاهده کنیم. اعتراض ما نه به وابستگان آن مرحوم متوفی، بلکه به مسئولین سازمان بهشت زهرا است که بر خلاف متن سند تنظیم شده از طرف خود ایشان پیکر شخصی را در این مقبره دفن کرده اند که وابسته سببی یا نسبی مرحوم ملک مهرداد بهار نیست. به گمان ما بجا بود که سرکار خانم سحر قدیمی به جای اعتراض به خانواده بهار به مسئولین سازمان بهشت زهرا اعتراض مینمودند که چرا جنازه مرحوم شوهر ایشان را در جایی دفن کرده اند که طبق سند صادره از آن سازمان به شخص دیگری تعلق دارد.

avatar
۱۳۹۹-۰۳-۱۱ ۱۶:۱۹

سرکار خانم قدیمی، ضمن عرض تسلیت درگذشت همسر بزرگوارتان استاد دکتر بالازاده ، به استحضار می رسانم که اینجانب از ارادتمندان و شاگردان استاد بالازاده و استاد دکتر بهار هستم و خود را به استاد بالازاده نزدیک می دانم و بسیار در مورد خصایل و خصایص استاد سخن گفته ام و شاگردانم را به راهی که وی پیش رویمان گذاشته اند رهمنون ساخته ام. اکنون به نظر شما بانوی گرامی اینجانب این حق را دارم که در منزل استاد بدون اطلاع و اجازه وراث سکنی گزینم و به معترض نیز عرض کنم که بنده از ارادتمندان و شاگردان استاد بالازاده بوده ام و در قبال سند رسمی که بدان استناد میکنند نیز عرض کنم این زمین و ملک از آن خداوند است و خداوند مقدر نموده است که بنده در اینجا و در جوار یاد و خاطره استاد باشم؟ لطفا کمی منطقی باشید ، اینجا بحث بر سر شخص و شخصیت متوفی نیست بلکه بحث بر سر حقی است که وراث مطابق آن سند کسب نموده اند و آرزوی هر کسی است که نزد عزیزان نسبی و یا سببی از دست رفته اش بخاک سپرده شود. پس این حق را محترم شمارید و موجب ناراحتی بازماندگان دیگر عزیزان نشوید و یک متر قبر را تصرف یا غصب نکنید

avatar
۱۳۹۹-۰۳-۱۱ ۱۸:۳۱

واقعاً یعنی دیگه هیچ جایی نبود برا خاکسپاری، که حالا فرهیختگان !!!!! باید سر قبر میت دعوا کنند؟؟؟