به گزارش ایسنا، روزنامه چینی "چاینا دیلی" با توجه به درگیری‌های اخیر مرزی میان نیروهای هند و چین که باعث بالاگرفتن تنش میان این دو قدرت هسته‌ای آسیا شده است، در تحلیلی به سرزنش رویکرد هند پرداخته و نوشته است: «هند با کشورهای همسایه شامل پاکستان، چین، بنگلادش، نپال، میانمار، بوتان و افغانستان مرز زمینی مشترک و با کشورهای سری‌لانکا، مالدیو، تایلند و اندونزی مرز مشترک آبی دارد.

در آسیای جنوبی، هند به لحاظ قلمرو، جمعیت و اقتصاد، بزرگ‌ترین کشور است. این کشور همچنین پنجمین اقتصاد بزرگ دنیا در جهان است. اما بر اساس گزارش "بانک توسعه آسیا"، ۲۱.۹ درصد جمعیت هند هنوز زیر خط فقر زندگی می‌کنند. این کشور سال گذشته در مقیاس فقر جهانی در جایگاه چهل و نهم قرار گرفت.

بنا بر گزارشی که اوت گذشته در نشریه هندی "ویک" منتشر شد، بیش از ۳۶۰ میلیون هندی هنوز قادر به تأمین سه وعده غذای گرم در روز نیستند. گزارشی که یونیسف تهیه کرده، نیز نشان می‌دهد حدود ۵۰ میلیون هندی هنوز از توالت فضای باز استفاده می‌کنند. سال گذشته، نرخ کلی بی‌سوادی در مناطق روستایی ۳۵.۳ درصد بود؛ در حالی که همین نرخ در مناطق شهری هند ۲۰.۵ درصد بوده است.

کشور هند ۱۵۱۰۶.۷ کیلومتر مرز زمینی و ۷۵۱۶.۶ کیلومتر خط ساحلی- شامل جزیره‌های تحت قلمرو- دارد. این کشور با کشورهای همسایه شامل بنگلادش، پاکستان، چین، نپال، میانمار، بوتان و افغانستان، مرز مشترک زمینی و با کشورهای سری‌لانکا، مالدیو، تایلند و اندونزی مرز آبی مشترک دارد.

بعد از آنکه نارندا مودی، نخست‌وزیر هند، اعلام کرد، سیاست خارجی او بر بهبود روابط با همسایه‌های دست اول این کشور، تحت قانون "اولویت توجه بر همسایگان" متمرکز است، مردم کشورهای همسایه هند انتظار داشتند شرایط آن‌ها با کشور هند بهبود پیدا کند. با این حال، در سالهای اخیر، مودی در بهبود روابط هند با همسایگانش شکست خورده است. در برخی موارد، اوضاع از بد به بدتر تغییر وضعیت داده و امید مردم منطقه را نابود کرده است.

تلفات اخیر پرسنل نیروهای مرزی هند در درگیری‌ها با همتایان چینی خود در مرزها، صداقت دولت هند در سیاست توجه به همسایگان را مورد سؤال قرار داده است. در حالی که گزارش شده هند بیشترین آسیب‌ را از درگیری‌های مرزی دیده، بار دیگر روابط کلی این کشور با همسایگانش مورد بحث قرار گرفته است.

تحلیلگران بر این عقیده‌اند، اینکه چین و هند موافقت کرده‌اند به تنش‌های بین خود پایان دهند، در ظاهر خوشبینانه است. اما زمان آن فرا رسیده که هند در مورد حیطه کلی روابطش با تمام کشورهای همسایه، به بررسی انگیزه‌ها و امیال خود بپردازد.

این موضوع به هند کمک می‌کند بفهمد چگونه متحدان بلندمدت خود از جمله نپال، بوتان، مالدیو و سری‌لانکا را با خود دشمن کرده است. اگر هند واقعاً خواستار بهبود روابط خود با همسایگان دست‌اولش است، باید این سیاست خود را در پاکستان منعکس کند.

بررسی امیال و انگیزه‌ها، یک ضرورت برای هند است؛ چرا که به این کشور کمک می‌کند رفتارهای برادر بزرگ‌-گونه با همسایگانش را درک کند؛ تمایل به ایجاد هژمونی منطقه‌ای و یک ذهنیت خودخواه، تمام همسایگان هند را به دشمنان این کشور بدل کرده است. در نتیجه، بسیاری از مردم کشورهای دیگر جنوب آسیا، هند را نه دوست خود، بلکه یک هژمون کوته‌فکر در نظر می‌گیرند.

با چنین پیش‌زمینه‌ای، هند تازه انتظار دارد صاحب یک کرسی ثابت در شورای امنیت هم باشد.

اما هند باید درک کند که بایستی برای جامه عمل پوشاندن به انتظاراتش، با همسایگانش دوستی پیشه کند. هیچ کشوری بدون آنکه مسائلش را با همسایگانش حل کرده باشد، "عالی" نمی‌شود. هند هر چه زودتر این واقعیت را بفهمد، بیشتر از دوستی با همسایگانش سود می‌برد.»

انتهای پیام