به گزارش ایسنا،  فریبا رضوانی مجری این طرح پژوهشی گفت: چاه‌های آب اطراف تهران حاوی نیترات بالایی هستند که این طرح با هدف حذف نیترات از آب انجام شد. گرچه روش‌های گوناگون شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی برای حذف این عنصر از آب وجود دارد اما هر یک از آنها مزایا و معایب خود را دارد. به عنوان مثال در روش فیزیکی پس از تصفیه آب، شورآبی تولید می‌شود که خود حاوی نیترات است و رهاسازی آن در محیط زیست آلودگی ایجاد می‌کند.

وی ادامه داد: روش بیولوژیک یکی از راهکارهای دیگر برای حذف نیترات است که از منابع کربن آلی مانند الکل‌ها در آن استفاده می‌شود تا میکروارگانیسم‌ها با مصرف آن نیترات را حذف کنند اما در این روش نیز هالومتان که ماده‌ای سرطان زا است تولید می‌شود. اگر چه در این روش به علت مصرف نیترات توسط میکروارگانیسم‌ها حذف آن کامل انجام می‌شود اما مشکلات خود را دارد. در این روش منبع کربن و انرژی یکی است.

رضوانی همچنین بیان کرد: اما در نوع دیگری از روش بیولوژیک منبع انرژی و کربن متفاوت است و از دی اکسید کربن به عنوان منبع کربن و هیدروژن منبع انرژی استفاده می‌شود. در این طرح نیز از این روش به عنوان پایه کار استفاده شد. در این طرح از ترکیب ریزجلبک‌ها، میکروارگانیسم‌های اتوتروف مصرف کننده هیدروژن و دی اکسیدکربن در مجاورت نور نیترات در کمترین زمان ممکن حذف شد.

به گفته وی، نور به صورت پیوسته اعمال نشد و سیکل روشنایی و تاریکی را در آن داشتیم. یکی از مزایای آن حذف دی اکسید کربن است. البته برای جداسازی راحت‌تر و سریع‌تر این میکروارگانیسم‌ها از مرحله تصفیه و پس از آن از روش گرانول سازی استفاده شد. پایلوت طرح با موفقیت انجام شد و اکنون در مراحل ثبت بین المللی اختراع قرار داریم.

انتهای پیام