به گزارش ایسنا، روزنامه اطلاعات در ادامه نوشت: «این عالم فرزانه در سال ۱۳۰۳ش برابر با نیمه شعبان ۱۳۴۳ق در بیت علم و فقاهت در شهر قم دیده به جهان گشود؛ جایی که محل رفت و آمد علما و صلحای عصر بود، از قبیل حضرات آیات: حاج شیخ عبدالکریم حائری، ملا غلامرضا مجتهد قمی، شیخ محمد کبیر قمی، شیخ عباس قمی، میرزا جوادآقا ملکی تبریزی، محمدحسین طباطبایی بروجردی، حجت کوه‌کمری، سیدصدرالدین صدر، سیدمحمدتقی خوانساری، امام خمینی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، مرعشی نجفی، سیداحمد خوانساری، سیداحمد زنجانی و بسیاری دیگر از بزرگان حوزه و هم اینک نیز محل رفت و آمد مراجع و علمای اعلام است از قبیل آیات عظام: فاضل لنکرانی، شبیری زنجانی، علوی گرگانی، نوری همدانی و… بیت پرباری که سابقه تدریس و خطابه و وعظ و روضه در آن به بیش از یک قرن می‌رسد و سه فرزند این خاندان در کسوت روحانیت قرار گرفته‌اند: حجت‌الاسلام والسملین عباس فیض (مورخ دارای تألیفات عدیده)، آیت‌الله مهدی فیض و دکتر علیرضا فیض که بعدها به دانشگاه منتقل شد.

استادان

ایشان از آغاز جوانی تشنه علوم دینی بود و مدارج علمی را یکی پس از دیگری در نزد استادان بزرگی طی کرد؛ همچون حضرات آیات: موسوی بهاءالدینی (معالم الاصول و قوانین)، کمالوند (رسائل)، حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی (کفایه)، مراجع بزرگوار: بروجردی، سیدمحمدتقی خوانساری و امام خمینی (خارج فقه و اصول)، محقق داماد (اصول)، علامه طباطبایی (تفسیر). ضمنا در درس اخلاق امام(ره) شرکت می‌کرد و از سجایای اخلاقی ایشان بهره می‌برد. اساتید دیگر ایشان حاج شیخ عبدالبنی عراقی و آیت‌الله سلطانی طباطبایی بودند و در نهایت ایشان در ۲۹ سالگی به درجه اجتهاد نائل گردید و از حضرات آیات عظام: عبدالنبی عراقی، جمال‌الدین گلپایگانی و اصطهباناتی اجازه کتبی اجتهاد و نقل روایت گرفت و از آیات عظام: خویی، سیدعبدالاعلی سبزواری، شهید میرزاعلی آقا غروی و آیت‌الله‌العظمی سیستانی اجازه امور حسبیه و نقل روایت دریافت کرد. معظم له بارها توفیق زیارت حرمین شریفین را در موسم حج داشت و چند سالی عضو بعثه حضرات آیات فاضل لنکرانی و نوری همدانی بود.

سه ربع قرن امام جماعت

حاج آقامهدی در سال ۱۳۱۵ به تحصیل مقدمات، فلسفه، فقه و اصول روی آورد و خیلی زود پس از گذراندن دروس مقدمات و سطح به درس خارج اساتید آن زمان راه یافت و پس از درگذشت والد معظمشان در سال ۱۳۲۹ش، در مسجد امام حسن عسکری(ع) اقامه جماعت نمودند و قریب به ۷۵ سال امام راتب بود. جایگاه امامت جماعت این مسجد در طول تاریخ بر این استوار بوده که همگی آنها مجتهد، صاحب رساله و فتوا بوده‌اند. ایشان دریایی از آموخته‌ها و اندوخته‌های پرباری بود که می‌بایست مورد بهره‌برداری قرار گیرد و یک نمونه کوچکش این که موفق شد ۱۲ رقبه زمین‌های زراعی معروف به مزدیجان را قطعه‌بندی کند و بسیاری از افراد محروم و کم‌درآمد را صاحبخانه نماید. اکنون مستاجران این موقوفه بالغ بر چهارهزار نفرند. اقدام دیگر این عالم پارسای دوستدار اهل بیت، برگزاری مراسم وعظ در بعد از نماز ظهر و عصر در شبستان مرحوم والدشان در طول سال بود که تا اواخر عمرشان ادامه داشت.

مرحوم فیض از سال فوت والدشان مجالس عزاداری سالار شهیدان را در منزل ادامه داد و خود شخصاً هم مقدمات صبحانه را برای مستمعین فراهم می‌کرد و هم مسائل و احکام را از روی متن عروه‌الوثقی می‌خواند و فتاوای مراجع زنده را بیان می‌کرد و احادیثی را به مناسبت ایام بیان می‌داشت، سپس واعظ بر منبر می‌رفت. در ماه مبارک رمضان نیز هر شب بعد از افطار تا نیمه‌شب مراسمی در این بیت برگزار می‌شد، به این نحو که چند مسئله راجع به احکام روزه از روی عروه قرائت می‌شد و احادیث و روایات مربوط به روزه بیان می‌شد و سپس یک واعظ مشهور منبر می‌رفت. در لیالی قدر مراسم تا سحر ادامه داشت و خود ایشان شخصاً دعای افتتاح و حداقل ۵۰ بند از دعای جوشن کبیر را می‌خواند و سپس قرآن را بر سر می‌گرفتند.

این اواخر به دلیل کسالتی که عارضشان شده بود و امکان اقامه جماعت نداشت، مشتاق بود تا یکی فقها را به جای خود بگذارد، در نتیجه آیت‌الله سیدهاشم بطحایی گلپایگانی(ره) عضو مجلس خبرگان را برگزید که ایشان پس از شش ماه اقامه به رحمت ایزدی واصل شد، لذا بلافاصله دو تن از علما را به امامت منصوب کرد: برای اقامه نماز مغرب و عشا آیت‌الله سیدجعفر علم الهدی و برای نماز ظهر و عصر آیت‌الله آقای حاج محمدصادق خالصی را.

محل مراجعه محرومان

بیت مرحوم آیت‌الله فیض ۲۴ ساعته به روی مراجعان باز بود و همیشه با روی گشاده با مستمندان و محرومان برخورد می‌کرد و این اواخر نیز به‌رغم کبر سن، همچنان در منزلش به روی مستضعفان و عشاق آل محمد(ص) باز بود و هنوز هست. از جمله اقدامات مؤثر ایشان که بیش از ۷۰ سال دوام یافت، تأسیس مؤسسه خیریه برای کمک به مستمندان و محرومان بود که بدون سر و صدا و تبلیغات فعالیت می‌کرد. این عالم ربانی در روز پنج‌شنبه ۹۹/۱/۲۱ مصادف با نیمه شعبان در ۹۸ سالگی به دیدار معبود شتافت. تولدش بود در ۱۵ شعبان ۱۳۴۳ و وفاتش در ۱۵شعبان ۱۴۴۱.

انتهای پیام