به گزارش ایسنا، پوریا موسوی ـ نویسنده «سمفونی رخت ها» ـ درباره این اثر گفت: «سمفونی رخت ها» سومین نمایشنامه از سه گانه مشروطه است که در ادامه «مضحکه در تهران» و «کارناوال در تهران» نوشته شده و وجه تسمیه ی آن دو بعد دارد؛ ابتدا این که رازی درون رخت و لباس هایی است که مخاطبان با آن مواجه خواهند شد و دیگر این که هر نام سه نمایشنامه از سه گانه ی مشروطه، نام یک گونه ی هنری از اجرا و موسیقی را در خود جای داده است. به این ترتیب مضحکه، کارناوال و سمفونی در این سیر مشخص از پی هم آمده اند.

موسوی درباره ایده شکل گیری این نمایش رادیویی گفت: ماجرای این سه گانه به گونه ای غیر مستقیم در ادامه ی یکدیگر مطرح می شود که در بازه ی زمانی دوره ی سلطنت محمدعلی شاه قاجار ـ از زمان سلطنت تا فتح تهران ـ روایت می شود.

وی افزود: به تبع ایده ی این نمایشنامه هم ریشه در گذشته ی ماجرا دارد اما آنچه مشخصا در این درام برای من به نقطه ی شروع  بدل شد، مساله ی انجمن های زنان مشروطه خواه در ایران بود که علیرغم نقش موثر در تاریخ معاصر و اهمیت فراوان شکل گیری آنها کمتر به آنها پرداخته شده است.

این نویسنده در ادامه در پاسخ با این سوال که دلیل علاقه اش به تاریخ ایران چه هست؟ گفت: بیش از هر چیز دارم دنبال پاسخ هایی برای سوال های خودم می گردم. به خیالم ما در یک وضعیت پریشان زندگی می کنیم. پریشانیم چون با مسائل و مصائبی روبرو هستیم اما نمی دانیم ریشه ی مسائل دقیقا کجاست. این وضعیتی است که من در مورد حیات اجتماعی جامعه ی ایرانی احساس می کنم.

وی خاطرنشان کرد: پرداختن به تاریخ معاصر ایران پیش از هرچیز برایم یک پروژه ی شخصی ست تا بتوانم به سوال هایم در مورد وضعیت موصوف پاسخ دهم و البته در این میان چیزهایی را در خلال متون با مخاطبانم در میان بگذارم. من فکر می کنم مطالعه ی تاریخ معاصر با نگاهی جامعه شناسانه می تواند پاسخ هایی به دست دهد تا شاید ما را از پریشانی خارج کند. 

نویسنده نمایش رادیویی «سمفونی رخت ها» افزود: چند سال پیش وقتی مدیر تیم های پژوهشی جشنواره ی تجربه دانشگاه تهران بودم فرضیه پریشانی را در گفتگوها و کتاب پژوهش جشنواره مطرح کرده بودم. از همان وقت هم مشخصا با همین دیدگاه تاریخ معاصر را مطالعه می کنم؛ فرضیه ی پریشانی در باره این است که مختصات اکنونی خود را نمی دانیم، در حقیقت انگار که در فضایی معلق هستیم، در نتیجه نمی توانیم درک درستی هم داشته باشیم. اگرچه امروز در جهان پسامدرن و در فضای نامکان ها و نازمان زندگی می کنیم، اما اگر می خواهیم درک درستی از وضعیت اکنونی داشته باشیم ابتدا باید تکلیف خود را با سیر زمان خطی از گذشته تا امروز روشن کنیم. نهایتا می توانم بگویم من اینطور به دنبال پاسخ ها برای سوالاتم می گردم.

موسوی همچنین درباره اینکه تا چه اندازه شخصیت های این نمایش واقعی هستند؟ پاسخ داد: هیچ کدام از شخصیت های این درام واقعی نیستند. همگی را ساخته ام. البته طبیعی ست که از بعضی نفرات الهام گرفته باشم اما آنچه در نهایت ساخته شده به هیات اشخاص نمایش درآمده مخلوق همین درام است. 

وی افزود: اگر خواسته باشم از علاقه ام به واقعی بودن اشخاص بگویم، حتما «ماهرخ» کسی است که دوست داشتم واقعی بود و در دو نمایشنامه ی پیش هم دلم می خواست ماه بانو از کارناوال و قدمشاد از مضحکه زنده می شدند یا واقعی بودند. تا بشود این سه تا زن را کنار هم دید.

این نویسنده عنوان کرد: همه ی این آرزو از آن روست که به خیالم اینها از جنس زنانی هستند که روزی در ایران زنده بوده اند یا می شد شبیهشان را پیدا کرد، اما مغفول مانده اند ، از نگاه آدم ها یا به حاشیه رانده شده اند. من آرزو می کنم کاش اینها واقعی بودند یا می شد زنده شان کرد تا امروز هم ببینیمشان.

موسوی ادامه داد: بعد از پایان این سه گانه قصد داشتم تا کمی از این دوره فاصله بگیرم. طبیعی هم بود؛ چون از ماه های آخر سال گذشته تا امروز بالغ بر چهارصد صفحه نمایش ماحصل نوشتن این سه گانه بوده که با همراهی اشکان شریعت نوشتیم. اما بعد با پیشنهادی از طرف رادیو در مورد زندگی پهلوان «سید حسن رزاز» مواجه شدم که در حال حاضر مشغول طراحی آن هستم . این سریال هم در بازه ی زمانی ۱۲۵۷ تا ۱۳۲۰ می گذرد و البته رابطه ای مستقیم با مساله ی مشروطه دارد.

این نویسنده درباره حضورش در زمان تولید نمایش های رادیویی گفت: من همیشه سر ضبط  نمایش ها در استودیو حاضر هستم و حقیقتا هر بار همکاری خوبی با عوامل مختلف شکل گرفته است. این نمایش هم از این قاعده خارج نبوده. برای من بیش از هر چیز دیگر حضور و همکاری با میرطاهرمظلومی سازنده ی این فضا بوده است. برخورد حرفه ای آقای مظلومی در پروسه ی پیش تولید تا تولید و پس از آن حتی تا پایان پخش نمایش وضعیتی کاملا حساب شده را ایجاد کرده که برای من بسیار با ارزش و سازنده بوده. در حقیقت باید بگویم میرطاهرمظلومی به عنوان هدایت گر کل تیم تولید ، روابط را به گونه ای تنظیم می کند که در نهایت همه ی اعضاء تیم با فضایی حرفه ای مواجه می شوند. همه ی تیم برای خلاقیت فضا دارند و کارگردان هم با دقت خلاقیت و توانایی افراد را هدایت می کند و خوشحالم از این که پروژه های بعد را هم با هم کار خواهیم کرد.

موسوی در پایان گفت: در حال حاضر حدود سه پروژه در حال برنامه ریزی است که یکی پس از دیگری شروع خواهد شد. نکته ای که باید حتما به آن اشاره کنم این است که «سمفونی رخت ها» اولین همکاری من با آقای فرشاد آذرنیا در مقام تهیه کننده هم محسوب می شود؛ همکاری که به خوبی مرا با کیفیت کاری یک تهیه کننده حرفه ای به معنای اخص کلمه مواجه کرد. من از همکاری با این تیم لذت بردم، و امیدوارم شنوندگان هم درام ما را دوست  داشته باشند.

روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی رادیو اعلام کرد، مجموعه رادیویی شش قسمتی «سمفونی رخت ها» ماجرای بازگشت «ماهرخ» دختر شیخ الملوک از پاریس و مواجه شدن با جای خالی «ماه بانو» خواهرش است. ماهرخ که در آخرین ماه های استبداد صغیر به ایران بازگشته حالا به دنبال خواهرش می گردد که انگار سر به نیست شده است. این روزها این مجموعه در مرحله تولید قرار دارد و زمان پخش آن به زودی اعلام خواهد شد.

انتهای پیام