غزل عاشورایی «سفر عشق»

حمید سبزواری

خودآگهان که ز خون گلو، وضو کردند
حیات را، ز دم تیغ جست‌وجو کردند

دل شکسته به میقات دوست آوردند
درستی سفر عشق، آرزو کردند

ز شوق وصل، گریبان صبر چاک زدند
سپر فکنده به میدان عشق رو کردند

سری که در چمن سروری سرآمد بود
به یک اشاره ابرو نثار او کردند

به سرخ‌رویی گل، روز حشر برخیزند
به پاس آن‌که گل از دستِ دوست بو کردند

زبان عقل ز توصیف عشق معذور است
سخن بس است اگر ترکِ «های و هو» کردند

فدای همت آن تشنه‌لب شهیدانم
که دل به بحر نهادند و ترکِ جُو کردند

کبوتران سبک‌سِیرِ سِدرِه‌پیما را
کسی ندید که با آب و دانه خو کردند

به تیزگامی برق از حساب درگذرند
که خود محاسبه خویش موبه‌مو کردند

«حمید» غبطه برم بر سبک‌روان طریق
که طوف خانه محبوب را نکو کردند

حسین آقاممتحنی، شاعر مشهور به «حمید سبزواری» در سال ۱۳۰۴ در سبزوار متولد شد. او در چهارده‌سالگی سرودن شعر را آغاز کرد. برای انقلاب شعر و شعار می‌ساخت که در راهپیمایی‌ها و نمازجمعه خوانده می‌شد؛ برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: «آمریکا آمریکا ننگ به نیرنگ تو»، «خمینی ای امام» و «الله اکبر خمینی رهبر». سبزواری که از او با عنوان «پدر شعر انقلاب» یاد می‌شود، عنوان‌های «چهره ماندگار دوره سوم»، «دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر» و... را در کارنامه خود داشت. از آثار او می‌توان به «سرود درد»، «سرود سپیده»، «سرودی دیگر» و «بانگ جرس» اشاره کرد. حمید سبزواری در ۲۲ خردادماه ۱۳۹۵ در سن ۹۱ سالگی درگذشت و در سبزوار به خاک سپرده شد.

انتهای پیام