از بچگی به سختی عادت کرده بودم به همین دلیل هم روزهای طاقت‌ فرسای جنگ با عراق، برایم آنچنان سخت نبود، چرا که همه‌ی گرما خوردن‌ها در منطقه شلمچه‌ و یخبندان‌های جبهه غرب را قبلاً در روستای کویر خودم تجربه کرده بودم.

با این حال از مجروحیت در دوران اسارت به عنوان سخت‌ترین دوران زندگی‌اش یاد می‌کند و می‌گوید: ترکش‌های فراوان در بدن و جراحات بی‌شمار در پایم، من را راضی به قطع پای مجروحم در اردوگاه دشمن بعثی کرد.

«محمدرضا برزگر چاه‌افضل» جانباز و آزاده‌ی سرافراز هشت سال دفاع مقدس که پایش در سه نوبت قطع شده است، در گفت وگو با ایسنا می‌گوید: در اوج درد و بی‌توجهی ماموران اردوگاه تکریت، تا عفونی شدن پا و چندقدمی‌ شهادت رفتم، ابتدا مچ، بعد زیر زانو و سپس تا ران‌ پایم را قطع کردند. البته تلخی ترکش‌هایی‌ که با بی‌توجهی دشمن در بدن داشتم، درد بی‌درمان این روزهایم را نقاشی می‌کرد!

وی با اشاره به این‌ که حتی خانواده‌اش هم تا مدتها از اسارت وی خبر نداشتند، اظهار می‌کند: من و اکثر رزمندگان عملیات کربلای ۵، در سال‌های پایانی جنگ به اسارت دشمن درآمدیم و با توجه به این که خبری از ما در موقع اسارت منتشر نشد، همه فکر می‌کردند که مفقودالاثر شده‌ایم، حتی برای شهادتمان مراسم یادبود برگزار شد و خانواده‌هایمان دوران فراق را با تصور این که شهید شده‌ایم، گذراندند.

این جانباز ۷۰ درصد ادامه می‌دهد: در جبهه‌های غرب و جنوب کشور همراه با تیپ پرافتخار الغدیر و گردان امام حسین(ع)، در اوج نوجوانی حضور داشتم و در کنار رفقای رزمنده‌ام‌ که خیلی از آنها شهید، جانباز، شیمیایی یا مفقود الاثر شدند، در مقابل دشمن تا دندان مسلح، جنگیدم.

وی می‌گوید: آزادگی، مکتبی بزرگ است چرا که آزادمردی و آزاده زندگی کردن از درس‌های عاشورا و مکتب امام حسین(ع) است و امام خمینی(ره) همواره در دوران جنگ هشت ساله بر آن تاکید داشتند.

برزگر با اشاره به آرامش و امنیت امروز و این که برخی فراموش کرده‌اند برای آرامش امروز چه خون‌هایی ریخته و چه جان‌هایی فدای این میهن شده است، عنوان می‌کند: البته معتقدم که هنوز هم برای آزادی و نبودن در زیر یوغ دشمنان در حال جنگ هستیم اما در جبهه‌هایی دیگر.

وی با ابراز گلایه از برخی مسولان که نسبت به رشادت‌های جانبازان و شهدا بی‌توجه شده و بی‌مبالاتی‌هایی را انجام می‌دهند، می‌گوید: هر چند بسیاری از مسئولان به واقع خدمتگذار مردم هستند و بعضاً در گمنامی تلاش می‌کنند تا یاد و خاطره شهدا و امام شهدا را زنده نگه دارند، اما عده‌ای قلیل نیز با بدنام کردن خود و خدشه‌دار کردن نام ایران اسلامی، آب سردی را بر گرمای روح آزادگی و وطن دوستی ریخته‌اند.

این آزاده سرافراز کشورمان با بیان این که برخی مواقع در حق شهدا و جانبازان ظلم می‌شود، ابراز امیدواری می‌کند که آن دسته از مسئولانی که در حق شهدا و جانبازان این‌گونه بی‌توجهی می‌کنند و مردم را از نظام و کشور دلسرد می‌کنند، خیلی زودِ زود بفهمند که این کشور به این سادگی‌ها به دستانشان نیوفتاده است.

وی از مسئولان خواست تا در وهله اول خانواده شهدا و جانبازان را دریابند و به آنهایی که دوران جنگ را درک کرده‌ و در ان حضور داشته‌اند، توصیه کرد که قدردان رشادت‌های همرزمان و تلاشگران هشت سال دفاع مقدس در طول دوره خدمت و خدمت رسانی به مردم باشند و در خدمت‌رسانی به مردم کوتاهی نکنند.

وی با تاکید بر این که روزهای سخت جنگ، روزهای آزادگی و روزهای مردم‌داری بود، تصریح می‌کند: مسئولان بدانند که داشتن روحیه ایثار و شهادت کمتر از خود شهادت نیست، آنها به خون شهدا، جانبازان و آزادگان مدیون هستند و این را باید هر لحظه به مردم نیز یادآور شوند و در انجام وظایف خود کوتاهی و خدایی نکرده چون برخی بی‌انصاف‌ها، دست‌درازی نکنند.

برزگر در پایان نیز به مردم ولایت‌مدار کشورمان توصیه می‌کند: مردم نباید ناامید شوند، مطمئناً از این سیل و طوفان‌ها عبور خواهیم کرد و لذا اگر هر کسی وظیفه خود را انجام دهد و به راه درست بیاندیشد و قدر خون شهدا و جانبازان را بداند و به آنها و رشادت‌هایشان فکر کند، پیروزی از آن ما خواهد بود.

او یکی از افتخاراتش راروستایی بودن می‌داند و می‌گوید: از سال 92 تاکنون دهیار روستای چاه افضل اردکان هستم و به خدمتی که به مهم ولایتی‌هایم می‌کنم مفتخر هستم چرا که همه می‌دانند همیشه در راه ولایت و در خط مستقیم بوده ام و از جناحی فکر کردن و خدمت نمودن بیزارم.

برزگر خطاب به خبرنگاران نیز می‌گوید: اهالی رسانه باید رهروی سید شهیدان اهل قلم یعنی شهید مرتضی آوینی باشند و در قلم زدن از آن شهید والامقام الگو بگیرند و راه و رسم آزادگی را نشان دهند.

انتهای پیام