سیروس مرادی‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: پرخاشگری در کودکان پدیده‌ شایعی است که به صورت‌های مختلفِ جسمی، عاطفی و تنش قابل توجه در آن‌ها دیده می‌شود.

وی ادامه داد: اگرچه این مسئله بخشی طبیعی در روند رشد کودکان است، اما از او انتظار می‌رود که در مدرسه احساساتش را کنترل و مدیریت کند، این در حالی است که هرچه آموزش‌های شما در این زمینه از سن کمتری آغاز شود احتمال اینکه فرزندتان بتواند بر پرخاشگری‌اش غلبه کند بیشتر می‌شود.

مرادی‌زاده با اشاره به اینکه کودکانی که رفتار پرخاشگرانه دارند معمولاً خودانگیخته، بی‌قرار و زودرنج‌اند، بیان کرد: پژوهش‌های جدید می‌گویند که این مسئله با توانایی‌های گفتاری و طبیعت ذاتی بچه‌ها در ارتباط است.

این روانشناس ادامه داد: پرخاشگری موردی در کودک طبیعی است اما اگر به کرات یا بر طبق یک الگوی مشخص اتفاق بیفتد خطرناک خواهد بود، پرخاشگری معمولاً از ناتوانی کودک شما درکنار آمدن با خشم، عوامل بیولوژیکی، بدرفتاری والدین یا کمبود مهارت‌های ارتباطی ناشی می‌شود.

وی با اشاره به اینکه پرخاشگری در کودکان علت‌هایی دارد، عنوان کرد: ازجمله این عوامل می‌توان به ژنتیک، الگوهای خانوادگی ناسالم، خصوصیات فردی، تماشای بیش از حد تلویزیون و عوامل محیطی اشاره کرد.

مرادی‌زاده با اشاره به اینکه در سال‌های اخیر بر تأثیر عوامل ژنتیکی در پرخاشگری تأکید شده است، عنوان کرد: پژوهش‌های تخصصی اغلب نشان می‌دهند که بیشتر کودکان پرخاشگر والدین پرخاشگر دارند، اگرچه پرخاشگری بیشتر تحت تأثیر عوامل ژنتیکی است تا عوامل محیطی، اما والدینی که دچار تغییرات خُلقی هستند باید روی رفتارشان کنترل داشته باشند.

این روانشناس با بیان اینکه اغلب اوقات عدم نظارت، واکنش شدید به رفتار کودک و تنش‌های خانوادگی به مشکلات رفتاری جدی در کودک منجر می‌شود، افزود: این بچه‌ها دچار کمبود عزت‌نفس هستند و به همین دلیل سرخوردگی خود را به شکل بی‌ادبی نسبت به سایرین بروز می‌دهند.

وی افزود: برخی‌از عوامل خانوادگی که به شدت در ایجاد پرخاشگری در کودکان مؤثرند عبارتنداز سطح تنش‌های خانوادگی، مشکلات جدی میان والدین، افسردگی و تأثیرگذاری مثبت یا منفی خانواده، علاوه‌بر این‌ها می‌توان به خطاهای والدین ازجمله تنبیه شدید، عدم هماهنگی بین پدر و مادر، عدم قدردانی و تحسین کودک، کودک‌آزاری و غیره نیز اشاره کرد.

مرادی‌زاده با اشاره به اینکه بخش بزرگی از پرخاشگری کودک به تجربیات عاطفی او باز می‌گردد، عنوان کرد: احتمال وجود مواردی مانند فقدان حس دلسوزی، مهارت‌های ارتباطی ضعیف، متوسط IQ پایین، یا خُلق و خوی دشوار در کودکانی که دچار مشکلات رفتاری می‌شوند بیشتر است.

این روانشناس با اشاره به اینکه کودکانی که به مشکلات پزشکی مانند اختلال سلوک دچار هستند باید به سرعت تحت درمان قرار بگیرند، بیان کرد: این نوع مشکلات ممکن است به خشونت با انسان‌ها یا حیوانات منجر شوند.

وی با اشاره به اینکه رسانه‌ها در شکل‌گیری رفتارهای اجتماعی کودکان نقش زیادی دارند، افزود: پژوهش‌ها نشان می‌دهند که کودکان معتاد به تماشای تلویزیون روابط خوبی با پدر و مادر خود نداشته و الگوهای غذایی ناسالم دارند، برنامه‌هایی مانند کارتن‌ها و مسابقات فوتبال پرخاشگری را در کودکان تشدید می‌کنند.

مرادی‌زاده با اشاره به اینکه بچه‌ها معمولاً از مشاهدات‌شان تقلید می‌کنند، افزود: به‌عنوان مثال با دیدن تصویر افرادی که مشت و لگد می‌زنند تمایل پیدا می‌کنند که در زندگی واقعی این کارها را انجام بدهند.

این روانشناس افزود: پژوهش‌ها نشان می‌دهند یکی‌از دلایل تأثیر منفی تلویزیون آن است که کودکان از این وسیله به‌عنوان ابزاری برای حل و فصل تعارضات استفاده می‌کنند.

وی با بیان اینکه احتمال بروز رفتارهای پرخاشگرانه در کودکانی که در محله‌های ناامن زندگی می‌کنند بیشتر است، تصریح کرد: بچه‌هایی که به مدارسی با شرایط ناامن می‌روند یا دوستانی دارند که با آن‌ها پرخاشگرانه برخورد می‌کنند یا کودکانی که تمام روز را به تماشای تلویزیون می‌گذارنند، همگی مستعد رفتارهای غیرعادی هستند.

مرادی‌زاده ادامه داد: فقر، محرومیت و تک‌ والد بودن نیز می‌تواند باعث واکنش‌های شدید کودک نسبت به دیگران شود.

چطور با رفتارهای پرخاشگرانه بچه‌ها برخورد کنیم؟

این روانشناس با بیان اینکه اگر از همان ابتدای کار ابتکار عمل را به دست نگیرید و با رفتارهای پرخاشگرانه‌ کودکتان برخورد نکنید، احتمال دارد که این مشکل در عرض زمان کوتاهی شدت پیدا کند، عنوان کرد: سبک تربیتی نقش مهمی در آموزش در زمان پرخاشگری ایفا می‌کند، می‌توانید از پرخاشگری‌های تصادفی کودکتان به‌عنوان لحظات آموزشی استفاده کنید.

وی با اشاره به اینکه زمان برخورد با فرزندتان باید آرام باشید، عنوان کرد: حتی اگر روز سختی داشته‌اید یا به هر دلیلی ناراحت یا عصبانی هستید سعی کنید موقع حرف زدن با فرزندتان درباره‌ کاری که کرده‌ است آرامش خود را حفظ کنید و با او درباره‌ نتیجه‌ رفتارش صحبت کنید.

مرادی‌زاده با اشاره به اینکه دوستان نقش بسیار مهمی در زندگی فرزند شما دارند و بر رفتار او به شدت اثرگذار هستند، تصریح کرد: اگر فرزند شما شاهد این باشد که دوستش جواب پدر و مادرش را می‌دهد یا با خواهر و برادرهایش رفتار پرخاشگرانه دارد، مطمئنا به این رفتار به‌عنوان رفتاری قابل قبول فکر خواهد کرد، در چنین مواردی باید درباره‌ اشتباه بودن این رفتار دوستش با او صحبت کنید.

این روانشناس تاکید کرد: همیشه یادتان باشد که بچه ها از رفتار پدر و مادرشان تقلید می‌کنند، اگر شما به‌عنوان پدر یا مادر رفتاری پرخاشگرانه داشته باشید، احتمالاً فرزندتان هم از رفتار شما تقلید خواهد کرد، بنابراین سعی کنید در حضور فرزندتان نسبت به شرایط ناخوشایند رفتار پرخاشگرانه نداشته باشید، در برابر او آرام و صبور باشید و سرمشق خوبی برایش ایجاد کنید.

انتهای پیام