وحید بهلوری درگفتوگو با ایسنا در رابطه با معرفی رشته دانشگاهی مهندسی هوافضا، اظهار کرد: رشته هوافضا یکی از رشتههای زیر شاخه مهندسی است که در دانشگاههای معتبر دنیا در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری درحال تربیت دانشجو هستند. رشته هوافضا در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری دارای ۵ گرایش است که شامل گرایش سازه، پیشرانش یا جلوبرندگی، آیرودینامیک، دینامیک پرواز و مهندسی فضایی میشود.
وی با اشاره به اینکه «رشته هوافضا معمولا به دو حوزه عمده هوایی و فضایی تقسیم میشود»، افزود: حوزه هوایی مربوط به ارتفاع ۱۰۰کیلومتری از سطح کره زمین و حوزه فضایی به فاصله بیش از ۱۰۰کیلومتر نسبت داده میشود. در نتیجه پرندههایی که زیر ۱۰۰ کیلومتر هستند مانند هواپیما، هواپیمای بدون سرنشین یا پهبادها، بالنها، موشکها، ریز پرندگان و بالگرد، پرندههای هوایی محسوب شده و پرندههایی مانند فضاپیماها، ماهواره¬ها کاوشگرها و ایستگاههای فضایی که ارتفاع بیشتر از ۱۰۰کیلومتر را دارند پرندههای فضایی محسوب میشوند.
استاد مدعو رشته مهندسی هوافضا دانشگاه فردوسی با ابیان اینکه «زمینههای کاری مختلفی برای دانشجویان رشته هوافضا وجود دارد»، ادامه داد: زمینههای کاری دانشجویان هوافضا بسیار تخصصی است و مانند فارغالتحصیلان رشتههای مهندسی برق و مکانیک که در بسیاری از زمینهها و صنایع مختلف میتوانند فعالیت کنند نیست. دانشجویان هوافضا عمدتا در مجموعههای نظامی، وزارت دفاع، سازمان فضایی، پژوهشگاههای فضایی و فرودگاه مشغول به فعالیت هستند. عمدتا از فارغ التحصیلان مقطع تحصیلات تکمیلی این رشته انتظار میرود که طراحی، تحلیل یا مدلسازی یک بخش از یک دستگاه را انجام دهد.
آزمایش اجزای فضایی و اهمیت بالای قابلیت اطمینان در آنها
عضو هیات علمی دانشگاه فنی و حرفهای مشهد خاطرنشان کرد: باتوجه به اهمیت دارا بودن قابلیت اطمینان بالا در اجزای فضایی مانند موشک و ماهواره باید این اجزا آزمایش شوند و از عملکرد درست آنها تحت شرایط مختلف اطمینان حاصل شود. از این جهت تستهای بسیاری در سامانه های هوافضایی تعریف میشود که فارغ التحصیلان باید به آن اشراف کامل داشته باشند. در نتیجه فارغ التحصیلان رشته هوافضا میتوانند پس از فارغ التحصیلی خود در حوزههای طراحی، مدل سازی، ساخت و نگهداری فعالیت کنند.
این استاد مدعو رشته مهندسی هوافضا دانشگاه فردوسی با اشاره به وجود ۵ گرایش در رشته دانشگاهی هوافضا، گفت: گرایش سازه عمدتا به ساختار سازه¬ای و پیکربندی وسیله هوایی مرتبط است. گرایش دیگر که پیشرانش یا جلو برندگی است، شامل اجزایی مانند موتور میشود که باعث ایجاد حرکت و نیرو در وسیله هوایی میشوند. گرایش آیرودینامیک عمدتا به مطالعه نیروها و گشتاورهای ناشی از جریان های هوایی متناسب با شکل سازه میپردازد. در گرایش دینامیک پرواز و کنترل موضوعات مرتبط با پایداری، کنترل، هدایت و جهتدهی وسیله پرنده مورد بررسی قرار میگیرد. در حوزه مهندسی فضایی نیز عمدتا مباحث مرتبط با فعالیتهای و فرایندهای طراحی سیستمی، الزامات، زیرسیستمها و طراحی وسیله بررسی می شود.
این فارغ التحصیل دکتری هوافضای دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به اینکه در ایران دانشگاه امیرکبیر و صنعتی شریف در حوزه هوافضا پیشرو هستند، بیان کرد: این دانشگاهها از حدود سال ۱۳۶۶ شروع به فعالیت و پذیرش دانشجوی مهندسی هوافضا کردند. دانشگاه خواجه نصیر، دانشگاه تهران، تربیت مدرس و دانشگاه شهید بهشتی از دیگر دانشگاههای پیشرو در این رشته هستند. امروزه بیشتر دانشگاههای کشور در رشته هوافضا دانشجو پذیرش میکنند اما دانشگاههای نام برده شده جزو دانشگاههایی هستند که از قدمت و اعتبار بالایی برخوردار هستند. از آنجایی که مهندسی هوافضا نسبت به سایر رشتهها، رشتهای جدیدتر است، منابع درسی این رشته نیز بهروزتر از سایر رشتهها است. در دنیا جدیدترین فناوریها در حوزه فضایی وجود داشته و این حوزه به نسبت از سایر حوزههای مهندسی جلوتر است.
وی تشریح کرد: از لحاظ روانشناسی افرادی که ویژگیهایی مانند تعهد و منطق داشته و اهل ریاضیات بوده، افرادی هستند که برای تحصیل در این رشته مناسب هستند. ریاضیات، فیزیک و زبان انگلیسی از جمله دروس اصلی است که دانشجویان با ورود به این رشته با آنها درگیر خواهند بود. قابل ذکر است که در طراحی یک سامانه هوافضایی نیاز به مهندسان حوزههای برق، الکترونیک، مکانیک، مخابرات، مدیریت سیستم و مدیریت فرآیند بوده و این تخصصها در ساخت یک مجموعه هوافضایی درگیر هستند.
انتهای پیام
نظرات