به گزارش ایسنا به نقل از آسوشیتدپرس، این گزارش حاکی از آن است که سلاح‌های آتش‌زا که ممکن است حاوی فسفر سفید باشند، باعث سوختگی‌های مشقت‌بار می‌شوند و می‌توانند به عفونت، شوک و نارسایی اعضای بدن بینجامند. پزشکان نیز معمولاً در مناطق جنگی از منابع کافی برای کمک‌رسانی به قربانیان با سوختگی‌های جدی برخوردار نیستند.

فسفر سفید تا زمانی که تمام نشده، می‌سوزد. این ماده می‌تواند تا استخوان را بسوزاند و باعث به جا ماندن درد مزمن و ناتوانایی‌ها و اثرات دائمی زخم‌ در قربانیان شود.

گزارش دیده‌بان حقوق بشر و کلینیک بین‌المللی حقوق بشر دانشکده حقوق هاروارد، اشاره می‌کند که قربانیان سوختگی گاهی به منظور درمان زخم‌های شدید و از بین بردن پوست مرده، نیاز به لوله‌گذاری دارند. آن‌ها همچنین ممکن است برای بازیابی تحرک، نیاز به چندین جراحی و فیزیوتراپی شدید داشته باشند.

در حادثه‌ای که به تفصیل در گزارش دیده‌بان حقوق بشر و کلینیک حقوق بشر هاروارد بیان شده، دختر ۸ ساله افغانستانی به نام راضیه بر اثر حمله فسفر سفید خارج کابل در سال ۲۰۰۹، دچار سوختگی در ۴۵ درصد بدنش می‌شود. خانواده راضیه هنگامی که دو بمب فسفر سفید به خانه آجری-گلی آن‌ها در ولایت کاپیسا واقع در شمال شرقی افغانستان برخورد کرد، تازه وعده صبحانه خود را تمام کرده بودند. خانه آن‌ها سراسر آتش و دود شد و بلافاصله دو خواهر راضیه را که کنار یکدیگر خوابیده بودند، کشت.

نیروهای آمریکا و ناتو در آن زمان برای نمایان کردن اهداف در افغانستان از فسفر سفید استفاده می‌کردند. اما در آن زمان مطمئن نبودند که در این حمله فسفر سفید آن‌ها حادثه آفریده است.

در همان سال طی جنگ با حماس، نیروهای رژیم صهیونیستی بخش شمالی نوار غزه تحت محاصره را با گلوله‌های توپخانه‌ای حاوی فسفر سفید بمباران کردند. گلوله‌های اسرائیلی بر خانه ابوحلیمه فرود آمدند؛ جایی که ۱۴ عضو خانواده از شش ماهه تا ۴۵ ساله، از جنگ پناه گرفته بودند.

طی آن حمله پنج نفر کشته شدند و بر اثر آتش ایجاد شده از فسفر سفید، زنده زنده سوختند. در بین قربانیان سه برادر، ۱۴، ۱۱ و ۱۰ ساله بودند. دیگر اعضای خانواده هم به شدت زخمی شدند.

این گزارش بیان می‌کند که رنج انسانی جاری ناشی از سلاح‌های آتش‌زا، نیاز به قانون بین‌المللی محکم‌تر را مورد تأکید قرار می‌دهد. این گزارش از کشورها خواسته است در کنفرانس سال آینده کنوانسیون سلاح‌های متعارف، به منظور محکوم کردن و افزایش آگاهی درباره استفاده و آسیب چنین سلاح‌هایی قدم‌های واقعی بردارند و همچنین نقص‌های پروتکل‌های کنونی را مرتفع کنند.

انتهای پیام