به گزارش ایسنا، خانه موسیقی به تازگی با انتشار گزارشی از عملکرد خود برای نام گذاری روزی به نام موسیقی، اعلام کرد که در ابتدای مهر ماه با ارسال نامه‌ای به وزیر ارشاد، درخواست کرده بود که یکم مهر ماه که مصادف است با زادروز تولد محمدرضا شجریان، به عنوان روز ملی موسیقی ثبت شود. البته این درخواست پیشترها درباره سالروز تولد فارابی هم از سوی این نهاد صنفی مطرح شده بود که در آن زمان به دلیل آنچه از سوی خانه موسیقی «کم لطفی مسئولان دولتی وقت» عنوان شد، در نهایت مورد تصویب قرار نگرفت. 

اما با درگذشت محمدرضا شجریان گزینه‌ای دیگر (تولد استاد آواز ایران) هم برای نام گذاری روز موسیقی، پیش روی اهالی هنر قرار گرفت. این درخواست در روز تشییع پیکر این هنرمند، از سوی متولیان خانه موسیقی اعلام و بر آن تاکید شد.

از طرفی در روزهای گذشته نامه‌ای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با امضای ۳۰ نفر  از هنرمندان کشور در فضای مجازی و برخی رسانه ها منتشر شد که از پیشنهاد ثبت چهارم مهرماه ـ مصادف با تولد حکیم ابونصر فارابی ـ به نام روز ملی موسیقی حکایت داشت؛ نامه‌ ای که به امضای هنرمندانی چون شهرام ناظری، بیژن کامکار، اردشیر کامکار، کیوان ساکت، سامان احتشامی، عبدالوهاب شهیدی و مجید انتظامی هم رسیده بود.

این اقدام که اختلاف نظرها بر سر مناسبتی را که باید به نام روز ملی موسیقی اختصاص داده شود، پررنگ تر نشان می داد، در ادامه با واکنش خانه موسیقی همراه و از سوی این نهاد صنفی «سوال برانگیز» تعبیر شد. 

خانه موسیقی همچنین عنوان کرد که در این مدت با درخواست هزاران نفر از اعضای خانه موسیقی از طرق مختلف ـ مستقیم و غیرمستقیم ـ مواجه شده است که خواهان اختصاص سالروز تولد استاد شجریان به نام روز ملی موسیقی هستند و مدعی شد، مدارکی در دست دارد که نشان می دهد برخی از  هنرمندانی که نامه درخواست نام گذاری تولد فارابی به نام روز موسیقی در کشور را امضا کرده اند، از تصمیم خانه موسیقی برای تعیین روز تولد محمدرضا شجریان به عنوان روز ملی موسیقی بی‌خبر بوده‌اند و حتی برخی از این افراد وجود نام خود را در این نامه انکار کرده بودند.

با این همه فارغ از اینکه در نهایت بهترین گزینه برای اختصاص روزی به نام موسیقی کدام مناسبت می تواند باشد ـ پرسشی که البته هدف این گزارش هم نیست ـ پرواضح است که اختلاف نظرهایی از این دست، عایدی جز تاخیر دوباره در ثبت روزی به نام موسیقی در کشور نخواهد داشت. ضمن اینکه این مساله می تواند بار دیگر یادآور یکی از کارکردهای اصلی خانه موسیقی باشد؛ نهادی برای اتحاد و وفاق هنرمندان که در نهایت به اعتلای هنر موسیقی در کشور بیانجامد. کارکردی که البته لازمه دستیابی به آن، تمکین و همراهی ناشی از رضایتمندی هنرمندان موسیقی از عملکرد و تصمیم های این نهاد صنفی است.

انتهای پیام