به گزارش ایسنا، احمد باقری بنابی۱۳۴۵ در شهر تبریز  متولد شد. پدربزرگ او  آیت‌الله حاج شیخ یوسف باقری بنابی(ره) از علمای بزرگ منطقه بود و پدرش حجت الاسلام حاج شیخ جواد باقری بنابی هم از روحانیون فعال و دلسوز این شهر است.

وی دوران کودکی خود را در دامان یک خانواده مبارز و انقلابی سپری کرد. پس از گذراندن دوره تحصیلی ابتدایی و راهنمایی، عازم حوزه علمیه شد. با حمایت و مدیریت عمویش آیت‌الله حاج شیخ عبدالمجید باقری بنابی دروس حوزوی را آغاز  کرد.

در سال ۱۳۶۱ به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل رفت. در ابتدای ورود به جبهه با عنوان یک نیروی ساده و بسیجی مشغول خدمت شد، ولی پس از مدتی در مسئولیت‌ها و جایگاه‌های مختلف مشغول نبرد و جهاد در راه خدا شد.   احمد سرانجام  ۱۳۶۵/۱۰/۲۶ در منطقه شلمچه عملیات «کربلای ۵» در اثر اصابت ترکش‌های زیاد خمپاره به شهادت رسید. از آن‌جا که محل شهادتش، زیر آتش مستقیم دشمن قرار گرفته بود، پیکرش حدود ۱۵ روز در همان منطقه ماند.  

قسمتی از وصیت نامه شهید احمد باقری بنابی: 

«بارالها، معبودا، پروردگارا! این بنده ذلیلت، این بنده گنه‌کارت، خود را برای دیدار معبودش آماده می‌کند؛ اما نمی‌داند ‌با چه رویی نزدت بیاید؟ آیا با دیدن روی سیاهم؟ یا با این گوش‌های گناهکارم و یا با این دست‌های آغشته به گناه و یا با چشمهایی که از حد تجاوز کرده و یا با این کوله‌باری که توشه‌اش پر از گناه است به نزدت بیایم؟

خدایا! با این گناهان نمی‌توانم به پیش تو بیایم؛ اما عاشقم برای دیدار تو؛ عاشقم که در راه دیدن معبودم، معشوقم سر و جان خود را فدا کنم و این پیکر پر از گناه در راه دیدن تو تکه تکه شود.  

بارالها! خودت گفتی که «ادعونی استجب لکم» پس من از تو می‌خواهم تا زمانی که مرا نبخشیدی، از این دنیا نبر. »

انتهای پیام